“Ek sal julle as my volk aanneem en vir julle ‘n God wees ” (Exodus 6:6).
God begeer dat jy Hom moet ken! Hy wil jou leer om sy stem bo alle ander te herken. Hy het Homself keer op keer aan sy volk, die kinders van Israel, geopenbaar – deur groot verlossingsdade en wonderbaarlike tekens en wonders – en tog het hulle hul God nog steeds nie geken nie.
Versoekings kom teen jou en jy besef jou weerstand is swakker. God se Woord lyk oninspirerend en jou gebedslewe is swak en anemies. Selfs jou liefde vir Christus verdof vreemd. Wat gaan aan? Jy is dalk besig om in geestelike louwarmheid te verval – moet egter nie moedeloos word nie. Daar is hoop vir jou! Die Verlosser is besig om om jou onthalwe te werk om jou uit ‘n dowwe gees te ruk en ‘n nuwe vuur in jou gees aan die brand te steek.
Paulus en Barnabas was deel van die eerste sendingspan ooit wat uitgegaan het. Hierdie twee mans het saam ‘n kragtige, vrugbare bediening beleef totdat ‘n skerp menigsverskil, wat albei vorentoe sou vorm, ontstaan het.
Die duiwel doen alles in sy vermoë om sy stem te laat gehoor word in hierdie wêreld. Op een stadium het hy selfs die vermetelheid gehad om Jesus te onderbreek terwyl die Here in die sinagoge gepraat het: “En daar was in hulle sinagoge ‘n man met ‘n onreine gees; en hy het uitgeskreeu en gesê: Hou op! Wat het ons met U te doen, Jesus, Nasaréner? ... En Jesus het hom bestraf en gesê: Bly stil en gaan uit hom uit!” (Markus 1:23-25).
Enige gelowige wat begeer om God te behaag met sy gebedslewe, moet eers hierdie vraag uitmaak: “Hoor God regtig my gebede en sal Hy verhoor?” Hoewel dit voorkom asof dit ‘n eenvoudige vraag is – een wat nie eens behoort gevra te word nie – sal die meeste Christene dadelik antwoord, “Ja, natuurlik glo ek God verhoor my gebede.” Maar die eenvoudige feit is dat talle Christene nie heeltemal oortuig is nie.
“Julle is getuies, en God, hoe heilig en regverdig en onberispelik ons ons gedra het teenoor julle wat glo” (1 Thessalonicense 2:10).
Ten spyte van al die gepraat in die kerk oor geestelike oorlogvoering, het te veel Christene nog nie geleer hoe om die vyand te weerstaan nie. Trouens, min gelowiges weet hoe om op te staan en te veg en hulle word regte papperds vir die duiwel.
“En die HERE het met Moses gespreek en gesê: Stuur vir jou manne uit, dat hulle die land Kanaän wat Ek aan die kinders van Israel sal gee, kan verken. Van elke vaderlike stam moet julle een man stuur, elkeen ’n owerste onder hulle” (Númeri 13:1-2).
Moses het twaalf manne gekies om die Beloofde Land te gaan verken, een uit elke stam van Israel. Elkeen van hierdie manne was ‘n uitstaande leier met uitsonderlike vaardighede, mag en gesag. Almal van hulle word by die naam genoem in Númeri 13, maar net twee is aan ons bekend vandag: Josua en Kaleb. Daar is ‘n defnitiewe rede hiervoor.
Vrug dra is die onderliggende doel agter die gawe van God se Seun. Christus het gely, gesterf en weer opgestaan sodat ons sou sterf vir die wet om “aan ‘n ander te behoort, naamlik aan Hom wat uit die dode opgewek is, sodat ons tot eer van God vrugte kan dra” (Romeine 7:4).
Deesdae word daar baie gepraat van herlewing, met verskillende opinies van hoe dit behoort te lyk. Die eerste bewys van herlewing is ‘n groot begeerte om die Woord van die Here te hoor en te gehoorsaam. In Nehemía se tyd, het die volk vir Esra, ‘n priester en skrifgeleerde, vertel van hulle begeerte dat die boek van die wet van Moses vir hulle voorgelees word. “En Esra het die boek oopgemaak voor die oë van die hele volk ... en toe hy dit oopmaak, het die hele volk opgestaan” (Nehemía 8:6)