De apostel Paulus verzekerde de Thessalonicenzen dat zij geleerd hadden hoe zij aangenaam voor de Heere konden wandelen. "Verder, broeders, vragen wij u en roepen wij u er in de Heere Jezus toe op, dat u, zoals u van ons ontvangen hebt hoe u moet wandelen en God behagen, daarin nog meer overvloedig wordt" (1 Thessalonicenzen 4:1). Paulus was begonnen met de vermaning dat zij steeds meer overvloedig zouden zijn.
Wanneer we een grote verlossing van God ontvangen, danken we Hem met heel ons hart. Vervolgens doen we de plechtige belofte: "Heere, vanaf nu zal ik nergens heen gaan of iets doen, totdat ik U gevraagd heb. Ik ga overal voor bidden." Maar wanneer zich een nieuwe crisis voordoet, denken we dat we kunnen vertrouwen op onze oude plannen en successen en uiteindelijk nemen we het heft in eigen handen.
Eeuwen voordat Jezus werd geboren, profeteerde de profeet Jesaja dat God een Verlosser naar de mensheid zou sturen, Die de mensheid zou bevrijden. Jezus Zelf stond op een Sabbat in een Joodse synagoge en herinnerde de wereld aan deze profetie toen hij las:
Stel dat één van je kinderen gewond is en schreeuwt om je hulp. Zou je als ouder onmiddellijk naar hem toe haasten om te helpen, of zou je eerst stilstaan om de mate van zijn vertrouwen in jou te analyseren? Je zou zonder aarzeling naar hem toe lopen, vanzelfsprekend gemotiveerd door liefde en bezorgdheid.
De profeet Elia was erg ontmoedigd door de morele aardverschuiving die zijn natie meemaakte. Hij liep weg van de bedreigingen van Izebel, de slechte vrouw van koning Achab, en verstopte zich in een grot.
"Elia, waarom verstop je je?" vroeg God onderzoekend.
"De Israëlieten hebben immers Uw verbond verlaten, Uw altaren omvergehaald en Uw profeten met het zwaard gedood. Ik alleen ben overgebleven, en zij staan mij naar het leven om het mij te benemen" (1 Koningen 19:10).
In zijn donkerste uur, ontdekte Jeremia een heerlijke waarheid, die hem nieuwe hoop en zekerheid bood. Eigenlijk kende hij deze waarheid al, maar deze raakte zijn ziel niet aan tot hij met zichzelf aan het einde kwam. Hij ontdekte toen hij het dieptepunt bereikte - God was daar! "Beneden" betekent niet diep een donkere afgrond ingaan, het betekent dieper in God te gaan. De waarheid is dat God niet "daarboven" ontdekt zal worden onder een zalige, onbewolkte hemel, maar in de schaduw van verdriet en wanhoop.
We zouden allemaal graag totaal vrij willen zijn van dingen die ons ooit hebben geplaagd. Dit kan een bepaalde zonde zijn, of de één of andere emotionele bagage. Zelfs een diep verraad of een reeks teleurstellingen kunnen een muur om je heen bouwen, je gevangen zetten en verlammen gedurende je wandel met God.
Hoe kun je vrij worden en vrij blijven van gebondenheid? Is er een manier om een heerlijke, duurzame, krachtige overwinning in Jezus Christus te vinden?
"En ik hoop in de Heere Jezus Timotheüs spoedig naar u toe te sturen, opdat ook ik goedsmoeds mag zijn als ik van uw zaken weet." (Filippenzen 2:19).
Hier zat Paulus in een cel in Rome, zonder te denken aan zijn eigen gemak of zijn moeilijke situatie. Hij was alleen bezorgd over de geestelijke en fysieke toestand van zijn volk en hij zei tegen hen: "Mijn troost zal alleen komen als ik weet dat het je goed gaat - naar geest en lichaam. Dus ik stuur Timotheüs om te zien hoe het jullie vergaat.’
Als je hart gedreven wordt door de goedkeuring van anderen en dit van invloed is op de manier waarop je leeft, zijn je loyaliteiten verdeeld. Je zult er altijd naar streven om iemand anders dan Jezus te plezieren.
Een paar jaar nadat de apostel Paulus bekeerd was, ging hij naar de kerk in Jeruzalem om te proberen zich bij de discipelen aan te sluiten. "Toen Saulus nu in Jeruzalem gekomen was, probeerde hij zich bij de discipelen aan te sluiten, maar zij waren allen bevreesd voor hem, want zij geloofden niet dat hij een discipel was." (Handelingen 9:26).
Er zijn ernstige gevolgen voor het verwaarlozen van het gebed. Het Woord zegt: "Hoe zullen wij dan ontvluchten, als wij zo'n grote zaligheid veronachtzamen?" (Hebreeën 2:3).
Ik weet hoe het is om de bron van levend water bij de bron afgesloten te hebben, terwijl elke zegening opdroogde. Dit overkwam mij tijdens mijn perioden van zorgeloosheid omtrent het gebed. In die perioden had ik rustige tijden, maar geen effectieve vurigheid in gebed. Ik liet de zorgen van het leven mijn tijd met de Heere roven.