Jesus is opgewek as ons geregtigheid – ons enigste manier om God te behaag.

Die Vader het van Jesus gesê, “Dit is my geliefde Seun in Wie Ek ‘n welbehae het” (Matthéüs 3:17). Die apostel Paulus herinner ons keer op keer hieraan in al sy sendbriewe en onderrig dat Jesus Christus alleen ons geregtigheid in God se oë is.

In gehoorsaamheid aan God, het Abraham sy seun, Isak, na die berg geneem om hom te offer. Langs die pad het Isak vir sy pa gevra, “Waar is die lam vir die brandoffer?” Abraham het in geloof geantwoord: “God sal vir Homself die lam vir die brandoffer voorsien, my seun” (Génesis 22:8). En God het voorsien en Abraham gelei na ‘n ram wat in die bosse vasgevang was.

Abraham se geloof spreek baie duidelik tot ons vandag, net soos dit met Isak gespreek het: “As jy tog net op die uitkyk was, sou jy sien hoe God vir die brandoffer voorsien.”

Die Skrif toon vir ons vier maniere waarop die Gees in ons lewens werk. Eerstens, soos Jesus sê, niemand leer Hom ken nie, tensy hulle deur die Gees weergebore is. Daarom woon God se Gees in elke Christen. Tweedens, ons is geroep om in die Gees te bly en om innig met Hom in gebed te verkeer. Derdens, ons moet voortdurend gevul wees met die Gees, en voortdurend van sy fontein van lewende water drink. Dit beteken nie dat die Gees ons verlaat nie, maar liewer, dat óns ‘n aandeel het in ons verhouding met Hom.

Ek is oortuig God inisieer iets waarlik betekenisvol in hierdie uur; Hy het ‘n oomblik van genade vir Amerika afgekondig. Dit maak nie saak hoe ernstig mense se harte teen Christus was in die verlede nie, God verskaf nou ‘n oop venster. En daarom wil ek nie my hele gebedslewe deurbring deur uit te roep, “Asseblief, Here” nie. In plaas daarvan, wil ek bid, “Ja, Here,” en uitvind wat my deel is. “Ja, Here, wat wil U hê moet ek doen? Ja, Here, wat wil U hê moet ek sê? Ja, Here, waarheen wil U hê moet ek gaan?”

Dawid het dikwels oor gebrokenheid in sy Psalms geskryf. Hy het geskryf van God se nabyheid aan hulle wat gebroke is: “Die offers van God is ‘n gebroke gees; ‘n gebroke en verslae hart sal U, o God, nie verag nie!” (Psalm 51:1). “Die HERE is naby die wat gebroke is van hart, en Hy verlos die wat verslae is van gees” (Psalm 34:19).

Watter ontsaglike beloftes het ons Here nie gegee aan hulle wat gebroke van gees is nie. Hy belowe om naby almal te wees wat gebroke is en om hulle harte te laat oplewe.

Toe Paulus in die hof verskyn het, het hy die verregaande beskuldigings teen hom aangehoor: “Hierdie man is ‘n politieke yweraar. Hy is ‘n moeilikheidmaker, wat die hele Joodse bevolking wêreldwyd verontrus. En Hy is ‘n leier van die Nasareense sekte en hy hits groot skares teen Rome aan. Hy is skuldig aan oproer!”

Dit was alles ‘n lokval wat deur Paulus se teëstanders gestel was, maar Paulus het egter selfs ‘n groter lokval bespeur: Satan self het probeer om Paulus te laat afwyk van sy sentrale boodskap van Jesus.

Paulus het geskryf, “Want ek het my voorgeneem om niks anders onder julle te weet nie as Jesus Christus, en Hom as gekruisigde” (1 Korinthiërs 2:2).

Hy het in ‘n tyd geleef waarin daar vele faksies na links en regs was wat bitterlik gestry het. Paulus het op die konflik gereageer deur te sê, “Ek het niks hiermee te doen nie. Ek is hier vir een doel: om te lewe en te verkondig dat Christus gekruisig is en opgestaan het. As ‘n dienaar van die Here, weier ek om by sulke kwessies betrek te word.”

In sy latere jare, was die getroue dissipel, Johannes, verban na die eiland Patmos (Sien Openbaring 1).

Dit was eintlik ‘n straf van alleengevangenskap. Johannes het geen menslike kontak op Patmos gehad nie, behalwe met sy tronkbewaarders. Dit was ‘n tyd van snerpende koue, honger en ‘n folterende afsondering vir hierdie bejaarde dienaar. Tog, te midde van sy beproewing, het Johannes ‘n magtige visioen van die Here gehad.

Hoe meer ons dryf en jaag om dinge vir God in die vlees te bewerkstellig, hoe meer tap sy krag uit ons. Dit het oor en oor in die Ou Testament gebeur. Israel het altyd voor God uitbeweeg, sy planne vir hulle gedwarsboom en Hom van die heerlikheid beroof wat Hy verdien het as hulle getroue Verlosser.

Met tye het Israel selfs bongenootskappe gesluit met heidense leërs om hulleself teen groter vyande te verdedig, wat God hulle verbied het om te doen. Ons het dieselfde geneigdheid vandag. Ons vlees is bloot geneig om die Here vooruit te loop.

Aan die Korinthiërs, het Paulus gesê: “Maar aan elkeen word die openbaring van die Gees gegee met die oog op wat nuttig is” (1 Korinthiërs 12:7, beklemtoning bygevoeg). Daar staan dit voor ons. Maar wat gaan ons omtrent hierdie vers doen? Die onfeilbare Woord van God sê die openbaring van die Heilige Gees was aan elkeen gegee tot voordeel van almal. Vir elkeen, nie net die apostels nie. Dink aan die impak van daardie vers. Is dit iets wat ons verkondig? Glo ons dit? Verwag ons dit?