Czy uważasz, że twoja wiara jest słaba? Czy gorliwie modliłeś się o jakąś potrzebę i wierzyłeś całym sercem, że On odpowie, a nie widziałeś odpowiedzi? Czytasz chwalebne obietnice, że wszystko jest możliwe dla tych, którzy wierzą: „I wszystko, o cokolwiek byście prosili w modlitwie z wiarą, otrzymacie” (Mat. 21:22). „Wszystko, o cokolwiek byście się modlili i prosili, tylko wierzcie, że otrzymacie, a spełni się wam” (Mar. 11:24). Wyznawałeś te obietnice!
Jednym z powodów, że nasze modlitwy mogą nie być wysłuchane jest to, że próbujemy określić, jak Bóg powinien na nie odpowiedzieć. To sprowadza się do braku zaufania. Wierzący człowiek, kiedy wyleje swoje serce w modlitwie do Pana, zdaje się na wierność, dobroć i mądrość Boga. Prawdziwy wierzący zostawia kształt odpowiedzi, ufając Bożemu miłosierdziu i przyjmuje to, w jaki sposób Bóg postanawia odpowiedzieć.
Biblia pokazuje wzór życia wszystkich z ludu Bożego. W jednym przypadku po drugim, kiedy Bóg zaczął spełniać swoje obietnice, wydawało się, że sufit się zawalił.
Wszyscy wiemy, co to są utrapienia, chwile trudności i stresu, które nie dają nam spać w nocy. Mogą być tak bolesne i osłabiające, że nie możemy spać z powodu napięcia i obaw. Jednak, chociaż te utrapienia są bolesne, Bóg używa ich do osiągnięcia jego celów w naszym życiu. Dawid napisał, „Wiele nieszczęść spotyka sprawiedliwego, ale Pan wyzwala go ze wszystkich” (Psalm 34:20). Możesz być zdziwiony, że Bóg może użyć takich utrapień do uzdrowienia grzeszników, jak również świętych.
Słowo Boże jest pełne opisów tłumów przychodzących do Jezusa po uzdrowienie. „I rozeszła się wieść o nim po całej Syrii. I przynosili do niego wszystkich, którzy się źle mieli i byli nawiedzeni różnymi chorobami i cierpieniami, opętanych, epileptyków i sparaliżowanych, a On uzdrawiał ich” (Mat 4:24).
„Przywiedli do niego wielu . . ., a On wypędzał duchy słowem i uzdrawiał wszystkich, którzy się źle mieli,” (8:16).
„I wyszedłszy, ujrzał mnóstwo ludu i zlitował się nad nimi, i uzdrowił chorych spośród nich” (14:14).
Cierpliwe czekanie, aż Bóg odpowie na naszą modlitwę, nie zawsze jest czymś, co lubimy. Wielu wierzących, szczególnie chrześcijan amerykańskich chce szybkiej odpowiedzi. Nasze ciało, tak, jak kultura wokół nas, chce natychmiastowej gratyfikacji. Jednak Bóg często działa w naszym życiu przez proces opóźnienia.
Jezus zadał pytanie, „Czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę, kiedy przyjdzie?” Właśnie opowiedział historię o wytrwałej kobiecie, która prosiła sędziego, żeby wydał wyrok na jej korzyść i zapewnił sprawiedliwość w jej sprawie (zobacz tę historię w Łukasza 18:2-8). Jezus użył historii tej kobiety jako przykład mocnej, wytrwałej wiary, jakiej szuka – takiej, która woła do Boga w czasie doświadczenia i ufa mu, że wypełni obietnice. Chrystus wiedział, że taka wytrwała wiara jest jedyną, jaka może podtrzymać jego ludzi w nadchodzących czasach.
Kiedy przeżywasz okres „suszy” w swoim duchu, czas, kiedy czujesz się odizolowany i zapomniany, to niechybnie pojawią się pytania. „Ojcze, dlaczego czujesz się tak daleko ode mnie? Czy zgrzeszyłem o jeden raz za często? Czy gniewasz się na mnie? Czy nadal mnie kochasz?” W tych trudnych czasach nie chce ci się czytać Słowa, czy modlić albo uwielbiać Go. I wydaje się, że Bóg jest o wiele dalej.
Co to jest z tą wiarą, że nadal wymaga od nas większych doświadczeń? Kiedy już kończymy jedno doświadczenie, które pokazuje, że jesteśmy wierni, nasze serce oświadcza, „Panie, będę ci zawsze ufał we wszystkim,” to przychodzi inny sprawdzian, z jeszcze większą intensywnością. To przeżycie jest wspólne dla chrześcijan po całym świecie.
Gdyby nasi przywódcy oświadczyli, że nie mają absolutnie pomysłu jak rządzić i zapewnić kierunek, to nasz naród byłby w strachu i niepokoju. Ale właśnie to się stało w czasach króla Jehoszafata, kiedy trzy armie otaczały Judę. Ten potężny król zwołał cały naród i zamiast przedstawić plan wojny i zdecydowaną deklarację działania, stanął przed ludem i wylał swoje serce przed Bogiem: „ Właśnie oni tak nam się odpłacają, że ruszają na nas, aby nas wypędzić z twojego dziedzictwa, które dałeś nam w posiadanie. Boże nasz! Czy ich nie osądzisz?