Afrikaans Devotionals

Jesus sit aan die regterhand van God waar “Hy altyd leef om vir hulle in te tree” (Hebreërs 7:25). Jesaja 56:7 sê, “Ek sal hulle vreugde laat smaak in my huis van gebed.”

Laat my vir jou ‘n paar persoonlike vrae vra:

In die Ou Testament lees ons storie van Jakob se vrou, Ragel, en haar desperate begeerte om ‘n kind te hê. Sy kon nie langer die gedagte verduur om te lewe sonder om die vreugde van kindergeboorte te ken nie, sonder om alles te beleef wat bedoel was vir haar as ‘n vrou in die Joodse kultuur nie. Ragel se pyn was ondraaglik en sy het uitgeroep tot Jakob, “Gee vir my kinders of anders sterf ek” (Génesis 30:1).

Om God se rus binne te gaan, moet ons ons eie pogings verwerp. Geloof alleen laat ons toetree tot hierdie volmaakte rus: “Want ons wat geglo het, gaan die rus in” (Hebreërs 4:3). Eenvoudig gestel, ons moet ons harte daarop instel om te glo dat God getrou is om ons te verlos in alle omstandighede, maak nie saak hoe onmoontlik dit mag lyk nie.

Volgens Jesus, is Christus en die Kerk een in God se oë. Paulus illustreer dit met die analogie van ‘n menslike liggaam. Hy sê Christus is die hoof en ons is sy liggaam – been van sy been, vlees van sy vlees. “En Hy het alle dinge onder sy voete onderwerp en Hom as Hoof bo alle dinge aan die gemeente gegee, wat sy liggaam is, die volheid van Hom wat alles in almal vervul” (Efésiërs 1:22-23). “Want ons is lede van sy liggaam, van sy vlees en van sy bene” (Efésiërs 5:30).

Een van die groot tragedies in die Kerk in hierdie geslag, en een van God se grootste smarte, is dat so baie Christene nie werklik gelukkig is nie. Hulle hou ‘n goeie front voor – sing, klap, glimlag en sing lofsange. Maar net onder die oppervlak is daar eensaamheid en diepe ellende.

Toe die ou profeet Elia sy laaste dae oordink het, het hy sy dienskneg, Elisa genooi om saam met hom die dorpe Bet-el en Jerigo te gaan besoek. Op hierdie “onderrigreis,” het hulle op die wal van die Jordaanrivier aangekom waar Elia sy mantel afgehaal het – ‘n wye, lospassende kleed of mantel – en het die water daarmee geslaan. Die water het bonatuurlik verdeel en die twee mans het deurgegaan op droë grond (sien 2 Konings 2:8).

“En Ek het onder hulle ‘n man gesoek wat ‘n muur kan bou en voor my aangesig in die bres kan staan vir die land” (Eségiël 22:30).

God sê Hy soek iemand wat gewillig is om “in die bres te staan,” daardie wye, leë plek waar iets ontbreek. Evangelisasie, aanbidding, lering, prediking, goeie werke, Sondagskool en jeugbediening is goed gedek, maar jou kerk se “bres” mag dalk gebed wees.

Toe Satan afgekom het na die tuin van Eden van Eden, het hy gekom met ‘n haat vir God wat elke keer geopenbaar was as hy probeer het om dit wat die naaste aan die hart van die Here is, te vernietig: die mensdom. Die duiwel het op die ou end ‘n gedagte in die menslike ras gesaai wat die mens sou lei tot selfvernietiging – die idee dat ons op ons eie soos God kan word.

Toe Jesus op pad was na Galiléa, het Hy by Jakob se put in Samaria gekom waar Hy gestop en gerus het van die reis. Terwyl sy dissipels gaan kos koop het, het ‘n Samaritaanse vrou na die put gekom om water te kom haal en Jesus het ‘n eenvoudige versoek aan haar gerig: “Gee vir My water om te drink” (Johannes 4:7).

Elke Christen weet God woon nie in mensgemaakte tempels of geboue nie. In plaas daarvan, het die Here gekies om in menslike werktuie te woon – dit is, in die harte en liggame van sy mense. Elke gelowige kan met vertroue daarin roem, “God leef in my.” Natuurlik is die Here oral, maar volgens sy Woord, is die bloedgewaste hart sy permanente woning.