Ons lees in die boek Jesaja, “Hy gee die vermoeide krag en vermenigvuldig sterkte vir die wat geen kragte het nie. Die jonges word moeg en mat, en die jongmanne struikel selfs” (Isaiah 40:29-30). Met ander woorde, daar kom ‘n tyd in elkeen van ons se lewens wanneer ons voel ons kan nie aangaan nie. Ons voel asof ons onsself ter pletter gaan val en uitbrand, geestelik gesproke. Net so beleef ons almal tye wanneer koudheid in ons harte insluip – miskien as gevolg van die eentoningheid van die daaglikse lewe.

Toe Jesus sy laaste ure saam met sy dissipels deurgebring het, het Hy vir hulle gesê, “Voorwaar, voorwaar Ek sê vir julle, alles wat julle die Vader sal vra in my Naam, sal Hy julle gee” (Johannes 16:23). Hy het verder vir hulle gesê, “Tot nou toe het julle niks in my Naam gevra nie. Bid en julle sal ontvang, sodat julle blydskap volkome kan wees” (16:24).

“Verhard julle harte nie soos in die verbittering, in die dag van die versoeking in die woestyn nie, waar julle vaders My versoek, My beproef het en my werke veertig jaar lank gesien het. Daarom het Ek vertoornd geword op daardie geslag en gesê: Altyd dwaal hulle met die hart. Maar húlle het my weë nie leer ken nie, sodat Ek in my toorn gesweer het: Hulle sal in my rus nie ingaan nie’” (Hebreërs 3:8-11).

Ken jy Christene wat altyd kla oor hoe onbekwaam hulle voel? Hulle verkleineer hulleself en vergelyk hulleself met diegene wat hulle bewonder en hulle dink, “Ek is glad nie soos hy nie. Ek is hopeloos.”

Moontlik onthou jy van die Ou Testament storie van die Israelitiese verspieders wat gestuur was om die Beloofde Land te bespied. Hulle het teruggekom en gesê. “Ja, dit is ‘n land wat oorloop van melk en heuning, maar dit is ook vol reuse en ommuurde stede. Ons kan nie teen hierdie mense veg nie. In vergelyking met hulle, lyk ons soos sprinkane” (sien Númeri 13).

“Wees nugter en waaksaam, want julle teëstander, die duiwel, loop rond soos ‘n brullende leeu en soek wie hy kan verslind” (1 Petrus 5:8).

Die Bybel sê vir ons baie duidelik dat in hierdie laaste dae, beleef die Kerk van Jesus Christus die toorn van ‘n woedende duiwel. Satan weet sy tyd is kort en hy is vasbeslote om God se kinders te verslind (sien Openbaring 12:12). Op wie rig die duiwel sy toorn? Hy rig dit op gesinne dwarsdeur die wêreld en sy doel is eenvoudig: bring ondergang en verwoesting na elke huis waar hy moontlik kan.

“Ons mond het teenoor julle oopgegaan, Korinthiërs, ons hart het verruim geword” (2 Korinthiërs 6:11). Paulus praat van ‘n kerk wat ‘n nuwe seisoen binnegegaan het. Hulle het ‘n goeie en glorieryke geskiedenis gehad, maar hulle het ook ‘n aantal beproewings en probleme verduur.

Een van die belangrikste geheime om die seën van God te verkry, is om te gee! Toe Moses sy laaste bevele en sy vaarwel toespraak teenoor die Israeliete gegee het, het hy spesifieke instruksies gegee oor iets genaamd “die derde-jaar tiende.” In teestelling met die gewone tiende, of tien persent jaarlikse offerandes, was die derde-jaar tiendes gereserveer vir ‘n ander doel.

In die vroeë jare van die Kerk, het ‘n groot vervolging plaasgevind. Gedurende daardie verskriklike tydperk, was die apostel Johannes gevange geneem en na Rome gestuur voor hy verban is na die Eiland Patmos om te sterf. Patmos was ‘n klein, verlate plek, bewoon deur slegs ‘n paar ander gevangenes wat daarheen verban was.

Toe Johannes by Patmos aan wal gegaan het, was hy gestrand, verlate en afgesonder. Hy sou later skryf, “Ek is verban na Patmos, vir die woord van God en vir die getuienis van Jesus Christus” (sien Openbaring 1:9).

Daniël het getuig, “En kyk, ‘n hand het my aangeraak en my op my knieë en op die handpalms waggelend laat opstaan” (Daniël 10:10). Die woord die “aangeraak” beteken hier “met geweld oorval.” Daniël het eintlik bedoel, “Toe God sy hand op my plaas, het dit my op my aangesig laat val. Sy aanraking het my ‘n dringendheid gegee om te bid en om Hom te soek met alles wat binne-in my is.”

Jy het al gehoor van die gebed van geloof, maar ek glo daar is ‘n spieëlbeeld van hierdie gebed wat gebaseer is op die vlees - die gebed van ongeloof. Sulke gebed is heeltemal onaanvaarbaar vir God; trouens, die Skrif sê dit is sondig in sy oë.