Die skrywer van Hebreërs sê vir sy lesers, “Want hoewel julle vanweë die tyd leraars behoort te wees” (Hebreërs 5:12). Dit is ernstige, onverskrokke woorde. Met wie praat die skrywer hier? Kortliks, wie vermaan hy? Die boek Hebreërs dui aan hy praat met gelowiges wat goed geskool is in Bybelse waarhede. Met ander woorde, hulle wat hierdie brief lees, het onder kragtige prediking van vele gesalfde bedienaars gesit. Dink aan alles wat hierdie Christene geleer is:
“En Hy [God] antwoord: Moet Ek self meegaan om jou die rusplek te verskaf? Toe sê hy [Moses] vir Hom: As U nie self meegaan nie, laat ons dan nie hiervandaan optrek nie” (Exodus 33:14-15).
Moses het geweet dat dit God se teenwoordigheid onder hulle was wat hulle onderskei het van alle ander nasies. Dieselfde is waar vir God se kinders vandag. Die enigste ding wat ons onderskei van ongelowiges, is God se teenwoordigheid “met ons,” wat ons lei, rigting gee en sy wil in en deur ons werk. Sy teenwoordigheid dryf alle vrees en verwarring uit.
“Omdat daar geskrywe is: Wees heilig, want Ek is heilig” (1 Petrus 1:16, 1953). Daar is twee elemente van Jesus se lewe wat bedoel is om ook deel van ons lewens te wees. Dit is, ons is geroep om heilig en gesalf te wees. Sommige Christene mag geïntimideer voel wanneer hulle dit hoor. “Ek lewe ‘n sedelike lewe en ek doen my bes om godvresend te wees – maar heilig? En gesalf? Hoe kan dit wees met al my mislukkings?”
Jesus sien en weet wat ons kan verwoes. Hy is die Alfa en die Omega, die eerste en die laaste bladsy van ons bestaan. Hy word nooit verstom deur ons foute, ons geheime en ons mislukkings nie. Hy “ontdek” nooit iets oor ons nie – Hy het alle kennis en alle liefde en Hy verloor nooit moed met ons en ons toekoms nie.
“Terwyl ons dan, broeders, vrymoedigheid het om in die heiligdom in te gaan deur die bloed van Jesus op die nuwe en lewende weg wat Hy vir ons ingewy het deur die voorhangsel heen ... laat ons toetree met ’n waaragtige hart in volle geloofsversekerdheid” (Hebreërs 10:19-20,22).
“Weens die geroep van die vyand, weens die geraas van die goddelose ... My hart krimp inmekaar in my binneste ... Vrees en bewing kom oor my, en angs oordek my ... Toe het ek gesê: Ag, had ek maar vlerke soos ’n duif, dan sou ek wegvlieg en wegbly!” (Psalm 55:4-7). Dawid praat hier van ‘n sataniese aanval wat so erg was dat dit sy krag en geduld gedreineer het en hom wou laat vlug. Hy het gekerm, “Daar is pyn in my siel, druk wat nooit ophou nie. Dit is ‘n stryd wat nooit eindig nie en dit maak my bang.
Vandag leef ons in angswekkende tye soos min van ons al ooit beleef het. Slegs ‘n persoonlike woord van die Here kan ons regtig deur sulke tye lei met die blywende hoop wat ons nodig het. En God was nog altyd getrou om sy kinders deur die geskiedenis heen ‘n woord te gee.
Wat is dit rakende geloof wat aanhou om groter toetse van ons te vereis? Waarom word ons verdrukkinge meer intens en erger hoe nader ons aan Christus kom? Net wanneer ons deur een beproewing kom wat ons getrou bewys, dan kom daar nog ‘n toets met verhoogde intensiteit. Talle godvresende gelowiges moet vra, “Here waaroor gaan hierdie verskriklike beproewing? U ken my hart en U en ek albei weet dat ek U sal vertrou, kom wat wil.”
“En my God sal elke behoefte van julle vervul na sy rykdom in heerlikheid deur Christus Jesus” (Filipense 4:19).
Om te kry wat ons wil hê, is nie ‘n algemene onderwerp onder Jesus-volgelinge nie, maar in werklikheid, het dit alles te doen met God se karakter en hoe ons Hom sien. Baie van ons nader die Vader asof Hy net ons gebede vir “geestelike” dinge hoor. Maar Paulus sê dat God se sorg alle aspekte van ons lewens dek: Hy sal in al jou behoeftes voorsien.
Paulus sê, “Want julle het nie ontvang ’n gees van slawerny om weer te vrees nie, maar julle het ontvang die Gees van aanneming tot kinders, deur wie ons roep: Abba, Vader! Die Gees self getuig saam met ons gees dat ons kinders van God is” (Romeine 8:15-16).