Jeremia was jonk, net omtrent 20 jaar oud, toe God hom 'n profetiese roeping gegee het. Hy het daardie roeping ingegaan soos baie van ons in ons jeug doen, sonder om regtig te weet wat die jare wat voorlê sou inhou. Al wat hy geweet het, was dat hy 'n verhouding met God gehad het. Hy het sy lewe aan die Here oorgegee. Hy het gesê: "Nie my wil nie, maar u wil geskied." Hy sou in die rol van 'n profeet dien.

Ek het 'n boodskap vir diegene wat 'n pynlike, oorweldigende situasie beleef. Ek praat nie met diegene wat nou 'n tyd van rus, weg van lyding af geniet en nie nou enige soort pyn of hartseer ly nie. Dank God vir daardie tye van stille rus.

Nadat ek Psalm 13 gelees het, wou ek vir jou 'n paar woorde van bemoediging stuur wat ek uit hierdie geseënde hoofstuk gekry het.

Iemand wat hierdie lees, het 'n aanraking van Jesus nodig. Toe die Here hier op aarde gedien het, het Hy gegaan om die bedruktes te genees en te herstel deur bloot aan hulle te raak. Toe Jesus Petrus se skoonma aangeraak het, het haar koors haar liggaam verlaat (sien Lukas 4:38-40). Hy het aan die kis van 'n dooie kind geraak, en die seun het lewendig geword. Hy het die oë van blindes aangeraak, en hulle kon sien. Hy het aan die oor van 'n dowe man geraak wat toe kon hoor.

Die Heilige Gees het my aangespoor om Exodus 12, wat die verslag bevat van Israel se bevryding uit Egipte, te lees.

Op die deur van elke Israelitiese huis, was die bloed van 'n lam aan die twee syposte en latei gesmeer. Dit was om God se volk te beskerm teen die verbygaande doodsengel. Toe die dag aanbreek, het 'n menigte Israeliete uit ballingskap opgetrek, omtrent 600 000 mans plus vroue en kinders. “…op daardie selfde dag, het al die leërskare van die HERE uit Egipteland uitgetrek” (Exodus 12:41, AFR53).

Toe ek ses jaar oud was, het ek my pa hoor preek. Daar was ongeveer 7 000 mense bymekaar, amper almal tieners; dit was die Jesus-beweging in die Verenigde State genoem. Hulle was langharige hippies, bendelede en dwelmverslaafdes; en hulle het hierdie arena gevul. Aan die einde van my pa se preek het hy 'n uitnodiging gegee om na Christus te kom en al hulle dwase, goddelose weë te laat staan.

Mense het begin om dagga, sakke heroïen, naalde en selfs gewere op die verhoog te gooi. Hulle het woorde geskree soos: "Ek wil hê my lewe moet verander!"

‘n Paar jaar gelede het ek saam met my jongste kind gery. Dit was net ek en sy, en as jy by Pa is, kan jy soms goed doen waarvan Ma nie hou nie en daarom het sy my gevra: "Sal Pa vir my slaptjips en 'n vanieljeskommel by McDonald's kry?"

“Sekerlik,” het ek gesê. “Dis net een keer.” Ons het die slaptjips gekry en sy het agter gesit terwyl daardie reuk bedwelmend was en toe sê ek: "Haai, kan ek 'n paar van daardie tjips kry?"

"Glad nie."

Ek het gesê: "Gee my net 'n tjip. Net een."

Soveel benoudheid, beproewing en hartseer word veroorsaak deur krankheid, siekte en rampspoed. Daar is soveel lydende gelowiges in die wêreld. Die Bybel sê wel vir ons: “Menigvuldig is die teëspoede van die regverdige...” Die volgende frase in hierdie vers verander die betekenis heeltemal: “...maar uit dié almal red die HERE hom” (Psalm 34:20, AFR53).

Om ’n lid van God se ware kerk te wees, moet jy geken word deur die naam Jehovah Shammah: “Die HERE is daar” (sien Eségiël 48:35). Ander moet van jou kan sê: “Dit is vir my duidelik dat die Here met hierdie persoon is. Elke keer as ek hulle sien, voel ek die teenwoordigheid van Jesus aan. Hulle lewe weerspieël waarlik die heerlikheid van God.” As ons eerlik is, moet ons erken ons voel nie baie dikwels die Here se lieflike teenwoordigheid in mekaar nie. Hoekom nie?

Op die oomblik voer jy dalk 'n verlore stryd teen een of ander soort versoeking. Wat ook al jou stryd is, jy is vasbeslote om nie die Here te verlaat nie. Jy weier om jouself oor te gee aan sonde se greep. In plaas daarvan, het jy God se Woord ter harte geneem.

Maar, soos Dawid, het jy moeg geword. Nou het jy by 'n punt gekom waar jy absoluut hulpeloos voel. Die vyand oorval jou met wanhoop en leuens.