Bekeringsbelewenisse is dikwels emosioneel omdat dit ontsaglik spesiaal is. Hoe wonderlik om vrygemaak te word van sonde en slawerny en ‘n hele nuwe lewe in Christus te begin.

Ons vroeë geestelike groei is soos ‘n kind wat leer om te loop. Dit is opwindend wanneer ‘n baba sy eerste treë gee en daar is baie aansporing en aanmoediging. Maar kort nadat hy begin te loop, is hy nie meer die middelpunt van belangstelling nie en waneer hy plante begin omgooi en oral in die huis ‘n gemors maak, word hy gestraf, hoewel sagkens, en dinge is nie meer so opwindend nie.

Christene wat misluk om te bid, besef nie die gevaar waarin hulle is nie. Jy mag argumenteer, “Wat daarvan as sommige Christene nie bid nie? Hulle is steeds gelowiges – vergewe en gaan hemel toe.”

Ons hemelse Vader besef ons leef in ‘n besige eeu, met baie eise ten opsigte van ons tyd, sowel as energie, en Christene word vasgevang met besig wees en aktiwiteite net soos enige ander persoon. Tog kan ek nie glo dat God ons verwerping van ons toegang tot Hom, wat sy eie Seun sy lewe gekos het, ligtelik opneem nie.

Toe Jesus op die aarde gewandel het, het Hy homself toeganklik gemaak vir die gewone mense. Hy het in sinagoges, heuwels en bote onderrig gegee, siekes gesond gemaak, wonderwerke gedoen. Hy het sy stem by die feeste verhef en geroep, “Ek is die lewende water. Kom my My toe en Ek sal jou dorstige siel versadig.” Enigeen kon na Hom gaan en versadig word. Maar ons Here se uitnodiging was meestal geïgnoreer.

Die meeste Christene is bekend met hierdie vers: “Want ons het nie ‘n hoëpriester wat nie met ons swakhede medelye kan hê nie, maar een wat in alles opsigte versoek is net soos ons, maar sonder sonde” (Hebreërs 4:15). Ons sien hier dat ons Hoëpriester, Jesus, ons lyding saam met ons voel. Met ander woorde, ons Here word persoonlik aangeraak deur alle pyn, verwarring en wanhoop wat ons voel. Daar is niks wat ons beleef, wat Hy nie ook op een of ander manier beleef het nie.

“En Hy het ook aan hulle ’n gelykenis vertel met die oog daarop dat ’n mens gedurig moet bid en nie moedeloos word nie, en gesê: Daar was ’n regter in ’n stad wat God nie gevrees en geen mens ontsien het nie. En daar was in daardie stad ’n weduwee, en sy het gedurig na hom gekom en gesê: Doen reg aan my teenoor my teëparty. En ’n tyd lank wou hy nie; maar daarna het hy by homself gesê: Al vrees ek God ook nie en al ontsien ek geen mens nie, tog sal ek, omdat hierdie weduwee my moeite gee, aan haar reg doen.”

As ons mense vir Jesus wil bereik, laat ons ‘n les leer by die apostel Paulus. Hy het geweet hoe om mense te bereik met die boodskap van verlossing.

Toe hy in Athéne was, het Paulus bekommerd geraak oor die groot aantal mense wat afgode en valse gode aanbid het. Hy het geweet hoe diep hierdie rituele in hulle kultuur ingebed was en hy het besef dat om hulle te bereik, moes hy hulle vertroue wen. Hy het tyd saam met die mense deurgebring, vetroud geraak met hulle waardes en gelowe en hulle kultuur geabsorbeer.

Die meeste gelowiges beweer dat hulle deur geloof lewe en nie deur gevoelens nie, maar in die alledaagse praktyk, meet baie hulle geestelike lewens aan hoe hulle voel. Jy mag dalk al die regte dinge doen – gereeld Bybel lees, pligsgetrou bid – en steeds voel dit vir jou jy groei nie in die Here nie.

Dit is nie ‘n sonde vir ‘n gelowige om waarom te vra nie; selfs die Here het hierdie vraag gevra toe hy met pyn aan die kruis gehang het (sien Matthéüs 27:46). Ons mag dalk soms uitroep, “Here, waarom laat U my hierdeur gaan? Ek weet dit kom nie van U hand af nie, maar steeds laat U toe dat die duiwel my teister. Wanneer sal dit ooit eindig?”

Die profeer Jesaja het van Israel gesê: “Weë die opstandige kinders, spreek die HERE, wat ‘n plan uitvoer, maar dit is nie uit My nie; wat ‘n verbond sluit, en dit is nie uit my Gees nie, om sonde op sonde te stapel” (Jesaja 30:1). Die Hebreeuse woord hier vir weë, dui op ‘n innige droefheid en smart oor wat God beskryf as rebellie, wat beteken afvalligheid, hardkoppigheid, ‘n wegdraai.

Die Here maak gereed om sy Gees op sy kinders uit te stort in hierdie laaste dae en ek weet jy wil deel wees daarvan. Vir dit om te gebeur, moet ons altyd nader aan Hom beweeg – in ons aanbidding, ons gehoorsaamheid en ywer. “Nader tot God, en Hy sal tot julle nader” (Jakobus 4:8).