Afrikaans Devotionals

In die vroeë jare van die Kerk, het ‘n groot vervolging plaasgevind. Gedurende daardie verskriklike tydperk, was die apostel Johannes gevange geneem en na Rome gestuur voor hy verban is na die Eiland Patmos om te sterf. Patmos was ‘n klein, verlate plek, bewoon deur slegs ‘n paar ander gevangenes wat daarheen verban was.

Toe Johannes by Patmos aan wal gegaan het, was hy gestrand, verlate en afgesonder. Hy sou later skryf, “Ek is verban na Patmos, vir die woord van God en vir die getuienis van Jesus Christus” (sien Openbaring 1:9).

Daniël het getuig, “En kyk, ‘n hand het my aangeraak en my op my knieë en op die handpalms waggelend laat opstaan” (Daniël 10:10). Die woord die “aangeraak” beteken hier “met geweld oorval.” Daniël het eintlik bedoel, “Toe God sy hand op my plaas, het dit my op my aangesig laat val. Sy aanraking het my ‘n dringendheid gegee om te bid en om Hom te soek met alles wat binne-in my is.”

Jy het al gehoor van die gebed van geloof, maar ek glo daar is ‘n spieëlbeeld van hierdie gebed wat gebaseer is op die vlees - die gebed van ongeloof. Sulke gebed is heeltemal onaanvaarbaar vir God; trouens, die Skrif sê dit is sondig in sy oë.

“Want as julle die mense hulle oortredinge vergewe, sal julle hemelse Vader julle ook vergewe. Maar as julle die mense hulle oortredinge nie vergewe nie, sal julle Vader julle oortredinge ook nie vergewe nie” (Matthéüs 6:14-15). Jesus het ons vergewe slegs deur sy goedheid en genade en net so, sê Hy, moet ons liefdevol en genadig wees teenoor ons broers en susters.

Die hart van God was baie bly toe Moses vir hom gesê het, “Laat my tog U heerlikheid sien” (Exodus 33:18). Elke aardse ouer ken die aanhoudende gepleit van kinderstemme wat vir dinge vra, maar niks verbly die ouer se hart soos om ‘n kind te hoor sê, “Ek het jou lief!”

“Vertrou op die HERE met jou hele hart en steun nie op jou eie insig nie. Ken Hom in al jou weë, dan sal Hý jou paaie gelykmaak” (Spreuke 3:5-6).

p.p1 {margin: 0.0px 0.0px 10.0px 0.0px; line-height: 17.0px; font: 12.0px 'Times New Roman'; color: #000000}

“Mag die God van die vrede, wat die groot Herder van die skape, naamlik onse Here Jesus Christus, deur die bloed van die ewige testament uit die dode teruggebring het, julle volmaak in elke goeie werk, om sy wil te doen, deur in julle te werk wat welbehaaglik is voor Hom deur Jesus Christus aan wie die heerlikheid toekom tot in alle ewigheid!” (Hebreërs 13:20-21).

In hierdie brief aan die Efésiërs, moedig Paulus almal aan om die volste maat van die evangelie van Christus na te jaag: “Maar aan elkeen van ons is die genade gegee volgens die mate van die gawe van Christus...Totdat ons almal kom tot die eenheid van die geloof en van die kennis van die Seun van God, tot ‘n volwasse man, tot die mate van die volle grootte van Christus...En die liefde van Christus te ken wat die kennis oortref, sodat julle vervul kan word tot al die volheid van God” (Efésiërs 4:7 en 13; 3:19).

Paulus praat van ‘n sekere bediening waarvoor elke Christen geroep is. Hierdie bediening vereis nie sekere gawes of talente nie; liewer, dit moet onderneem word deur almal wat weergebore is. Trouens, hierdie bediening is alle gelowiges se eerste roeping. Alle ander ondernemings moet daaruit voortspruit, omdat geen bediening God kan behaag nie, tensy dit uit hierdie roeping gebore word.

Jesaja 16:6 beskryf baie duidelik wat gebeur met ‘n trotse land wat onder God se oordeel val, “Ons het gehoor van die trotsheid van Moab – van sy hoogmoed en sy trotsheid en sy grimmigheid, sy onbehoorlike grootpratery.” Dwarsdeur die Skrif, word Moab gebruik as ‘n simbool wat alle selfstandige mense voorstel wat hulle rûe op God keer en onder sy oordeel val.