Christenen die niet bidden, beseffen niet in welk gevaar zij zich bevinden. Je zou kunnen zeggen: "Nou en, wat dan nog als sommige christenen niet bidden? Ze zijn nog steeds gelovigen – hun zonden zijn vergeven en zij gaan naar de hemel."
Toen Jezus over de aarde wandelde, maakte Hij zichzelf toegankelijk voor de gehele bevolking. Hij onderwees in synagogen, op hellingen en vanaf boten. Hij genas de zieken en verrichtte wonderen. Hij verhief zijn stem tijdens de feesten en riep: "Ik ben het levende water! Kom naar Mij toe en Ik zal je dorstige ziel verzadigen." Iedereen kan tot Hem naderen en vervuld worden. Maar de uitnodiging van onze Heere werd meestal genegeerd.
De meeste christenen zijn bekend met dit vers: "Want wij hebben geen Hogepriester Die geen medelijden kan hebben met onze zwakheden, maar Een Die in alles op dezelfde wijze als wij is verzocht, maar zonder zonde." (Hebreeën 4:15). We zien hier dat onze Hogepriester, Jezus, met ons mee lijdt. Met andere woorden, de Heere wordt persoonlijk geraakt door alle pijn, verwarring en wanhoop die wij voelen.
"En Hij sprak ook een gelijkenis tot hen met het oog daarop dat men altijd moet bidden en niet de moed verliezen. Hij zei: Er was in een zekere stad een rechter die God niet vreesde en geen mens ontzag. En er was een weduwe in dezelfde stad en zij kwam voortdurend naar hem toe en zei: Doe mij recht tegenover mijn tegenpartij. En hij wilde een tijd lang niet. Daarna echter zei hij bij zichzelf: Hoewel ik God niet vrees en geen mens ontzie, toch zal ik, omdat deze weduwe mij lastigvalt, haar recht doen, opdat zij uiteindelijk niet komt en mij in het gezicht slaat.
De meeste gelovigen beweren te leven door geloof en niet door gevoelens, maar in de dagelijkse praktijk meten velen hun geestelijk leven af aan hun gevoel. Je doet misschien de juiste dingen - regelmatig Bijbellezen, ijverig bidden - en je hebt nog steeds het gevoel dat je niet groeit in de Heere.
Het is geen zonde voor een gelovige om de waarom-vraag te stellen; zelfs onze Heere stelde deze vraag terwijl Hij aan het kruis hing en leed (zie Mattheüs 27:46). We kunnen soms uitroepen: "Heere, waarom maakt U dat ik hier doorheen moet? Ik weet dat het niet uit Uw hand komt, maar toch laat U de duivel me lastigvallen. Wanneer zal het ooit eindigen?"
De profeet Jesaja zei over Israël: "Wee de opstandige kinderen, spreekt de HEERE, om een plan te maken, maar niet van Mij uit; om een verdrag te sluiten, maar niet vanuit Mijn Geest; het is om zonde op zonde te hopen." (Jesaja 30:1). Het Hebreeuwse woord voor wee hier betekent een diep verdriet en treuren over wat God beschrijft als rebellie, wat terugvallen, koppigheid en afwenden betekent.
De Heere bereidt zich erop voor om Zijn Geest in deze laatste dagen op Zijn volk uit te storten en ik weet dat jij daar een rol in wilt spelen. Om dit te laten gebeuren, moeten we steeds dichter bij Hem komen - in onze aanbidding, gehoorzaamheid en ijver. "Nader tot God, en Hij zal tot u naderen." (Jakobus 4:8).
Sommige gelovigen bidden alleen wanneer ze door God worden gedisciplineerd. Ze worden overtuigd, voelen zich slecht en beginnen te bidden. Geleidelijk aan vergeten ze dan toch weer te bidden. De Bijbel zegt: "Toch heeft Mijn volk Mij vergeten, dagen, niet te tellen." (Jeremia 2:32).
Hij zei tegen hen: "Let op wat u hoort. Met de maat waarmee u meet, zal er bij u gemeten worden, en aan u die hoort, zal er meer bij gegeven worden.” (Marcus 4:24).
Jezus wist dat deze woorden misschien vreemd klinken voor niet-geestelijke oren, dus liet Hij Zijn boodschap voorafgaan door de mededeling: "Als iemand oren heeft om te horen, laat hij horen." (Marcus 4:23). Hij vertelde ons in wezen: "Als je hart openstaat voor Gods Geest, zul je begrijpen wat Ik je te zeggen heb."