Koning Nebukadnésar het ‘n goue standbeeld opgerig in Babel en daarop aangedring dat dit aanbid word. Elke amptenaar, leier en burger in Babel se eenhonderd-plus provinsies moes neerval voor hierdie god of doodgemaak word – lewend gebraai in groot oonde. Drie toegewyde jong Jode in die koninkryk het geweier om te buig en die woedende koning het hulle in die vuuroond laat gooi.
Daar is ‘n groot koste om volkome uitverkoop te wees aan God maar daar is ook ‘n groot beloning. Wanneer jy louwarm is, en ‘n gedaante van godsaligheid het maar sonder krag – nie té sondig en ook nie té heilig nie – word jy aanvaar en is jou lewe relatief stil. Jy is vir iemand ‘n probleem nie, nie eens vir die duiwel nie.
“En een van die Fariseërs het Hom genooi om by hom te eet; en Hy het in die huis van die Fariseër gekom en aan tafel gegaan. En toe ’n vrou in die stad, wat ’n sondares was, verneem dat Hy in die Fariseër se huis aan tafel was, het sy ’n albaste fles met salf gebring en agter by sy voete gaan staan en geween; en sy het sy voete begin natmaak met haar trane en hulle afgedroog met die hare van haar hoof; en sy het sy voete gesoen en met salf gesalf” (Luke 7:36-38).
“Is dít nie die vas wat Ek verkies nie: dat julle losmaak die bande van goddeloosheid, dat julle afhaal die stroppe van die juk en vry laat weggaan die verdruktes en elke juk stukkend breek?” (Jesaja 58:6).
God sal iets bonatuurliks vrystel deur gebed en vas. Jesaja 58:10 sê vir ons, as jy “jou siel laat uitgaan na die hongerige, en die neergeboë siel versadig; dan sal jou lig opgaan in die duisternis en jou donkerheid wees soos die middag.”
Nadat die Heilige Gees aanvanklik geboorte gegee het aan die kerk en die eerste volgelinge van Jesus met sy heilige vuur gemerk het, was die onmiddellike gevolge in hulle lewens die dramaties en omvattend.
Toe Paulus hierdie brief aan die Filippense geskryf het, was hy aangehou in ‘n Romeinse tronk, met sy voete vasgebind aan ‘n soldaat aan elke kant. Die toestande was haglik en Paulus het groot vernederings beleef, met geen tyd alleen en geen vryhede nie.
Die Here het aan Abram verskyn en aan hom ‘n verskriklike bevel gegee: “Gaan jy uit jou land en uit jou familie en uit jou vader se huis, na die land wat Ek jou sal wys” (Génesis 12:1).
Hoe verstommend! Skielik het God ‘n mens uitgekies en vir hom gesê, “Ek wil hê jy moet opstaan en gaan, alles verlaat: jou huis, jou familie, selfs jou land. Ek wil jou êrens heen stuur en Ek sal jou lei op die pad.”
Jesus sê vir ons wat om te doen wanneer ons onheil in die wêreld begin raaksien: “En daar sal tekens wees aan son en maan en sterre, en op die aarde benoudheid van nasies in hulle radeloosheid, wanneer see en branders dreun en mense se harte beswyk van vrees en verwagting van die dinge wat oor die wêreld kom. Want die kragte van die hemele sal geskud word. En dan sal hulle die Seun van die mens sien kom in ’n wolk, met groot krag en heerlikheid. En as hierdie dinge begin gebeur, kyk dan na bo en hef julle hoofde op, omdat julle verlossing naby is” (Lukas 21:25-28).
Jesus vertel ‘n storie van ‘n jongman wat sy deel van sy vader se erfenis geneem het en dit op ‘n losbandige lewe gespandeer het. Hy was op die ou end bankrot, geruïneer in gesondheid, sowel as gees, en hy was by sy grootste laagtepunt toe hy besluit het om terug te keer na sy vader se huis. Die Skrif sê, “En hy het opgestaan en na sy vader gegaan. En toe hy nog ver was, het sy vader hom gesien en innig jammer vir hom gevoel en gehardloop en hom omhels en hartlik gesoen” (Lukas 15:20).
“Daarom, omgord die lendene van julle verstand, wees nugter en hoop volkome op die genade wat julle deel word by die openbaring van Jesus Christus…Maar soos Hy wat julle geroep het, heilig is, moet julle ook in jul hele lewenswandel heilig word, omdat daar geskrywe is: Wees heilig, want Ek is heilig” (1 Peter 1:13-16).