Macht claimen in Christus' naam is geen gecompliceerde, verborgen theologische waarheid. Bibliotheken staan vol met boeken die uitsluitend zijn geschreven over het onderwerp van de Naam van Jezus. De auteurs schreven die boeken om gelovigen te helpen de diepe implicaties te begrijpen die in Christus' Naam verborgen zijn. Maar toch zijn de meeste van deze boeken zo "diep", dat ze over de hoofden van de lezers heengaan.

Je hebt misschien een situatie waar je over aan het bidden was, maar je leek geen antwoord te krijgen. Je kunt zeggen: "Ik bad in vertrouwen, ik geloofde God, maar Hij hoorde mij niet. Ik wachtte en wachtte, maar Hij antwoordde nooit. Hoe kan ik mijn leven aan God overgeven als Hij mijn gebeden niet beantwoordt? "

Je bent dan misschien niet boos op God, maar je hebt zeker het vertrouwen verloren, waardoor je je hart in elk geval niet volledig aan Hem overgeeft. Daarom ben je gestopt met bidden en geniet je niet meer van de volheid van Zijn zegeningen.

Wanneer ik lees over de heldendaden van godvrezende mensen in het Oude Testament, brandt mijn hart. Deze dienaren waren zo gepassioneerd voor de zaak van Gods Naam. Zij deden krachtige werken die de geesten van de meeste christenen vandaag de dag verbijsteren.

Ezra was zo’n heilige, een man van God die zijn hele natie opwekte voor God. De Schrift zegt dat God Zijn hand op Ezra gelegd had en Ezra getuigde daarvan: "Ik vatte moed omdat de hand van de HEERE, mijn God, over mij was…" (Ezra 7:28). God strekte Zijn hand uit, omhulde Ezra en veranderde hem in een andere man.

"Vorm geen ongelijk span met ongelovigen, want wat heeft gerechtigheid gemeenschappelijk met wetteloosheid, en welke gemeenschap is er tussen licht en duisternis?" (2 Korinthe 6:14).

Je vraagt ​​je misschien af ​​waarom je je zo saai van geest voelt. Of waarom je niet de macht hebt om te getuigen zoals je zou willen. Of waarom je gebeden zo zwak lijken. Het kan mogelijk zijn omdat er nog teveel van de wereld is, het restant van het vlees en de vleselijkheid, die in jou huizen.

Terwijl Jezus Zijn laatste uren doorbracht met Zijn discipelen, zei Hij tot hen: "Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: Alles wat u de Vader zult bidden in Mijn Naam, zal Hij u geven." (Johannes 16:23). Toen zei Hij verder: "Tot nu toe hebt u niets gebeden in Mijn Naam; bid, en u zult ontvangen, opdat uw blijdschap volkomen zal worden." (Johannes 16:24).

"Daarom, zoals de Heilige Geest zegt: Heden, indien u Zijn stem hoort, verhard dan uw hart niet, zoals bij de verbittering, op de dag van de verzoeking in de woestijn. Daar hebben uw vaderen Mij verzocht; zij hebben Mij op de proef gesteld en Mijn werken gezien, veertig jaar lang. Daarom ben Ik toornig geworden op dat geslacht en heb gesproken: Altijd dwalen zij met hun hart, en zij hebben Mijn wegen niet gekend. Daarom heb Ik in Mijn toorn gezworen: Mijn rust zullen zij niet binnengaan!" (Hebreeën 3:7-11).

Ken je christenen die altijd klagen over hoe onvolmaakt zij zich voelen? Ze kleineren zichzelf voortdurend en vergelijken zichzelf met degenen die ze bewonderen, denkend: "Ik ben niet zoals hij. Het is hopeloos voor mij.”

"Wees nuchter en waakzaam; want uw tegenpartij, de duivel, gaat rond als een brullende leeuw, op zoek naar wie hij zou kunnen verslinden." (1 Petrus 5:8).

De Bijbel vertelt ons heel duidelijk dat in deze laatste dagen de Kerk van Jezus Christus te maken heeft met een woedende Satan. Satan weet dat zijn tijd kort is en hij is erop uit Gods volk te verslinden (zie Openbaring 12:12). Waarop richt de duivel zijn woede? Hij richt zich op gezinnen over de hele wereld en zijn doel is simpel: breng vernieling en vernietiging in elk huis waar dat hem maar lukt.

"Onze mond heeft zich vrijmoedig voor u geopend, Korinthiërs, ons hart staat wijd open." (2 Korinthe 6:11). Paulus spreekt tegen een kerk die in een nieuw tijdperk belandt. Ze hebben een goede en heerlijke geschiedenis, maar ze hebben ook enkele beproevingen en moeilijkheden doorstaan.

In de eerste jaren van de Kerk vond er een grote vervolging plaats. Tijdens die vreselijke periode werd de apostel Johannes gevangengenomen en naar Rome gestuurd, alvorens hij naar het eiland Patmos werd verbannen om er te sterven. Patmos was een kleine, verlaten plek die bewoond werd door slechts enkele andere gevangenen die daar verbannen waren.