W ostatniej księdze Starego Testamentu prorok Malachiasz mówił o czymś, co wydarzyło się i znowu się wydarzy wśród ludu Bożego w okresie duchowego upadku. "Wtedy ci, którzy boją się Pana mówili między sobą" (Malachiasza 3:16). Co oni mówili? Czy nie rozmawiali między sobą przed tym momentem w historii? Co się zmieniło w ich rozmowach?

Król Dawid był znany jako człowiek, który całkowicie zaufał Bogu. Zadeklarował temat swojego życia, kiedy napisał:

" Pan jest mocą moją i tarczą moją. W nim zaufało serce moje i doznałem pomocy, rozweseliło się serce moje i pieśnią moją będę go sławił" (Psalm 28:7).

Dla Dawida to nie były tylko słowa. Pismo opisuje jedno wydarzenie po drugim w życiu Dawida, kiedy wykazywał się wielką wiarą w sytuacjach niemożliwych.

WIELKIE OSIĄGNIĘCIA

Dawid dokonywał wielkich rzeczy poprzez wiarę w Boga:

Chcę skierować specjalne słowo do wszystkich, którzy przechodzili przez wiele powodzi i rozpalonych pieców doświadczeń. Wierzę, że jest możliwe, że twój czas doświadczeń nie ma nic wspólnego z karaniem. Raczej, jest to coś wiecznego - coś co dotyczy twojego życia w nadchodzącym świecie.

W bitwie jaką prowadzisz teraz nie chodzi o ten świat, ani o ciało, ani o diabła. Ta walka jest przygotowaniem do twojej wiecznej służby w chwale. Jesteś przygotowywany do służby po drugiej stronie.

BOŻE PRZYGOTOWANIE

W 1 Mojżeszowej 22:2 Bóg powiedział do Abrahama, "Weź teraz swojego jedynego syna Izaaka, którego kochasz i idź do ziemi Moria i złóż go tam na ofiarę całopalną."

Znacie tę historię. Bóg oszczędził Izaaka, dając w zastępstwie baranka na ofiarę. I powiedział Pan do Abrahama:

Kiedy po raz pierwszy czytamy o Abrahamie, to Bóg prosi go, żeby spakował swoją rodzinę i udał się w nieznane (zobacz 1 Mojż. 12:1). To musiał być niesamowity test dla Abrahama, jak też dla jego najbliższych. Jednak przez wiarę, Abraham był posłuszny. Mieszkał wśród obcych w obcym kraju - bez krzywdy i błogosławiony - i został wyratowany z każdego kryzysu, poprzez nadprzyrodzone sny i wizje od Pana.

POPATRZ NA GWIAZDY

Jezus spędził trzydzieści trzy lata na ziemi. Czy było to tylko po to, aby miał  tyle lat, żeby umrzeć na krzyżu? Czy było to po to, aby miał kilka przeżyć, żeby o nich napisać? Nie, oczywiście że nie.

Przez trzydzieści trzy lata Jezus dokonał czegoś, czego dotąd nikt nie był w stanie dokonać. Wziął każdy przepis, prawo i zasady w Biblii, każdą myśl, jaką Bóg miał, jak miało wyglądać sprawiedliwe życie- święte i czyste i całkowicie posłuszne Bogu - i wypełnił każdą z tych rzeczy. 

Jezus zapytał Swoich uczniów, "Za kogo Mnie ludzie uważają? (zobacz Marka 8:27). To pytanie jest świeże i niezmiernie ważne dla nas dzisiaj. Co myśli nasz świat, w którym żyjemy? Jakie jest jego pojęcie kościoła w naszym nowoczesnym świecie?

Prawdą jest, że czasem źle traktujemy innych. Oddzielamy się od brata czy siostry; ranimy kogoś; często źle oceniamy innych. Myślimy, że to sprawa „tylko między mną i Bogiem.” Dlatego wyznajemy to Panu i pokutujemy, potem idziemy swoją drogą myśląc, że wszystko jest w porządku. Nawet nie myślimy, jak w tym procesie nie tylko zraniliśmy brata, ale zraniliśmy też Pana. W rzeczywistości zrobiliśmy to całemu Ciału Chrystusa, bo jeżeli jeden cierpi, wszyscy cierpią.

Właśnie teraz świat potrzebuje żywego przykładu miłosierdzia Chrystusa. Nigdy nie było takich napięć. W Europie i Stanach Zjednoczonych napięcie rasowe ogarnia społeczeństwa, a nawet wchodzi do kościołów.

Nie myślcie, że rządy rozwiążą ten problem. Drogocenne miłosierdzie, które jest potrzebne na całym świecie, może przyjść tylko od tych, którzy sami skosztowali i otrzymali takie miłosierdzie. I to jest powołanie Kościoła Jezusa Chrystusa. My mamy oferować miłosierdzie, które poświęca siebie dla dobra brata czy siostry – i jak to pokazał Jezus – nawet dla nieprzyjaciół.

Wyobraźcie sobie przeżycie Saula, kiedy Chrystus skonfrontował się z nim na drodze do Damaszku w bolesny sposób. Pan powiedział do Saula  „Ja jestem Jezus, a ty Mnie prześladujesz” (patrz Dz.Ap 9:4-5). Saul myślał, że ma do czynienia z ludźmi i wykonuje Bożą pracę, by wykorzenić żydowskich heretyków.