Kiedy został werbalnie zaatakowany przez człowieka z demonem, Jezus powiedział do demona, „Zamilknij! Wyjdź z niego” (Łukasza 4:35). Na to demon rzucił tym człowiekiem i wyszedł z niego, bez zranienia go.
Jak by było dzisiaj, mieć wiarę, aby wierzyć, że twoje małżeństwo nie może być już więcej dręczone? Jak by to było dla ciebie, aby wierzyć, że twoje dzieci, które są daleko od Boga, mogą wrócić do Pana i poznać Go?
Żyjąc pod kierownictwem i zaopatrzeniem Bożym, mamy wielką ulgę. To zdejmuje z naszych ramiom wiele zmartwień. Ja nie muszę się martwić, skąd wezmę następny posiłek, czy gdzie położę moją głowę. Wiem, że Bóg ma całkowitą kontrolę i On mnie nigdy nie zawiódł.
Niektórzy z was, przeżywając trudne sytuacje, są w niebezpiecznym miejscu odnośnie wiary.
Muszę zapytać: Czy wpuściłeś ziarno niewiary do swojego serca? Czy masz poważne wątpliwości odnośnie Bożej wierności? Zamiast Go uwielbiać, może zwątpiłeś?
„Panie, dlaczego nie interweniujesz w mojej sprawie? Dlaczego pozwoliłeś na takie zamieszanie w moim małżeństwie, mojej rodzinie? Włożyłeś na mnie więcej, niż zdołam unieść.” Takie nastawienie może prowadzić do zatwardzenia serca, a potem do duchowej martwoty.
Posłaniec przyniósł do Asy, króla Judzkiego groźną wiadomość: milionowa armia zdąża w ich kierunku! Etiopczycy i Kuszyci połączyli siły i ta wielka armia zdążała w kierunku Jerozolimy, by ją zniszczyć.
Poprzedniego dnia Asa zwołał lud i nakazał, by dziękowali Panu za pokój i błogosławieństwo, którymi się cieszyli, ponieważ Go szukali. Czytamy, „Przeciwko nim wyruszył” (2 Kron 14:9). W jednym dniu naród judzki znalazł się w stanie wojny przeciwko armii liczącej milion wrogich żołnierzy.
Bóg przez Swojego Ducha tworzy pokój – On to powoduje – i On tworzy to w tobie.
Nie mówię tylko o pokoju z Bogiem. Pokój, który On stwarza w tobie, to pokój umysłu, pokój który płynie wewnątrz, uzdrawiając, stabilizując i budując pewność.
Kiedy masz taki pokój, to przestajesz bawić się w Boga. Przestajesz próbować rozwiązać problemy swoje i wszystkich innych. Przestajesz odtwarzać w swoich myślach, co mogło by się stać, jakie straszne rzeczy mogą się wydarzyć.
„Stworzę owoc na ich wargach w postaci słów: Pokój! Pokój” (Iż 57:19). To jedna z najbardziej zachęcających obietnic ze Słowa Bożego. Pan mówi, że wypędzi od nas ducha strachu, a wszczepi w nas Jego ponadnaturalnego ducha pokoju. Izajasz powtarza słowo „pokój” by podkreślić, że jest to trwały pokój.
Duch Święty obiecuje, „Ja stworzę pokój w tobie.” Jeżeli doświadczymy tego pokoju, stanie się on twórczym słowem, które wypływa z naszych ust do innych.
Kiedy Jezus nauczał w synagodze, człowiek opętany przez demona krzyczał, “ Dlaczego nam przeszkadzasz, Jezusie z Nazaretu? Przyszedłeś nas zniszczyć? (Łk 4:33).
Popatrz na to pytanie, „Przyszedłeś nas zniszczyć?” Tu dotykamy sedna sprawy, ponieważ Jezus nie tylko ingeruje, On niszczy.
Ostatni list Pawła był napisany do Tymoteusza, młodszego kaznodziei, którego on ordynował. Paweł powiedział: „ Z tego powodu przypominam ci, abyś rozniecił na nowo dar łaski Bożej, którego udzieliłem ci przez włożenie rąk moich. Albowiem nie dał nam Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i powściągliwości” (2 Tymoteusza 1:6-7). Mamy tu obraz ognia, który prawie że zgasł, węgielki, na które trzeba dmuchać, żeby ogień się palił. Paweł chciał, żeby Tymoteusz rozniecał płomienie Ducha. Ostrzegał Tymoteusza, żeby ich nie zaniedbywał, ale utrzymywał ogień.
„Tak Ja będę was pocieszał w Jeruzalemie.” (Izajasz 66:13).
Co za proroctwo! Ten werset mówi o pociesze w Kościele, o wszystkich członkach ciała Chrystusowego, którzy z miłością troszczą się o siebie nawzajem. Jest to obraz ludu Bożego, którzy przychodzą z ulgą dla zranień innych i wchodzą w ich cierpienia.
Matka zostanie przy swoim chorym dziecku dotąd, aż przyjdzie ulga. Ona nawet zniesie odrzucenie jej miłości przez dziecko. To dziecko może wpaść w grzech, lekceważąc słowa rady i korekty matki. Dziecko może się stać pełne zwątpienia, albo pyszne, uparte i zbuntowane. Ale poprzez to wszystko jego matka nigdy nie rezygnuje z niego.