Rozmowa Boga z Abrahama odnośnie jego przyszłego syna jest lekcją wiary dla nas wszystkich. Ten Patriarcha siedział w drzwiach swojego namiotu w upalny dzień, kiedy nagle ukazali się przed nim trzej mężowie, stojący pod pobliskim drzewem. Abraham wyszedł, żeby ich spotkać i porozmawiać. W czasie tej rozmowy Pan zapytał o Sarę, żonę Abrahama i wtedy powiedział coś niesamowitego: „Oto Sara, twoja żona będzie miała syna” (1 Mojż. 18:10).

Paweł, pastor, starszy i apostoł założył zbór w Koryncie. Troszczył się szczerze o ludzi w swoim zborze i miał dla nich szczególne przesłanie: „Jeżeli oddam wszystko co mam i jeżeli oddam swoje ciało na spalenie, ale nie będę miał miłości, to nic mi to nie da” (1 Kor. 13:3).

Stwierdzam, że większość wierzących nie zmienia się więcej, niż pięć procent od tego, w co wierzyli, kiedy byli dopiero dwa lata w Panu. Kiedy jesteśmy konfrontowani z wersetami Biblii i prawdą niewygodną dla nas, ukrywamy się za, „Ale my tak to robiliśmy zawsze. Tak zawsze wierzyliśmy.”

Jeżeli bierzemy Biblię i nie prosimy Ducha Świętego o pomoc, to tak, jakbyśmy mówili, „Boże, czyń we mnie nowe rzeczy, ale ja nie zmienię niczego, w co wierzę.” To dziwna modlitwa, prawda? Nic dziwnego, że tak mało wzrastamy w naszej wierze i tak niewielu nawróconych do Chrystusa oglądamy.

Ważne jest, byśmy zrozumieli sposoby działania szatana, kiedy naśladujemy Pana. Potrzebujemy wiedzieć, jak nieprzyjaciel próbuje udaremnić wysiłki Boga wśród nas.

Kuszenie Pana rozpoczyna się, kiedy Bóg dopuszcza, że kryzys w naszym życiu się potęguje. Dlaczego On to robi? O co Mu chodzi? Nasz Pan pozwala, żeby to się wydarzyło, aby mógł dotrzeć do ostatnich korzeni naszej niewiary! Jego Duch dociera do każdego zakamarka naszych serc, badając najbardziej niewłaściwe rzeczy – pychę, samowystarczalność i wszystko inne, co przeszkadza Jego pełni w nas.

Poprzez całą historię ludzie wierzyli, że poradzą sobie z każdą tragedią bez wiary w Boga. Prorok Izajasz pisał, że tacy szydercy chlubią się, „Gdy nadejdzie klęska potopu, nie dosięgnie nas” (Izaj. 28:15). Izajasz nazywa tych ludzi ślepymi duchowo (zobacz Izaj. 26:11); innymi słowy, oni nie przypiszą żadnej klęski Bożemu działaniu. Zamiast tego, będą postępować tak, jakby nie było Boga w niebie.

Warunki w obecnym świecie powodują to, że wzmaga się strach. Jesteśmy świadkami, jak wypełniają się słowa Jezusa: „Na ziemi lęk bezradnych narodów. . .  Ludzie omdlewać będą z trwogi w oczekiwaniu tych rzeczy, które przyjdą na świat, bo moce niebios poruszą się” (Łukasza 21:25-26). Chrystus ostrzega nas, „Bez nadziei we Mnie mnóstwo ludzi dosłownie będzie umierać ze strachu.”

Jako naśladowcy Jezusa Chrystusa, mamy być stale świadomi tego, że diabeł chce nas zniszczyć. Dlatego, Paweł mówi, potrzebujemy wiedzieć tyle ile można o taktykach i planach wroga,  „żeby szatan nas nie wykorzystał; gdyż jego zasadzki nie są nam tajne”  (2 Kor. 2:11).

Czytamy w księdze Objawienia, że szatan wypowiedział otwartą wojnę Bożym dzieciom z ostateczną datą, kiedy planuje dokończenie swojego dzieła: „Biada mieszkańcom ziemi morza! gdyż zstąpił do was diabeł pałający wielkim gniewem, bo wie, iż czasu ma niewiele” (Obj. 12:12).

„Wyszedłszy zaś, udał się według zwyczaju na Górę Oliwną, a za Nim poszli także Jego uczniowie.

 A gdy przyszedł na miejsce, rzekł do nich: Módlcie się, aby nie popaść w pokuszenie.

 A sam oddalił się od nich, jakby na rzut kamienia, i padłszy na kolana, modlił się, mówiąc: Ojcze, jeśli chcesz, oddal ten kielich ode mnie; wszakże nie moja, lecz twoja wola niech się stanie.

Dzisiaj dla wielu z nas duchowa odwaga jest wielką potrzebą. Może słyszeliśmy wspaniałe nauczanie i czytaliśmy różne przekłady Biblii. Ale czego nam potrzeba, to „Pobudzenia” działania Ducha Świętego w nas. Musimy się na nowo poświęcić Bogu w modlitwie, czytaniu Biblii i poddać Duchowi Świętemu. Musimy też oddzielić nasze myśli od myśli, słów i czynów, które przeszkadzają w przepływie Ducha. Pismo mówi: „Przybliżcie się do Boga, a On przybliży się do was” (Jakuba 4:8).