In Johannes 13 nam Jezus een handdoek en een kom en waste de voeten van Zijn discipelen.

"Als Ik dan, de Heere en de Meester, uw voeten gewassen heb, moet ook u elkaars voeten wassen." (Johannes 13:14). Nadat Hij zijn voeten had gewassen, vroeg Hij hen: "Weten jullie wat Ik zojuist voor u heb gedaan?" Met andere woorden: "Begrijp je de spirituele betekenis van voetwassing?"

Ik geloof, dat toen Jezus de voeten van de discipelen waste, Hij ons een diepgaande les leerde over hoe eenheid van gemeenschap kan worden bereikt in het lichaam van Christus.

"U, ellendige, door stormweer voortgedrevene, ongetrooste, zie, Ik zal uw stenen leggen in schitterend zilverwit, Ik zal u grondvesten op saffieren, uw torens maken van kristal, uw poorten van robijn, heel uw omwalling van edelsteen. Al uw kinderen zullen door de HEERE onderwezen zijn, en de vrede van uw kinderen zal groot zijn. " (Jesaja 54: 11-13).

De sleutel om te begrijpen hoe God ons bevrijdt uit ellende, is te begrijpen hoe Hij Israël bevrijdde van hun gebondenheid.

"Al deze dingen nu zijn hun overkomen als voorbeelden voor ons, en ze zijn beschreven tot waarschuwing voor ons, over wie het einde van de eeuwen gekomen is." (1 Korinthe 10:11)

Alles wat met Israël gebeurde - hun gebondenheid, hun beproevingen en hun bevrijding uit Egypte - zijn getuigenissen, patronen en voorbeelden voor ons vandaag. Inderdaad vertegenwoordigt de fysieke bevrijding van Israël onze geestelijke bevrijding.

"Verblijd u altijd in de Heere; ik zeg het opnieuw: Verblijd u. Uw welwillendheid zij alle mensen bekend. De Heere is nabij. Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus. Verder, broeders, al wat waar is, al wat eerbaar is, al wat rechtvaardig is, al wat rein is, al wat lieflijk is, al wat welluidend is, als er enige deugd is en als er iets prijzenswaardigs is, bedenk dat." (Filippenzen 4:4-8).

"Geliefden, als God ons zo liefhad, moeten ook wij elkaar liefhebben." (1 Johannes 4:11). De liefde voor elkaar die hier wordt beschreven, is niet alleen maar een handdruk, een snelle knuffel of vleierij. Nee, dit soort liefde ziet de behoefte van een ander en doet er iets aan. Volgens Johannes is de liefde van God niet in ons, als we onze broeder in nood zien en niets doen.

De kerk van Jezus Christus vandaag is machtig gezegend door God, maar tenzij de drijvende kracht achter een bediening de totale afhankelijkheid van de Heilige Geest is, zijn alle inspanningen zinloos. Geweldige muziek, welsprekende prediking of overtuigende persoonlijkheden zijn prima, maar alleen de kracht en werking van de Heilige Geest kan mensen op hun knieën brengen.

Waarom wachtte God tot Abraham en Sara oud waren om ze een zoon te schenken? Waarom wachtte hij tot de situatie menselijk gezien onmogelijk was geworden en alleen absoluut geloof in God de belofte kon teweegbrengen? Het was, omdat dit zaad volledig in geloof moest worden geboren.

"Hij heeft ons uit zo'n groot doodsgevaar verlost, en Hij verlost ons nog. Op Hem hebben wij de hoop gevestigd dat Hij ons ook verder verlossen zal." (2 Korinthe 1:10).

Paulus spreekt hier over Gods bevrijdende kracht – in verleden, heden en toekomst! Hij zegt: "God heeft ons in het verleden verlost, Hij doet dat nu en Hij zal ons ook verlossen uit alle toekomstige problemen en beproevingen. We hoeven niet bang te zijn voor iets dat op onze weg komt, omdat we weten dat God ons gaat verlossen!"

God heeft Zijn volk een heerlijke rust beloofd, inclusief vrede voor de ziel. Helaas hebben teveel christenen geen idee van wat het betekent om te rusten in hun redding. Zij bezitten niet de vrede die alle christenen tot hun beschikking hebben in Jezus Christus, namelijk de vrede die hen door elke storm heen kan dragen.

"Ja, wij hadden voor ons eigen besef het doodvonnis zelf al ontvangen, opdat wij niet op onszelf zouden vertrouwen, maar op God, Die de doden opwekt." (2 Korinthe 1:9). De apostel Paulus schreef die woorden toen hij zijn dieptepunt had bereikt. Hij zei in wezen: "De Heere bracht me aan het einde van alle menselijke hulp. Het was een plek zo hopeloos, dat alleen de God van de opstandingskracht mij kon redden!"