Obecnie wielu wierzących jest w panicznym nastawieniu. Ludzie, którzy składali świadectwo przez cale swoje życie, że Bóg jest ich schronieniem, teraz trwożą się w strachu, kiedy zbiera się nad nami burza. Piotr ma im do powiedzenia coś bardzo prostego, "Poddajcie wszystkie swoje naturalne uczucia pod kontrolę wiary."
Jako chrześcijanie wierzymy w Boże Słowo o nadchodzących czasach i przyjmujemy natchnione przez Ducha ostrzeżenia świętych Bożych stróżów. Rzeczywiście widzimy rękę piszącą na ścianie.
Dzisiaj u wielu chrześcijan rodzi się pytanie: "Jak mamy się przygotować na nadchodzące wydarzenia?"
PRZETRWANIE PRZERAŻAJĄCYCH CZASÓW
Bóg nie może odpowiedzieć na modlitwę tam gdzie nie ma wiary. A szatan nie ucieknie jeżeli jest strach i niewiara. Fakt jest taki, że my nie wzięliśmy danego przez Boga autorytetu nad diabłem i jego demonicznym imperium.
Boże Słowo mówi nam, że nieprzyjaciel nie sprawuje kontroli. My mamy moc nad nim!
"Dajcie opór diabłu, a ucieknie od was" (Jakuba 4:7).
"I rzekł Pan do Mojżesza: Przejdź się przed ludem i weź z sobą kilku ze starszych Izraela. Weź także do ręki laskę swoją, którą uderzyłeś Nil, i idź! Oto Ja stanę przed tobą na skale, tam, na Horebie, a ty uderzysz w skałę i wytryśnie z niej woda, i lud będzie pił. Mojżesz uczynił tak na oczach starszych Izraela" (2 Mojż. 17:5-6).
Dwa tysiące lat temu uczniowie mieli Jezusa jako swojego nauczyciela, ale nawet oni mieli problem ze zrozumieniem tego, czego On nauczał. Mamy niezliczone przykłady tego, kiedy Jezus coś mówił, a uczniowie zupełnie nie rozumieli o co chodziło. Po prostu tego nie pojmowali. Właściwie jeden z nich nawet się z Nim sprzeczał i mówił: "Nie nie pójdziesz na krzyż. To się nie stanie."
Zastanawiam się, czy aniołowie są zadziwieni tymi wszystkimi zmartwieniami i niecierpliwością tych, którzy twierdzą, że ufają Panu. Dla tych niebiańskich stworzeń to musi wydawać się jako zniewaga dla Boga, że martwimy się, jakbyśmy nie mieli Ojca w niebie.
Jakie kłopotliwe pytania muszą aniołowie sobie zadawać:
„Nie troszczcie się więc i nie mówcie: Co będziemy jeść? albo: Co będziemy pić? albo: Czym się będziemy przyodziewać? Bo tego wszystkiego poganie szukają” (Mt 6:31-32).
Jezus ostrzega przed pogańskimi tendencjami zamartwiania się i Jego słowa dotykają mojej duszy. Mówi nam, że nasze troski – o naszą pracę, naszą rodzinę, nasze przetrwanie – to pogański sposób życia.
ZŁE NASTAWIENIE
Nie potrafimy wyjaśnić, dlaczego wielu sprawiedliwych ludzi przeżywa niesamowite cierpienia. Dlaczego te trudności się pojawiają u tych, którzy głęboko kochają Boga?
„To wszystko uczy nas cierpliwości.”
„To uczy lud Boży, by Mu mocniej ufać.”
Czy rzeczywiście? Czy to są rzeczywiste powody i nic więcej? Oczywiście takie stwierdzenia, to puste słowa dla tych, którzy przeżywają krytyczne kryzysy.
Podczas niedawnego czasu wielkiego osobistego doświadczenia prosiłem Pana, „Jeżeli są jakieś lekcje, których powinienem się nauczyć z tych obecnych cierpień, ucz mnie.”
Czy jest w naszym chodzeniu za Bogiem taki punkt, kiedy już tak ufamy, jesteśmy tak wierni przez lata testów, że możemy oczekiwać wytchnienia od duchowej walki?
Czy jest urlop od kłopotów, czas kiedy nie mamy żadnych doświadczeń? Czy przez lata życia w spełnianiu wymagań wiary otrzymaliśmy urlop od walki? Czy możliwe jest osiągnięcie punktu wiary, gdzie nie potrzebujemy już żadnych testów?
Według Pisma Świętego, odpowiedź na te wszystkie pytania brzmi nie.
Na początku swojej służby Jezus ogłosił to o Sobie:
„A w ostatnim, wielkim dniu święta stanął Jezus i głośno zawołał” (J 7:37, podkreślenie moje)..
Jezus nie tylko coś powiedział – On głośno zawołał. Poczekał na najważniejszy dzień święta, a wtedy stanął i ogłosił:
„Głośno zawołał: Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije. Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki wody żywej” (7:38-38).
POGNĘBIENI PRZEZ MARTWĄ RELIGIĘ