Koning Dawid het gesê, “Groot dinge het U gedoen, Here my God — u wonders en gedagtes vir ons; niemand kan met U vergelyk word nie. Wil ek dit verkondig en uitspreek, dan is dit te veel om te vertel” (Psalm 40:6).
“Hoe kosbaar is dan vir my u gedagtes, o God!” (Psalm 139:17).
Terwyl ek op ‘n plaaspad in New Jersey geloop het, het ek ‘n goeie gesprek met my Here gehad. Ek het gehuil, “Here, ek kan nie met allerhande vrese en bekommernisse lewe nie. Ek wil, ongeag wat die toekoms ook al inhou, met rus, blydskap en eenvoudige vertroue leef!”
“En daar kom een van die owerstes van die sinagoge ... en toe hy Hom sien, val hy aan sy voete neer en smeek Hom dringend en sê: My dogtertjie is op haar uiterste; kom lê haar die hande op, sodat sy gesond kan word, en sy sal lewe” (Mark 5:22).
“Nou weet ek dat die HERE sy gesalfde verlos; Hy sal hom verhoor uit sy heilige hemel met magtige dade van verlossing van sy regterhand. Sommige roem op strydwaens en ander op perde, maar óns sal roem op die Naam van die HERE onse God. Húlle het inmekaargesak en geval, maar óns het opgestaan en ons weer opgerig” (Psalm 20:7-9).
Jesus het gesê, “Julle sal krag ontvang wanneer die Heilige Gees oor julle kom, en julle sal my getuies wees in Jerusalem sowel as in die hele Judéa en Samaría en tot aan die uiterste van die aarde” (Handelinge 1:8).
“En Ek sal julle vergoed die jare wat die treksprinkaan, die voetganger, die kaalvreter en die afknyper verslind het” (Joël 2:25).
Het jy jare vermors voor jy jou bekeer het en alles aan Jesus oorgegee het? Jy dink dalk, “Ek kon soveel verder in Christus gewees het. Ek kon soveel blydskap in sy hart vir Hom gebring het! Ek kan nooit opmaak vir daardie vermorste jare nie.”
In die Ou Testament, lees ons die storie van Hiskia, koning van Juda, wat ‘n brief van die duiwel ontvang het. Sánherib, koning van Assirië het dit geteken, maar dit was direk uit die hel. Sánherib beteken “man van sonde” en hy verteenwoordig Satan, die god van hierdie wêreld.
Oor en oor getuig Dawid, “Ek vertrou op die Here” (Psalm 11:2, NLV). Die Hebreeuse stamwoord vir vertroue, sê “om onsself van ‘n afgrond af te gooi.” Dit is, om soos ‘n kind te wees wat sy vader hoor sê, “Spring!” en met vertroue gehoorsaam, homself van die rand afgooi tot in sy vader se arms.
Dit is moontlik om met ‘n volmaakte hart voor die Here te wandel. Die Here het vir Abraham gesê, “Ek is God, die Almagtige; wandel voor my aangesig, dan sal jy opreg [volmaak] wees” (Génesis 17:1).
Dawid was vasbeslote in sy hart om hierdie gebod te gehoorsaam en het gesê, “Ek wil ag gee op regskape wandel... Ek wandel in die opregtheid [volmaaktheid] van my hart, binne-in my huis” (Psalm 101:2).
Ons sien die Here se gebod om volmaak te wees ook in die Nuwe Testament toe Jesus het gesê, “Wees julle dan volmaak soos wat julle hemelse Vader volmaak is” (Matthéüs 5:48).
Die woord “heerlikheid” kan op verskeie maniere gebruik word. Byvoorbeeld, ons praat van die heerlikheid wat op ‘n kerk neerdaal; die gewigtigheid van die Gees in ons midde, soos ‘n dik wolk. Dit is diep en manjifiek. Ook, sal ons eendag almal na die heerlikheid gaan – die hemel. Halleluja! En jy het heerlikheid in jou! Selfs terwyl jy gevorm was in jou moeder se baarmoeder, was God se heerlikheid in jou wese ingeblaas.