Die Here vra vir ons, “Glo jy werklik Ek sien presies waardeur jy tans gaan?”

Terwyl jy hierdie boodskap lees, gaan jy miskien deur iets waarin jy nodig het dat Hy namens jou optree. Die aard van jou probleem vereis ‘n antwoord.

Glo jy dat God graag al jou bewegings dophou, net soos ‘n pa sy kindjie dophou? Glo jy dat Hy aan die werk is as jou liefdevolle, sorgsame Vader – wat elke traan opvang, elke sug hoor en oor jou waak?

Die Skrif sê van Moses se tyd: “En veertig jaar lank het U hulle onderhou in die woestyn; hulle het nie gebrek gehad nie; hulle klere het nie verslyt en hulle voete nie geswel nie . . . en hulle het . . . weelderig gelewe deur u grote goedheid” (Nehemia 9:21,25).

Ek vra jou, verheug jy jou in die Here se goedheid teenoor jou? Miskien is jy meer geneig om in jou hart te fluister, “God was nie goed vir my nie. So baie dinge in my lewe is nie afgehandel nie. My gebede word nie verhoor nie.”

Enige gelowige wat God graag in sy gebedslewe wil behaag, moet eers die volgende vraag uitklaar: “Het God alles wat ek nodig het of moet ek elders vir ‘n antwoord te gaan soek?”

Dit blyk ‘n eenvoudige vraag te wees – miskien een wat nie eers hoef gevra te word nie. Die meeste Christene sal antwoord, “Ja, natuurlik glo ek God het alles wat ek nodig het.” Maar in werklikheid is baie van ons nie oortuig nie! Ons sê ons glo dit, maar dan duik ‘n krisis op en dit lyk of God nie verhoor nie. Tydens sulke tye glo ons dikwels nie dat Hy het wat ons nodig het nie.

“’n Goddelose boodskapper val in die ongeluk, maar ‘n betroubare boodskapper is ‘n gerusstelling [genesing]” (Spreuke 13:17).

‘n Betroubare boodskapper bring wat? ‘n Getroue boodskapper bring genesing!

Hoe bring iemand genesing? Bring ‘n ongesonde mens genesing? Bring ‘n gekrenkte hart of iemand wat nie met sy eie hart se toestand gedeel het nie genesing vir ander? Wat van iemand wat sukkel met emosies wat buite beheer is? Bring daardie soort sendeling ‘n gesonde evangelie in ‘n vreemde land? Na ‘n stad soos die een waarin jy woon?     

Ek hou daarvan om na die geboue van Manhattan te kyk, veral in die nag wanneer al die ligte aan is. Dit is ‘n wonderlike gesig om al daardie geboue vol te sien met mense, aktiwiteite, en idee’s aan die werk, en om te weet dat dit wat daar te voorskyn kom, nie net New York Stad sal beïnvloed nie, maar die hele wêreld. Ten spyte van hoe invloedryk New York Stad en sy mense kan wees, as jy egter die elektriese krag sou verwyder – wat soms gebeur tydens ‘n kragonderbreking – word alles stopgesit. Die geboue word nutteloos, die aktiwiteit stop, en die idee’s sterf in die donker.

Terwyl ons in geloof op God wag om op te tree, moet ons vertrou dat Hy die uitroep van ons hart hoor: “Neem as voorbeeld van lyding, my broeders, en van geduld, die profete wat in die Naam van die Here gespreek het...dat die Here vol medelye en ontferming is” (Jakobus 5:10-11). God het innige medelye met ons trane en gesug. Hy hoor my geween.

Jesus het vir ons ‘n waterdigte belofte vir hierdie laaste dae gegee.

Moeilike omstandighede en knellende toestande kan verwarring bring. Tydens sulke tye, begin ons ongeduldig redeneer: “God het dalk nie bedoel wat Hy vir my gesê het nie. Of miskien is die probleem my onvermoë om sy stem te hoor. Miskien het ek Hom in die eerste plek verkeerd gehoor. Al wat ek weet, is dat dit wat Hy vir my gesê het en wat ek sien gebeur, nie ooreenstem nie.”

Ek het nog nooit meer hulpeloos en angstig gevoel nie as toe ons na New York Stad toe teruggetrek het om Time Square Kerk te begin. Weereens was ons onderwerp aan die genade van die skedules van verhuurders en opsigters van geboue. Wanneer ek moes wag, het ek nogal ongeduldig geraak en het uitgeroep, “Here, daar is so baie werk wat in New York gedoen moet word en so min tyd. Hoe lank moet ons wag?”

Keer op keer het die Here my geduldig geantwoord, “David, vertrou jy my? Wag dan.”

Saul het vir God ‘n spertyd gegee! Hy het dit nie openlik verklaar nie, maar in sy hart, het Saul besluit dat as ‘n woord van God nie teen ‘n sekere tyd gekom het nie, sou hy self doen wat ookal nodig was om die situasie te beredder.

“En hy (Saul) het sewe dae gewag, tot die tyd wat Samuel bepaal het; maar toe Samuel nie na Gilgal kom nie en die manskappe van hom af verstrooid raak, het Saul gesê: Bring na my die brandoffer en die dankoffers; en hy het die brandoffer geoffer” (1 Samuel 13:8-9).

“Ons tree dan op as gesante om Christus wil, asof God deur ons vermaan. Ons bid julle om Christus wil: Laat julle met God versoen” (2 Korinthiërs 5:20).

Om “’n gesant om Christus wil” te word, is nie iets waarna ons streef nie. As jy ‘n Christen is, is jy ‘n sendeling. Dit beteken nie net om oorsee gestuur te word of om op uitreike te gaan nie. Hierdie sending waarop ons is, bestaan daaruit om ‘n hart te hê wat Hom liefhet op so ‘n manier dat ons wil sien dat ander ook daardie liefde leer ken.