Ons sien in Handelinge 6 dat die apostels uit baie moes kies om die eerste diakens te roep. Daar was ‘n dispuut tussen die Griekse Jode en die Hebreeuse Jode oor die regverdigheid van die voedselverspreidingstelsel. Die apostels het besluit om sekere mans aan te stel om daardie taak te hanteer, sodat voedselverspreiding die nodige aandag kon kry, terwyl die apostels voortgegaan het om te fokus op “gebed en die bediening van die woord” (v. 4).
As Christene weet ons dat Jesus die enigste hoop van die wêreld is.
Paulus praat van hierdie hoop wanneer hy skryf: “Daarom onthou... dat julle in die tyd sonder Christus was, vervreemd van die burgerskap van Israel en vreemdelinge ten aansien van die verbonde van die belofte, SONDER HOOP en sonder God in die wêreld. Maar nou...het julle...naby gekom deur die bloed van Christus. WANT HY IS ONS VREDE” (Efésiërs 2:11-14, hoofletters myne).
Gebrokenheid is om alle hoop te laat vaar om die hemel op enige maatstaf van persoonlike goedheid te verkry. Dit is om alle vertroue in jou eie pogings neer te lê. Dit is om jou geheel en al te wend na die oorwinning van die Kruis van Christus, en om te glo Hy is die enigste weg. Laastens, dit is om Hom te vertrou, dat Hy ons deur Sy Heilige Gees sal krag gee om te leef volgens die eis wat Hy op ons lewens maak.
Jesus is opgewek as ons geregtigheid – ons enigste manier om God te behaag.
Die Vader het van Jesus gesê, “Dit is my geliefde Seun in Wie Ek ‘n welbehae het” (Matthéüs 3:17). Die apostel Paulus herinner ons keer op keer hieraan in al sy sendbriewe en onderrig dat Jesus Christus alleen ons geregtigheid in God se oë is.
In gehoorsaamheid aan God, het Abraham sy seun, Isak, na die berg geneem om hom te offer. Langs die pad het Isak vir sy pa gevra, “Waar is die lam vir die brandoffer?” Abraham het in geloof geantwoord: “God sal vir Homself die lam vir die brandoffer voorsien, my seun” (Génesis 22:8). En God het voorsien en Abraham gelei na ‘n ram wat in die bosse vasgevang was.
Abraham se geloof spreek baie duidelik tot ons vandag, net soos dit met Isak gespreek het: “As jy tog net op die uitkyk was, sou jy sien hoe God vir die brandoffer voorsien.”
Die Skrif toon vir ons vier maniere waarop die Gees in ons lewens werk. Eerstens, soos Jesus sê, niemand leer Hom ken nie, tensy hulle deur die Gees weergebore is. Daarom woon God se Gees in elke Christen. Tweedens, ons is geroep om in die Gees te bly en om innig met Hom in gebed te verkeer. Derdens, ons moet voortdurend gevul wees met die Gees, en voortdurend van sy fontein van lewende water drink. Dit beteken nie dat die Gees ons verlaat nie, maar liewer, dat óns ‘n aandeel het in ons verhouding met Hom.
Ek is oortuig God inisieer iets waarlik betekenisvol in hierdie uur; Hy het ‘n oomblik van genade vir Amerika afgekondig. Dit maak nie saak hoe ernstig mense se harte teen Christus was in die verlede nie, God verskaf nou ‘n oop venster. En daarom wil ek nie my hele gebedslewe deurbring deur uit te roep, “Asseblief, Here” nie. In plaas daarvan, wil ek bid, “Ja, Here,” en uitvind wat my deel is. “Ja, Here, wat wil U hê moet ek doen? Ja, Here, wat wil U hê moet ek sê? Ja, Here, waarheen wil U hê moet ek gaan?”
Dawid het dikwels oor gebrokenheid in sy Psalms geskryf. Hy het geskryf van God se nabyheid aan hulle wat gebroke is: “Die offers van God is ‘n gebroke gees; ‘n gebroke en verslae hart sal U, o God, nie verag nie!” (Psalm 51:1). “Die HERE is naby die wat gebroke is van hart, en Hy verlos die wat verslae is van gees” (Psalm 34:19).
Watter ontsaglike beloftes het ons Here nie gegee aan hulle wat gebroke van gees is nie. Hy belowe om naby almal te wees wat gebroke is en om hulle harte te laat oplewe.
Toe Paulus in die hof verskyn het, het hy die verregaande beskuldigings teen hom aangehoor: “Hierdie man is ‘n politieke yweraar. Hy is ‘n moeilikheidmaker, wat die hele Joodse bevolking wêreldwyd verontrus. En Hy is ‘n leier van die Nasareense sekte en hy hits groot skares teen Rome aan. Hy is skuldig aan oproer!”
Dit was alles ‘n lokval wat deur Paulus se teëstanders gestel was, maar Paulus het egter selfs ‘n groter lokval bespeur: Satan self het probeer om Paulus te laat afwyk van sy sentrale boodskap van Jesus.
Paulus het geskryf, “Want ek het my voorgeneem om niks anders onder julle te weet nie as Jesus Christus, en Hom as gekruisigde” (1 Korinthiërs 2:2).
Hy het in ‘n tyd geleef waarin daar vele faksies na links en regs was wat bitterlik gestry het. Paulus het op die konflik gereageer deur te sê, “Ek het niks hiermee te doen nie. Ek is hier vir een doel: om te lewe en te verkondig dat Christus gekruisig is en opgestaan het. As ‘n dienaar van die Here, weier ek om by sulke kwessies betrek te word.”