In vergange dae was “Jesus kom weer!” amper op elke Sondag se kerkbyeenkoms verkondig. Evangeliste het roerende boodskappe gebring oor die hoop van Jesus se wederkoms en daar was ‘n goddelike ontsag en verwagting in die harte van sy volgelinge. Vandag egter, word die koms van die Here selde oor gepraat en ongelukkig lyk dit of slegs ‘n paar regverdige dienaars smag na sy verskyning.
Die krip in Bethlehem praat direk van die opstanding van Christus! Hy was ten volle mens by geboorte – Maria se bloed het Hom gevoed in die baarmoeder – maar sy geboorte was ‘n uitbarsting van die ewige. Ons lees: “Die volk wat in duisternis sit, het ‘n groot lig gesien, en die wat sit in die land en skaduwee van die dood, vir hulle het ‘n lig opgegaan” (Matthéüs 4:16). Die lig waarna hier verwys word, was die ewige lewe – opstanding uit die dood.
"Want ‘n Kind is vir ons gebore, ‘n Seun is aan ons gegee; en die heerskappy is op sy skouers, en Hy word genoem: Wonderbaar, Raadsman, Sterke God, Ewige Vader, Vredevors” (Jesaja 9:6).
Toe die profesie van Christus se geboorte vervul was, het Koning Herodus, die heerser van Israel, bedreig gevoel saam met al die ander in Jerusalem (Matthéüs 2:1-3). Waarskynlik was hulle tevrede met hulle oppervlakkige, dooie godsdiens en wou nie hê dat iemand die status quo ontstel nie.
Kan ‘n Christen werklik eensaam wees? Die bekende evangelis, Billy Graham, het eenkeer gesê dat met sy jarelange kontak met mense dwarsdeur die wêreld, is eensaamheid volgens hom die grootste probleem wat die mensdom beleef. Teoreties behoort ons nooit eensaam wees nie, want Jesus Christus, die Vriend bo alle vriende, het gesê, “Ek sal jou nooit begewe en jou nooit verlaat nie” (Hebreërs 13:5). Hy lewe binne-in ons en ons het hulpbronne om van te put waarvan nie-Christene glad nie weet nie.
Terwyl Amerika dieper in goddeloosheid wegsink, wil meer en meer van God se kinders hulle eie pad loop. Sulke mense wil nie beklee wees met Christus in klere van geregtigheid nie; hulle wil net vir hulleself lewe, met geen verpligtinge of verbintenisse nie. Met hulle gesindhede, sê hulle vir die Here, “Laat my die assosiasie met U geniet, sodat ander kan sien dat ek goed is.”
God het die profeet Jeremia ‘n woord gegee om vir Israel te gee: “So spreek die HERE van die leërskare, die God van Israel: Kyk, Ek bring oor hierdie stad en al sy stede al die onheil wat Ek daarvoor gespreek het, omdat hulle hul nek verhard het om na my woorde nie te luister nie” (Jeremia 19:15). Jeremia se woorde het die hoofopsigter van die tempel so omgekrap dat hy geboei en gemartel is. Ten spyte van sy lyding, het Jeremia egter nooit sy roeping in twyfel getrek nie. Hy het geweet ‘n woord van God was aan hom gegee.
Matthéüs sê vir ons Jesus het met gelykenisse gespreek: “Al hierdie dinge het Jesus deur gelykenisse vir die skare gesê ... sodat vervul sou word die woord wat gespreek is deur die profeet: Ek sal my mond open deur gelykenisse; Ek sal uitspreek dinge wat verborge was van die grondlegging van die wêreld af” (Matthéüs 13:34-35).
Die hele boek Deuteronómium bestaan uit ‘n reeks vaarwel boodskappe van Moses, geadresseer aan diegene wat veertig jaar lank in die woestyn rondgedwaal het en bestem was om die land van belofte te besit. Hy het die nuwe geslag herinner aan die belangrikheid van gehoorsaamheid.
“Julle ken julle vaders se geskiedenis. Hulle was ‘n volk geroep, uitverkies en gesalf deur God, maar hulle het hulle visie verloor. Die Here het hulle so liefgehad dat Hy hulle in sy arms opgetel het en hulle gedra het, keer op keer. Maar oor en oor het hulle teen Hom gemurmureer en Hom bedroef.”
Ek is mal oor die woorde van ‘n ou gesang wat ons dikwels sing, “Wat ‘n vriend het ons in Jesus; Hy wat in ons plek wil staan. Wat ‘n voorreg om gedurig tot God’s troon deur Hom te gaan” (oorspronklike Engels deur Joseph M. Scriven). “’n Man met baie vriende word geruïneer, maar daar is ‘n vriend wat sterker aanhang as ‘n broer” (Spreuke 18:24).
God se Woord gee vir ons baie voorbeelde van die ongelooflike dinge wat gebeur wanneer God se kinders bid. Byvoorbeeld, in die boek van Tweede Konings, het die koning van Aram die stad omsingel waar God se kinders was. Daar was só ‘n groot leër dat Elísa se dienskneg oor die muur van die stad gekyk en gevra het, “Wat gaan ons doen? Hulle is meer en magtiger as ons!” (sien 2 Konings 6:15).