„ I zaraz wymógł na uczniach, że wsiedli do łodzi i pojechali przed nim na drugi brzeg, zanim rozpuści lud. A gdy rozpuścił lud, wstąpił na górę, aby samemu się modlić. A gdy nastał wieczór, był tam sam. Tymczasem łódź miotana przez fale oddaliła się już od brzegu o wiele stadiów; wiatr bowiem był przeciwny” (Mateusza 14:22-24).
Szczepan zobaczył otwarte niebo i uwielbionego Człowieka na tronie, którego chwała odbijała się dla wszystkich, którzy byli wokoło. „ On zaś, będąc pełen Ducha Świętego, utkwiwszy wzrok w niebo, ujrzał chwałę Bożą i Jezusa stojącego po prawicy Bożej i rzekł: Oto widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego stojącego po prawicy Bożej!” (Dz. Ap. 7:55-56).
Jan Chrzciciel zdefiniował swoją służbę szczerze i prosto, kiedy powiedział, „Ja jestem głosem wołającego na pustyni” (Jana 1:23). Ten sługa Najwyższego, który, według Pism był największym „wśród tych, którzy narodzili się z niewiast” (Mat. 11:11) był najszlachetniejszym, najbardziej błogosławionym ze wszystkich proroków i szanowanym kaznodzieją sprawiedliwości.
„On kładzie kres wojnom” (Psalm 46:10). Jaka oczekiwana wiadomość dla dziecka Bożego, które jest umęczone i rozrywane przez walkę. Walka w naszej duszy jest Jego walką i tylko On ją może zakończyć. Nasz kochający Ojciec nie pozwoli, żeby ciało i diabeł nas nękały do porażki.
W końcu, bracia moi, umacniajcie się w Panu i w potężnej mocy jego. Przywdziejcie całą zbroję Bożą, abyście mogli ostać się przed zasadzkami diabelskimi. Gdyż bój toczymy nie z krwią i z ciałem, lecz z . . . z władcami tego świata ciemności, ze złymi duchami w okręgach niebieskich. . . W każdej modlitwie i prośbie zanoście o każdym czasie modły w Duchu z wytrwałością i błaganiem za wszystkich świętych” (Efezjan 6:10-12,18).
„ Nie opuszczając wspólnych zebrań naszych, jak to jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodając sobie otuchy, a to tym bardziej, im lepiej widzicie, że się ten dzień przybliża” (Hebr. 10:25).
Jest to błogosławieństwo kiedy uwielbiamy Boga razem z innymi wierzącymi. Śpiewanie pieśni dla Pana, słuchanie wykładu Jego cennego Słowa, wznoszenie naszych głosów w modlitwie z innymi chrześcijanami, kochanie i bycie kochanym – to są środki jakich Pan używa aby wzmocnić nasze serca.
W Starym Testamencie jest ciekawa historia, która obrazuje, co to znaczy być zachowanym przez moc Bożą. Znajdujemy to w 1 Królewskiej 6
Benhadad, król Syryjski wypowiedział wojnę Izraelowi i pomaszerował tam z wielką armią. Kiedy jego siły posuwały się naprzód, często zwoływał radę wojenną do swoich komnat, by planować następne posunięcie i następną strategię. Jednak prorok Elizeusz, prowadzony przez Ducha Świętego, posyłał słowo do króla Izraelskiego, opisując każde posunięcie wojsk wroga. Kilka razy Izraelici uniknęli porażki, dzięki ostrzeżeniom Elizeusza.
Jeremiasz był grzmiącym prorokiem w Starym Testamencie. Każde słowo, które wygłaszał, było jak miecz rozcinający ciało. On złościł polityków i liderów kościoła tak bardzo, że wtrącili go do więzienia. Jednak cały czas ten płaczący prorok oczekiwał dnia, kiedy Bóg nawiedzi swój lud i zmieni ich serca. Jeremiasz wiedział, że Bóg żałował swojego ludu i kochał ich wieczną miłością.
Bóg chce dokonać przełomu dla swojego ludu. Tak, jak przepowiada Pismo, diabeł zstąpił z wielkim gniewem, wiedząc, że czas jest krótki. Teraz lud Boży potrzebuje wielkiego wylania Ducha Świętego, ponadnaturalnego dotknięcia, nawet większego, niż w dzień Pięćdziesiątnicy. Wołanie na dzisiaj było też słyszane w dniach Izajasza: „Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił, oby przed tobą zatrzęsły się góry! . . . Czego od wieków nie słyszano, czego ucho nie słyszało i oko nie widziało oprócz ciebie, Boga działającego dla tego, który go oczekuje.” (Izajasz 64:1,4).
Najważniejsze pytanie do ludu Bożego w obecnych czasach jest takie: „Czy wierzysz, że Bóg cię przeprowadzi? Czy wierzysz, że on może uczynić wszystko, co jest potrzebne, by odpowiedzieć na twoją modlitwę i zaspokoić twoją potrzebę?” Takie same pytanie nasz Pan zadał dwom ślepym, którzy prosili go o miłosierdzie i uzdrowienie. „Czy wierzycie, że mogę to uczynić? Rzekli mu: Tak jest, Panie!. . . I otworzyły się ich oczy” (Mat 9:28, 30).