W najgorszym momencie doświadczeń i trudności Marcin Luter świadczył: „Panie, teraz kiedy przebaczyłeś mi wszystko, zrób ze mną co chcesz.” Luter był przekonany, że Bóg, który mógł wymazać wszystkie jego grzechy i zbawić jego duszę, mógł z całą pewnością zatroszczyć się o jego fizyczne ciało i o potrzeby materialne.
W gruncie rzeczy Luter mówił:
Strach nie ma miejsca we wspaniałej relacji, którą Pan ogłosił z Jego miłości do nas. Przez całe Pismo Święte Bóg opisuje wszystkie aspekty Jego relacji z nami:
Bóg ustanowił te wspaniałe relacje z nami przez krzyż, a teraz zachęca, byśmy poznali, „Oto kim jestem dla was.”
Bóg oferuje wspaniałą obietnicę wszystkim, którzy byli winni strasznego grzechu:
Boża obietnica dla nich jest taka, że mogą stanąć z wielką radością w Dniu Sądu, bez cienia strachu. On zapewnia:
„Choć wasze grzechy będą czerwone jak szkarłat, jak śnieg zbieleją; choć będą czerwone jak purpura, staną się białe jak wełna. (Izaj 1:18).
Jan pisze o Dniu Sądu:
„I widziałem wielki, biały tron … I widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i księgi zostały otwarte; również inna księga, księga żywota została otwarta; i osądzeni zostali umarli na podstawie tego, co zgodnie z ich uczynkami było napisane w księgach” (Obj. 20:11-12).
WIELE KSIĄG
„I przyszedł jeden z przełożonych synagogi, imieniem Jair, a ujrzawszy go, przypadł mu do nóg” (Mar 5:22).
My powinniśmy robić to samo. Jeżeli jesteśmy chrześcijanami, to Jezus mieszka w naszych sercach, ale nawet wtedy potrzebujemy przychodzić do Niego na kolanach, wyciągając ręce do Niego w naszej desperacji.
Abraham był człowiekiem, którego wiara wyciągała rękę do innych. On wiedział, że wiara bez uczynków jest martwa (patrz Jakub 2:17). 1 Mojż. 14:11-16 używa prostych, ale wyraźnych słów, by opisać zakres i piękno jego decyzji, kiedy dowiedział się, że Lot i jego rodzina zostali wzięci do niewoli i stracili wszystko. „Gdy Abram usłyszał,.. uzbroił swoich trzystu osiemnastu wypróbowanych ludzi, urodzonych w jego domu i ruszył w pościg. …Tak odzyskał cały dobytek. Również przyprowadził na powrót Lota, bratanka swego, i jego dobytek, a także kobiety i ludzi” (14:14-16).
Jest tu dobra wiadomość dla każdego chrześcijanina, który kiedyś zmagał się i walczył, aby podporządkować swoje uczynki ciała w swojej własnej sile. Czy to obejmuje ciebie? Ile razy próbowałeś orać naprzód w kierunku zwycięstwa w życiu chrześcijańskim? Ile obietnic dałeś Bogu i złamałeś je? Ile razy starałeś się podobać Mu poprzez zwalczenie najpierw twoich pożądliwości i nawyków, żeby znowu zawieść?
Na sądzie będą dwie grupy: owce i kozły. Te grupy będą stały przed Panem oddzielnie tego dnia, jedna po prawej, druga po lewej: święci i grzesznicy. A złe uczynki, które będą ujawnione tego dnia to są tylko uczynki bezbożnych.
Pismo mówi, że wszystkie złe uczynki bezbożnych będą wyprowadzone na światło i wyjawione. Każda bezbożna myśl, każde ukryte pragnienie, każda pożądliwość, każde bezbożne wyobrażenie, każde zaparcie się Chrystusa, każde słowo przekleństwa – wszystko będzie ujawnione i osądzone.
„Postanowiono człowiekowi raz umrzeć, a potem będzie sąd” (Hebr. 9:27). Jak mówi Pismo, nasze życie tu na ziemi jest jak trawa (zobacz Psalm 102:11). Dzisiaj tu jesteśmy, rośniemy i rozwijamy się, a następnego dnia więdniemy i usychamy. Jesteśmy jak para oddechu, jaką widzimy podczas przymrozka: teraz jest, a za chwilę jej nie ma. I jestem przekonany, że w momencie wejścia do wieczności uświadomimy sobie jak nieważne i przelotne były nasze obecne obawy i doświadczenia. Zobaczymy też jak Pan był obecny z nami przez cały czas, strzegł nas Swoją zbawczą i ochraniającą mocą.
Kiedy przeżywamy doświadczenia i prześladowanie, Szatan przychodzi do nas i szepce strach i kłamstwa: „Jak sobie poradzisz w tym kryzysie? Co teraz zrobisz? Jeżeli Bóg jest wierny, to jak mógł pozwolić, aby to się tobie stało? Jak On mógł wystawić twoich najbliższych na takie ryzyko? Co się stanie z tobą, twoją rodziną, twoją pracą, twoją służbą?”