Polish Newsletters

"Nie porzucajcie więc ufności waszej, która ma wielką zapłatę. Albowiem wytrwałości wam potrzeba, abyście, gdy wypełnicie wolę Bożą, dostąpili tego, co obiecał. Bo jeszcze tylko mała chwila, a przyjdzie Ten, który ma przyjść, i nie będzie zwlekał."

"A sprawiedliwy mój z wiary żyć będzie; lecz jeśli się cofnie, nie będzie dusza moja miała w nim upodobania. Lecz my nie jesteśmy z tych, którzy się cofają i giną, lecz z tych, którzy wierzą i zachowują duszę" (Hebrajczyków 10:35-39).

W 3 rozdziale Dziejów Apostolskich, zaraz po zmartwychwstaniu, napotykamy na Piotra i Jana w drodze do świątyni, gdzie zamierzali się modlić. Na zewnątrz, przy bramie świątyni siedział żebrak, chromy od urodzenia. Ten człowiek nie postawił w swoim życiu ani jednego kroku. Musiał być codziennie przynoszony przed bramę świątyni, gdzie żebrał, aby zarobić na życie.

Kiedyś słyszałem jak pewien kaznodzieja mówił: "Biblia nigdy nic nie mówi o odstępstwie". Ten człowiek nie zna swojej Biblii! Pismo Święte dużo mówi na temat odstępstwa, ponieważ jest to bardzo poważne zagadnienie, które pociąga za sobą surowe konsekwencje!

“Zatrąbcie na rogu na Syjonie! Krzyczcie na mojej świętej górze! Niech zadrżą wszyscy mieszkańcy ziemi, gdyż nadchodzi [nadszedł – anglojęzyczny przekład KJV] dzień Pana, gdyż jest bliski!” (Jl 2:1).

O Syjonie, święty ludu Boży – niech obudzi cię dźwięk trąby, ponieważ dzień Pana jest bliski! Nasz Król pojawi się w chwale ze swoimi zastępami, aby ustanowić swe Królestwo!

O drzemiący święci Najwyższego Boga, otrząśnijcie się ze snu, odwróćcie się od swoich złych czynów i załóżcie całą zbroję Bożą, gdyż Jego wrogowie zdecydowani są walczyć przeciwko Panu i Jego świętym.

Prawdopodobnie znacie historię króla Dawida i jego jednorazową aferę cudzołóstwa z Batszebą. Ten incydent zaowocował ciążą Batszeby. Kiedy tylko ona się o tym przekonała, wysłała wiadomość do Dawida, mówiąc- „spodziewam się dziecka”. Kiedy Dawid przeczytał tę wiadomość, wpadł w panikę. Jego reputacja bogobojnego i prawego człowieka była w niebezpieczeństwie. Oto był człowiek, który napisał ponad 3000 psalmów i pieśni duchowych. Był również Bożym narzędziem w zwalczaniu wrogów Izraela oraz świadectwem dla świata, co to znaczy mieć wielkie serce dla Boga.

Autor Listu do Hebrajczyków mówi: “Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu” (Hbr 4:15).

Biorąc pod uwagę to, co mówi Pismo Święte, nigdy nie mamy myśleć o Bogu jak o chłodnym, nieczułym Ojcu. Nasz Bóg odczuwa bardzo głęboko! Można dotknąć Jego uczuć. Jego serce może zostać poruszone. Doprawdy, współczuje, czy też cierpi z nami, w naszych niemocach (zob. Hebrajczyków 4:15 BG).

Bóg nie tylko odczuwa ból, ale też martwi się. Pamiętacie, jak Jezus płakał nad grobem Łazarza. To jest obraz płaczącego Boga w ciele! Pokazuje to nam, że Pan odczuwa razem z nami i płacze. Jezus powiedział „... kto mnie widział, widział Ojca...” (Jana 14:9).

Chcę wam pokazać najtragiczniejszego człowieka w historii. Nie jest to Judasz; nie jest to Herod; nie jest to nawet ktoś nienawidzący Boga. Był synem Dawida, królem w Jerozolimie oraz przykładem najsmutniejszego, najbardziej wzruszającego człowieka na ziemi.

Słuchajcie, proszę, kiedy będę wam mówił, jak ten starotestamentowy król, całe wieki przed Betlejem i Golgotą, minął się z Chrystusem. Jak można minąć się z Chrystusem całe wieki przed Jego narodzinami?

„Wiem, komu zawierzyłem, i pewien jestem tego, że On mocen jest zachować to, co mi powierzono, do owego dnia” (2 Tym. 1:12 podkreślenie moje).

To słowa umierającego człowieka. Apostoł Paweł kierował je do swojego ucznia, młodego, praktykującego kaznodziei Tymoteusza. Później, w tym samym liście Paweł powierza Tymoteuszowi te trudne słowa: „Albowiem już niebawem będę złożony w ofierze, a czas rozstania mego z życiem nadszedł. Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem” (4:6-7).

Kiedy Bóg zrodził swój Kościół, wylał na niego swojego Ducha Świętego. Ochrzcił go w Duchu Świętym, wypełnił go i namaścił Duchem. Wszędzie, gdzie jest obecny Duch Boży, mamy tego wyraźne dowody i oznaki. Jeśli jednak nie widzimy tych oznak, świadczy to o tym, że Duch Święty nie jest obecny.

Moje pytanie brzmi: Czy we współczesnym Kościele przejawiają się te oznaki? Czy są one obecne w twoim kościele? Czy działa on w mocy Ducha Świętego? Co więcej, czy twoje życie przejawia te oznaki? Czy żyjesz i chodzisz w pełni Ducha?