“My sonde het ek U bekend gemaak, en my ongeregtigheid het ek nie bedek nie. Ek het gesê: Ek wil aan die HERE my oortredinge bely; en Ú het die ongeregtigheid van my sonde vergewe” (Psalm 32:5).
Dawid was ‘n man wat geweet het hoe om hom te bekeer. Hy het heeltyd sy hart voor God deursoek en was gou om uit te roep, “Ek het gesondig, Here. Ek het gebed nodig.”
Ek wil met jou praat oor dinge wat jou aandag aflei tydens gebed en aanbidding – veral in die huis van God. Jesus noem mense wat in Sy teenwoordigheid inkom met lofprysing in hulle monde, maar wie se gedagtes en harte ingedagte is, skynheiliges. Hy het direk met hulle gepraat en gesê, “Julle gee vir My julle monde en julle lippe – maar julle gedagtes is elders. Julle harte is baie ver van My af!”
“Samuel neem toe die horing met olie en salf hom te midde van sy broers, en die Gees van die HERE het van dié dag af en verder oor Dawid vaardig geword” (1 Samuel 16:13).
Die gebed wat God behaag, is baie eenvoudig en maklik om te verstaan. Die dissipels het vir Jesus gesê, “Here, leer ons bid” (Lukas 11:1). Hierdie versoek weerspieël ‘n opregte begeerte om op ‘n manier te bid wat die Here behaag.
Jerusalem is ‘n simbool van die stad van God, of God se woonplek. Om die mure te herbou was belangrik want dit het gedien as ‘n teken aan Israel se vyande, ‘n bewys dat God met sy volk was en sy seën geopenbaar het.
Toe Nehemía hoor dat die mure van Jerusalem steeds bouvallig was meer as ‘n halwe eeu na die voltooiing van die herbouing van die tempel, het hy “gesit en ween, en ... het dae lank getreur” (Nehemía 1:4). Toe het hy gevas en gebid terwyl hy ‘n plan beraam het om die situasie te beredder.
“En net so kom ook die Gees ons swakhede te hulp, want ons weet nie reg wat ons moet bid nie, maar die Gees self tree vir ons in met onuitspreeklike sugting” (Romeine 8:26).
“Loof die HERE, want Hy is goed, want sy goedertierenheid is tot in ewigheid! Dit moet die verlostes van die HERE sê, wat Hy uit die nood verlos het en uit die lande versamel het, van die ooste en die weste, van die noorde en van die see af. Hulle het gedwaal in die woestyn, op woeste paaie; ’n stad om in te woon het hulle nie gevind nie. Honger, ook dors was hulle; hulle siel het in hulle versmag” (Psalm 107:1-5).
“[Jesus het] van die maaltyd opgestaan en sy bo-klere uitgetrek en ’n doek geneem en dit om Hom vasgemaak. Daarna het Hy water in ’n bak gegooi en die voete van die dissipels begin was en afdroog met die doek wat Hy omgehad het” (Johannes 13:4-5). Sommige toegewyde Christene volg hierdie voorbeeld na en maak ‘n gewoonte daarvan om “voete was” dienste te hê. Hoewel dit sekerlik prysenswaardig is, is daar ‘n dieper betekenis om uit hierdie praktyk te leer. Trouens, nadat Jesus die dissipels se voete gewas het, het Hy vir hulle gevra, “Verstaan julle wat Ek aan julle gedoen het” (13:12).
Jy mag deur die ergste storm van jou lewe gaan – ‘n finansiële stryd, besigheidsprobleme, laster, familieprobleme of ‘n persoonlike tragedie. Rusteloosheid hou jou wakker in die nag, ‘n wolk hang oor jou. Wanneer jy wakker word, is die dowwe pyn steeds met jou en jy roep uit, “God, hoe lank sal U toelaat dat ek hierdeur gaan? Wanneer sal dit ophou?”
Moses het die kinders van Israel uit Egipte gelei en toe hulle by die Rooi See kom, het die leier sy staf oor die water uitgehou en dwarsdeur die nag het ‘n sterk oostewind die see verdeel. Die water het met ‘n wal aan elke kant opgestaan sodat die Israeliete op droë land kon deurgaan. Toe die Egiptenaars hulle agternagesit het, het die water hulle oorweldig en hulle almal het verdrink. Lees die verhaal in Exodus 14:15-31.