Afrikaans Devotionals

Van al die sondes wat ons kan pleeg, is twyfel een van die mees gehate sondes by God. Volgens beide Ou en Nuwe Testamente, bedroef twyfel die Here. Ons sien ‘n goeie voorbeeld hiervan in antieke Israel nadat God sy volk uit die hand van Farao verlos het.

“Ons het gesondig, saam met ons vaders; ons het verkeerd gedoen, goddeloos gehandel. Ons vaders in Egipte het nie ag gegee op u wonders, hulle het nie gedink aan die menigte van u goedertierenhede nie, maar was wederstrewig by die see, by die Skelfsee” (Psalm 106:6-7).

In ons begeerte na God se guns, moet ons nooit vergeet nie dat Satan die heeltyd van ons probeer steel. Trouens, die vyand van ons siele val die ergste aan wanneer ons beproewings beleef. Maar die Bybel sê vir ons op talle maniere dat God teruggee wat Satan steel – en nie net dit nie, Hy vermenigvuldig dit.

Ken jy ‘n pa wat nie meer met sy seun praat nie? Miskien was hulle eens naby aan mekaar, maar harde woord was gespreek tydens ‘n argument en hulle het sedertdien nie gepraat nie. Of miskien ken jy ‘n getroude paartjie wat skaars kommunikeer en nie mekaar se geselskap geniet nie. Hierdie individue het ‘n verhouding maar hulle het nie gemeenskap met mekaar nie.

Bekeringsbelewenisse is dikwels emosioneel omdat dit ontsaglik spesiaal is. Hoe wonderlik om vrygemaak te word van sonde en slawerny en ‘n hele nuwe lewe in Christus te begin.

Ons vroeë geestelike groei is soos ‘n kind wat leer om te loop. Dit is opwindend wanneer ‘n baba sy eerste treë gee en daar is baie aansporing en aanmoediging. Maar kort nadat hy begin te loop, is hy nie meer die middelpunt van belangstelling nie en waneer hy plante begin omgooi en oral in die huis ‘n gemors maak, word hy gestraf, hoewel sagkens, en dinge is nie meer so opwindend nie.

Christene wat misluk om te bid, besef nie die gevaar waarin hulle is nie. Jy mag argumenteer, “Wat daarvan as sommige Christene nie bid nie? Hulle is steeds gelowiges – vergewe en gaan hemel toe.”

Ons hemelse Vader besef ons leef in ‘n besige eeu, met baie eise ten opsigte van ons tyd, sowel as energie, en Christene word vasgevang met besig wees en aktiwiteite net soos enige ander persoon. Tog kan ek nie glo dat God ons verwerping van ons toegang tot Hom, wat sy eie Seun sy lewe gekos het, ligtelik opneem nie.

Toe Jesus op die aarde gewandel het, het Hy homself toeganklik gemaak vir die gewone mense. Hy het in sinagoges, heuwels en bote onderrig gegee, siekes gesond gemaak, wonderwerke gedoen. Hy het sy stem by die feeste verhef en geroep, “Ek is die lewende water. Kom my My toe en Ek sal jou dorstige siel versadig.” Enigeen kon na Hom gaan en versadig word. Maar ons Here se uitnodiging was meestal geïgnoreer.

Die meeste Christene is bekend met hierdie vers: “Want ons het nie ‘n hoëpriester wat nie met ons swakhede medelye kan hê nie, maar een wat in alles opsigte versoek is net soos ons, maar sonder sonde” (Hebreërs 4:15). Ons sien hier dat ons Hoëpriester, Jesus, ons lyding saam met ons voel. Met ander woorde, ons Here word persoonlik aangeraak deur alle pyn, verwarring en wanhoop wat ons voel. Daar is niks wat ons beleef, wat Hy nie ook op een of ander manier beleef het nie.

“En Hy het ook aan hulle ’n gelykenis vertel met die oog daarop dat ’n mens gedurig moet bid en nie moedeloos word nie, en gesê: Daar was ’n regter in ’n stad wat God nie gevrees en geen mens ontsien het nie. En daar was in daardie stad ’n weduwee, en sy het gedurig na hom gekom en gesê: Doen reg aan my teenoor my teëparty. En ’n tyd lank wou hy nie; maar daarna het hy by homself gesê: Al vrees ek God ook nie en al ontsien ek geen mens nie, tog sal ek, omdat hierdie weduwee my moeite gee, aan haar reg doen.”

As ons mense vir Jesus wil bereik, laat ons ‘n les leer by die apostel Paulus. Hy het geweet hoe om mense te bereik met die boodskap van verlossing.

Toe hy in Athéne was, het Paulus bekommerd geraak oor die groot aantal mense wat afgode en valse gode aanbid het. Hy het geweet hoe diep hierdie rituele in hulle kultuur ingebed was en hy het besef dat om hulle te bereik, moes hy hulle vertroue wen. Hy het tyd saam met die mense deurgebring, vetroud geraak met hulle waardes en gelowe en hulle kultuur geabsorbeer.

Die meeste gelowiges beweer dat hulle deur geloof lewe en nie deur gevoelens nie, maar in die alledaagse praktyk, meet baie hulle geestelike lewens aan hoe hulle voel. Jy mag dalk al die regte dinge doen – gereeld Bybel lees, pligsgetrou bid – en steeds voel dit vir jou jy groei nie in die Here nie.