Sommige mense dink dat gelowiges altyd opgewek moet wees, altyd seker van waarheen hulle gaan, altyd selfvervuld en tevrede, maar baie keer kamofleer ons glimlagte pyn, verwarring en droefheid. Alle ware manne en vroue van God beleef sulke dinge. As jy geestelik, fisiek en emosioneel bankrot voel, en weet dat jy nooit sonder ‘n bonatuurlike inspuiting van Christus se krag kan aangaan nie, is jy nie alleen nie. Maar wees verseker dat daar volkome oorwinning vir jou is!
“Paulus, ’n apostel van Jesus Christus deur die wil van God, aan die heiliges wat in Éfese is, en die gelowiges in Christus Jesus: Genade vir julle en vrede van God, onse Vader, en die Here Jesus Christus!” (Efésiërs 1:1-2). Paulus was God se uitverkorene, was geroep uit die lewe wat hy geleef het en tot iemand anders verander. As hy die heiliges hier aanspreek, gaan hy oor in ‘n lang seën en praat oor alles wat in sy hart is aangaande die grootheid en goedheid van Jesus (sien verse 3-14).
Wanneer die duiwel gelowiges verlei om te sondig, is dit belangrik om te besef dat hy daarvan hou om ‘n pragtige, idilliese prentjie te skilder, maar nie die hele prentjie nie – nie die angs, verlies, smart en hartseer nie. Hy doen dit om jou heeltemal uit die stryd te haal. Hy het dit verseker gedoen op die dak toe Koning Dawid ‘n ander man se vrou raakgesien het. In daardie kritieke oomblik, het Dawid na die prentjie voor hom gekyk, ‘n verkeerde keuse gemaak en gevolglik in owerspel verval.
“Sodat hulle die siekes op die strate uitgedra en op bedde en draagbare gelê het, met die bedoeling dat, as Petrus kom, al was dit net sy skaduwee op iemand van hulle sou val” (Handelinge 5:15).
Die Nuwe-Testamentiese kerk was gebore in ‘n vlam van glorie. Die Heilige Gees het daarop neergedaal met vuur, en die eerste Christene het in tale gepraat en geprofeteer. Die vrees van God het op hulle geval en ook op almal wat hulle gesien het, en menigtes het hulle bekeer. Dit was ‘n triomfantlike kerk, vreesloos teen Satan, oneerbiedig teenoor afgode, onwrikbaar teen plae of vervolging. Dit was ‘n bloedgewaste kerk wat in oorwinning geleef en gesterf het.
Die Here begeer intimiteit met sy dierbare kinders. Hy smag daarna om alleen afgesonder te wees met die liefde van sy hart. “Maar jy, wanneer jy bid, gaan in jou binnekamer, sluit jou deur en bid jou Vader wat in die verborgene is; en jou Vader wat in die verborgene is, sal jou in die openbaar vergelde” (Matthéüs 6:6).
Hoogmoed is heel bo aan die lys van dinge wat God haat, “Want alles wat in die wêreld is – die begeerlikheid van die vlees en die begeerlikheid van die oë en die grootsheid van die lewe - is nie uit die Vader nie, maar is uit die wêreld” (1 Johannes 2:16).
“En nou weet ek dat julle almal onder wie ek rondgegaan en die koninkryk van God verkondig het, my aangesig nie meer sal sien nie” (Handelinge 20:25).
Paulus het sonder ophou die evangelie van Jesus Christus verkondig en die kerke dag en nag geleer. Hy het ernstige vervolging verduur oral waarheen hy gegaan het, en toe hy deur die Heilige Gees geweet het dat hy gemartel sou word, het hy die ouderlinge van die kerk by Éfese byeengeroep. Terwyl hy sy liefde vir hulle aan hulle meegedeel het, het hy hulle ook met een belangrike riglyn gelaat.
Wanneer ons bid, is dit noodsaaklik om tussen vier verskillende riglyne van die Here te onderskei. As ons dit doen, kan dit ons die deurbraak tydsberekening gee wat ons nodig het om sy wil te doen. Vir enige gebed of onderneming in ons lewe, moet ons onderskei of die Here een van hierdie vier dinge sê:
“Daarop vra hy [Moses]: Laat my tog u heerlikheid sien. Maar Hy antwoord: Ek sal al my majesteit by jou laat verbygaan en voor jou die Naam van die Here uitroep ... En as my heerlikheid verbygaan, sal Ek jou in die skeur van die rots stel en jou met my hand oordek totdat Ek verbygegaan het. En as ek my hand wegneem, sal jy My van agter sien; maar my aangesig kan nie gesien word nie” (Exodus 33:18-19, 22-23).