Afrikaans Devotionals

Dawid erken God se groot genade toe hy gesê het, “Van u trou en u heil spreek ek; u goedertierenheid en u trou verberg ek nie vir die groot vergadering nie” (Psalm 40:11).

Dawid was dankbaar teenoor God vir so ‘n groot liefde, want hy was diep bewus van sy eie mislukkings. “My ongeregtighede het my ingehaal, en ek kan nie sien nie” (40:13). Dit maak nie saak hoe ernstig mense gesondig het nie, God se liefde bereik hulle steeds. Hy het sy Seun om hierdie rede as offer gestuur.

“’n Man van hoë geboorte het na ’n ver land gereis om vir homself ’n koningskap te ontvang en dan terug te kom” (Lukas 19:12).

Jesus vertel die gelykenis van ‘n man van adellike afkoms wat sommige van sy diensknegte met somme geld toevertrou het om te bestuur terwyl hy op reis was. Met sy terugkeer, het die meester die diensknegte gevra om rekenskap te gee om te evalueer hoe getrou elkeen in sy opdrag was.

My hart juig met die gedagte dat dwarsdeur die skriftuurlike geskiedenis, wanneer God iets deurslaggewends wou doen, het Hy dikwels die persoon gekies wat die minste in staat was om dit te laat gebeur. Toe Hy ‘n profeet na die volk wou stuur, het Hy gesoek na ‘n onvrugbare baarmoeder in ‘n vrou genaamd Hanna. Toe Hy sy volk uit die hande van die Midianiete wou verlos, het Hy aan Gideon verskyn – die geringste in sy vader se huis in die stam van Manasse.

In Númeri 13 en 14, vind ons die taal en definisies van ware geloof en ongeloof. Die tien spioene wat opgegaan het na die land het teruggekeer met ‘n verslag oor wat hulle gesien het. “En hulle het hom vertel en gesê: Ons het gekom in die land waarheen u ons gestuur het; en waarlik, dit loop oor van melk en heuning, en dít is sy vrugte. Maar die volk wat in die land woon, is sterk, en die stede is versterk en baie groot; en ons het daar ook die kinders van die Enakiete gesien” (Númeri 13:27-28). Dus was die verslag beide positief en negatief.

“Ek wil jou onderrig en jou leer aangaande die weg wat jy moet gaan; Ek wil raad gee; my oog sal op jou wees. Wees nie soos 'n perd, soos 'n muilesel wat geen verstand het nie, wat 'n mens moet tem met toom en teuel as sy tuig, anders kom hy nie naby jou nie” (Psalm 32:8-9).

Ons weet wat dit beteken wanneer dit gesê word dat mense “die aanraking van God” op hulle het. Hulle mag eenvoudige manne of vroue volgens die wêreld se standaarde wees, maar hulle was alleen met God en hulle praat met gesag en oortuiging van die Heilige Gees. Die profeet Daniël was so ‘n man.

Die profeet Jesaja het dikwels gepreek oor God se wraak teen sonde. Hy het gepraat van die dag van toorn en wanhoop wat kom oor diegene wat in opstand leef, maar te midde van sy mees skrikwekkende boodskappe oor die Here se dag van toorn, het Jesaja gestop en uitgeroep, “Ek sal die goedertierenhede van die Here prys ... na sy barmhartighede en na die grootheid van sy goedertierenhede” (Jesaja 63:7).

God het die mens geskep om gemeenskap met Hom te hê. Sy ewige voorneme was dat die mens deel sou hê aan sy Drie-enige gemeenskap van liefde, aanvaarding, teerheid en ware kennis van mekaar. Sonde het die wêreld binnegekom en hierdie hele verhoudingskonsep vernietig, en saam met sonde, het skande, vervreemding, skeiding en hopeloosheid gekom. Maar toe het Christus op die toneel verskyn!

“My broers en susters, wanneer julle in allerhande beproewings beland, moet julle eintlik baie bly wees. Julle weet mos: Wanneer ’n mens se geloof ’n toets deurstaan, veroorsaak dit dat jy kan volhard. Julle moet egter enduit volhard. Dan sal julle julle lewensdoel bereik en geestelik gesond wees. Julle sal niks kortkom nie.” (Jakobus 1:2-4, Die Lewend Bybel).

Jakobus gee ons ‘n gebod hier: “Wees bly wanneer die pad rof is.” Hy redeneer verder en sê dat as jy hierdie imperatief gehoorsaam, het jou geduld die geleentheid om te groei en dan sal jy vir enigiets reg wees!

Die wolk, daardie mistige bedekking wat dikwels op God se kinders neerdaal, is nie ‘n klad in God se handskrif nie. Saam met Jesus, kom wolke as deel van die sluier van sy heerlikheid. Wolke is nie werklik ons vyande nie; hulle bedek nie sy aangesig nie; hulle is nie waarskuwings van ‘n naderende storm nie. Wanneer jy verstaan dat wolke instrumente van goddelike liefde is, behoort hulle nie langer gevrees te word nie.

Jy sal nooit jou beproewings en lyding verstaan totdat jy die betekenis van heilige wolke verstaan nie.