Ek het al baie biografieë gelees van sendelinge, wat wissel tussen hedendaagse tye tot die antieke geskiedenis. ‘n Mens sou dink dat hierdie kosbare mense, wat so magtig deur God gebruik is, stories van voortdurende liefde, krag en blydskap sou hê. Dit is egter nie so nie. Hulle stories word gekenmerk deur hartseer, moedeloosheid en selfs verraad – stories, nie van avontuur nie, maar van trane.
Ek staan verwonderd oor die Here se liefdevolle reaksie op hartseer. Soos ek deur die Bybel lees, sien ek dat niks ons God se medelye meer opwek as die siel wat deur hartseer oorweldig word nie.
Hartseer word gedefinieer as “diepe smart” of “droefheid veroorsaak deur uiterste ellende.” Jesaja sê vir ons dat die Here self bekend is met hierdie mees hartverskeurende emosie: “Hy was verag en deur die mense gehaat, ‘n man van smarte en bekend met krankheid” (Jesaja 53:3).
Paulus sê daar kom ‘n tyd dat wanneer ons “alles volbring het, [ons] staande kan bly” (Efésiërs 6:13). Ons staan op God se Woord – ten spyte van alle pyn en hartseer, ten spyte van alle swakheid van die vlees. In die Woord van God lees ons van twee mens wat vasbeslote was, “Ek moet net die soom van sy kleed aanraak.” (Die verhaal van die owerste van die sinagoge en die vrou wat aan bloedvloeiing gely het vir twaalf jaar jaar word gevind in Markus 5:22-43.)
Daar kom ‘n tyd in elke gelowige se lewe wanneer die Gees moet werk op ‘n manier wat buitekant ons is. Ons het Hom nodig om die werk te doen wat nodig is – om te praat, aan te raak en te verlos. Dit is presies wat gebeur het toe die dissipels nie ‘n duiwel uit ‘n lydende mens kon dryf nie. Jesus het vir hulle gesê, “Hierdie geslag kom slegs uit deur gebed en vas” (sien Markus 9:29). Met ander woorde, dit verg algehele afhanklikheid van God. Ons moet sê, “Ek kan dit nie in my eie krag doen nie. Dit benodig God se krag.”
Die primêre doel van die Heilige Gees is om God se kinders met krag toe te rus om die verlorenes te bereik en om mense na die kruis van Jesus Christus te trek. Net soos Hy ons van ons sondes oortuig het, bearbei Hy die harte van ongelowiges en bring hulle van aangesig tot aangesig met hulle swakhede en mislukkings, met die sinloosheid van hulle lewens sonder God.
As God se kinders, kan ons nie vorder tot in die volheid in Christus nie, tensy ons onsself toenemend afsonder van die gees van hierdie wêreld. Indien ons nie meer hemelsgerig raak nie en minder vasgevang word in wêreldse plesiere wat ons omring, sal ons stadig al die blydskap van ons bekering verloor. Die hartseer werklikheid is dat baie gelowiges nie hulle redding kan geniet nie, omdat hulle nalaat om God se Woord te gehoorsaam. Gehoorsaamheid aan sy Woord is die plek waar seëninge en blydskap begin!
Toe ons Times Square Church in 1987 begin het, het ons vinnig agtergekom dat ons bedien het in ‘n hedendaagse Korinthe, een van die mees vleeslike gebiede in Nuwe Testamentiese tye. Daarom moes ons ‘n oortuigende boodskap verkondig wat harte sou aanraak. Toe ons aanvanklik ons deure geopen het, was ons eredienste bygewoon deur baie mense betrokke in die vermaaklikheidsindustrie, in die teater, televisie en film. Sommige het gekies om te bly in loopbane wat God duidelik oneer aandoen.
Ek glo diep, blywende blydskap ontbreek grootliks in baie van die kerke vandag. Ek het al Christene gehoor sê: “Ons het ‘n herlewing in ons kerk afgebid.” Dit kan egter nie deur gebed alleen gebeur nie. Daar kan nie so ‘n ontwaking wees nie, tensy mense ywerig smag na God se Woord. En hulle moet hulle lewens heeltemal daaraan toewy om deur die Skrif beheers te word. Ons kan nie die hemelse blydskap verkry, totdat die suiwer Woord ons van ons afvalligheid oortuig het nie.
“Die blydskap in die Here - dit is jul beskutting” (Nehemía 8:11). Toe hierdie woorde aangekondig is, het die Israeliete pas uit Babel teruggekeer waar hulle in ballingskap was. Onder die leierskap van Esra en Nehemía het die volk die bouvallige mure van Jerusalem herbou. Nou het hulle beplan om ook die tempel te herbou en die volk te hervestig.
Ek sou nie hierdie boodskap van “wag op die krag van God” kon verkondig as ek nie geweet het dit is waar nie. My vrou, Kelly, en ek het dit eerstehands beleef. Ek het al voorheen geskryf oor ons verlore seun, Elliot, wat verslaaf was aan heroïen. Op een stadium was hy selfs haweloos. Ons het probeer om hom te help met rehabilitasie programme en selfs individue gekontak wat moontlik tot hom kon deurdring, maar niks het hom ooit aangeraak nie. Baie nagte het ek en Kelly onsself aan die slaap gehuil; dit was een van die moeilikste tye van my lewe.