“Is dít nie die vas wat Ek verkies nie: dat julle losmaak die bande van goddeloosheid, dat julle afhaal die stroppe van die juk en vry laat weggaan die verdruktes en elke juk stukkend breek?” (Jesaja 58:6).
God sal iets bonatuurliks vrystel deur gebed en vas. Jesaja 58:10 sê vir ons, as jy “jou siel laat uitgaan na die hongerige, en die neergeboë siel versadig; dan sal jou lig opgaan in die duisternis en jou donkerheid wees soos die middag.”
Nadat die Heilige Gees aanvanklik geboorte gegee het aan die kerk en die eerste volgelinge van Jesus met sy heilige vuur gemerk het, was die onmiddellike gevolge in hulle lewens die dramaties en omvattend.
Toe Paulus hierdie brief aan die Filippense geskryf het, was hy aangehou in ‘n Romeinse tronk, met sy voete vasgebind aan ‘n soldaat aan elke kant. Die toestande was haglik en Paulus het groot vernederings beleef, met geen tyd alleen en geen vryhede nie.
Die Here het aan Abram verskyn en aan hom ‘n verskriklike bevel gegee: “Gaan jy uit jou land en uit jou familie en uit jou vader se huis, na die land wat Ek jou sal wys” (Génesis 12:1).
Hoe verstommend! Skielik het God ‘n mens uitgekies en vir hom gesê, “Ek wil hê jy moet opstaan en gaan, alles verlaat: jou huis, jou familie, selfs jou land. Ek wil jou êrens heen stuur en Ek sal jou lei op die pad.”
Jesus sê vir ons wat om te doen wanneer ons onheil in die wêreld begin raaksien: “En daar sal tekens wees aan son en maan en sterre, en op die aarde benoudheid van nasies in hulle radeloosheid, wanneer see en branders dreun en mense se harte beswyk van vrees en verwagting van die dinge wat oor die wêreld kom. Want die kragte van die hemele sal geskud word. En dan sal hulle die Seun van die mens sien kom in ’n wolk, met groot krag en heerlikheid. En as hierdie dinge begin gebeur, kyk dan na bo en hef julle hoofde op, omdat julle verlossing naby is” (Lukas 21:25-28).
Jesus vertel ‘n storie van ‘n jongman wat sy deel van sy vader se erfenis geneem het en dit op ‘n losbandige lewe gespandeer het. Hy was op die ou end bankrot, geruïneer in gesondheid, sowel as gees, en hy was by sy grootste laagtepunt toe hy besluit het om terug te keer na sy vader se huis. Die Skrif sê, “En hy het opgestaan en na sy vader gegaan. En toe hy nog ver was, het sy vader hom gesien en innig jammer vir hom gevoel en gehardloop en hom omhels en hartlik gesoen” (Lukas 15:20).
“Daarom, omgord die lendene van julle verstand, wees nugter en hoop volkome op die genade wat julle deel word by die openbaring van Jesus Christus…Maar soos Hy wat julle geroep het, heilig is, moet julle ook in jul hele lewenswandel heilig word, omdat daar geskrywe is: Wees heilig, want Ek is heilig” (1 Peter 1:13-16).
Vir ‘n gelowige om met vrymoedigheid van die Here te vra en te ontvang, moet hy die wette van gebed volg wat neergelê is deur die Vader. Hierdie riglyne word verspreid deur die bladsye van die Skrif gevind en gehoorsaamheid daaraan open die kanale van die Vader se gewillige hand na ons eie hande wat uitgestrek is in nood.
Om die soort dienskneg te word wat lewe met God se gesag vereis dat ons van aangesig tot aangesig kom met ons gewetens voor die oë van ons Vader. Wanneer ons voor die Here staan, word ons op ons knieë gedryf voor sy heilige teenwoordigheid.
Die apostel Paulus beskryf die soort dienskeg aan wie so ‘n gesag gegee word: “Maar ons het van die heimlike dinge wat skandelik is, afstand gedoen, en ons wandel nie in listigheid of vervals die woord van God nie” (2 Korinthiërs 4:2).
Wat kan God se kinders doen om die hart van God te beweeg in hierdie moeilike tye? Is die kerk magteloos om iets te doen? Moet ons sit en wag vir Christus se wederkoms of is ons geroepe om een of ander drastiese stap te neem? Wanneer alles rondom die wêreld bewe, met mense se harte wat beswyk van vrees, word ons geroep om geestelike wapens op te neem en oorlog te voer teen die vyand? Christus se volgelinge het sekerlik ‘n rol om te speel in hierdie donker tye, maar wat is ons versonderstel om te doen? Moet ons in lyn val met die res van die wêreld en óns deel van die stuk koek gryp?