Kiedy Chrystus modlił się w Getsemane, demonstrował Swoim uczniom jak osiągnąć moc i władzę nad mocami szatana. Kiedy uczniowie próbowali wypędzać demony, te piekielne duchy śmiały się z nich. Tylko kiedy na scenie pojawił się Jezus, demony uciekały. Jedyny autorytet, który one uznają, to skruszone serce i złamany duch.

Zwróćcie uwagę na modlitwę Jezusa w Getsemane:

Mocna wiara Piotra umożliwiła mu chodzenie po wodzie, by po morzu dotrzeć do Jezusa. Kiedy jednak zobaczył fale wokoło, zaczął tonąć i nagle ten nieustraszony uczeń spanikował, i zawołał, „Panie, ratuj!” (Mt 14:30).

Jezus wyciągnął rękę i chwycił Piotra, mówiąc do niego, „O małowierny, czemu zwątpiłeś?” (14:31). Chrystus nie miał uśmieszku na twarzy, kiedy mówił te słowa do Piotra. On był bardzo zmartwiony z powodu niewiary swojego bliskiego ucznia i mówił, „Dlaczego we Mnie zwątpiłeś Piotrze? Czyż Ja nie jestem Wszechmogącym Panem?”

„Zaprawdę powiadam wam: Ktokolwiek by rzekł tej górze: Wznieś się i rzuć się w morze, a nie wątpiłby w sercu swoim, lecz wierzył, że stanie się to, co mówi, spełni mu się” (Mar 11:23).

Jezus powiedział, że możemy usunąć górę, która jest przed nami, ale dokonać możemy tego tylko przez wiarę! On daje wspaniałą obietnicę, że kiedy modlimy się i wierzymy, otrzymamy to czego pragniemy. Czy możesz w to uwierzyć?

CZY NAPRAWDĘ WIERZYSZ?

„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto wierzy we mnie, ten także dokonywać będzie uczynków, które Ja czynię, i większe nad te czynić będzie; bo Ja idę do Ojca” (J 14:12).

Co Jezus miał na myśli, mówiąc, że będziemy dokonywać większych czynów niż te, które On czynił? Klucz znajdujemy w ostatniej frazie tego wiersza: „Bo Ja idę do Ojca.” Co dokładnie się stało, kiedy Jezus odszedł do Ojca po Swojej śmierci?

Psalm 37:25, to niezwykła obietnica dla tych z nas, którym przyszło żyć w antychrześcijańskim czasie historii! „Byłem młody i zestarzałem się, A nie widziałem, żeby sprawiedliwy był opuszczony, Ani potomków jego żebrzących chleba”. Sprawiedliwi nigdy nie byli opuszczeni i mogę was zapewnić, że wy nie będziecie wyjątkiem.

W drodze do domu po wielkim zwycięstwie wojskowym, król Asa został zatrzymany przez proroka. Ten człowiek nie przyszedł, żeby mu gratulować, ale żeby mu przekazać ostrzeżenie: „Dopóki będziesz polegał na Panu i ufał Mu we wszystkim, będziesz błogosławiony. On będzie szedł z tobą i dawał ci jedno zwycięstwo za drugim. Ale jeżeli się odwrócisz od Niego, ufając w swoje siły, będziesz miał nieład i chaos w każdej dziedzinie twojego życia” (zobacz 2 Kronik 15:1-6).

CHWALEBNY CZAS

Biblia pokazuje wyraźnie, że Bóg nie traktuje lekko niewiary. Nowy Testament podaje przykład tego w historii Zachariasza. W Łukasza 1 Bóg obiecał staremu kapłanowi cud narodzin dziecka, syna, który poprzedzi przyjście Mesjasza.

Ukazał mu się anioł Gabriel i powiedział: „Twoja modlitwa została wysłuchana, Zachariaszu. Będziesz miał syna i dasz mu imię Jan.” Zachariasz, pobożny, wierny sługa, który modlił się przez całe życie o przyjście Mesjasza, spalał kadzidło w świątyni, kiedy otrzymał te wiadomości.

ZBYT CUDOWNA OBIETNICA, ŻEBY UWIERZYĆ

Od samego początku Bóg szukał ludzi, którzy będą żyli przed Nim bez strachu. On chciał, aby Jego dzieci miały odpocznienie w ciele, duszy i duchu poprzez całkowite zaufanie Jego obietnicom. Bóg nazwał to „wejściem do Mojego odpocznienia.” Dlatego prowadził Swój lud na gołe pustynie, bez wody, żywności lub jakiegoś źródła utrzymania. Dał tylko Izraelowi Swoją obietnicę, że ich zachowa i Jego przesłanie było proste, „Miejcie wiarę we Mnie.” On ich wezwał, aby położyli całą swoją ufność w Nim, że On będzie dla nich czynił to, co dla nich jest niemożliwe.

Były to ostatnie dni służby Jezusa. Oczyścił właśnie świątynię, wypędzając handlarzy, a teraz spędzał czas ze Swoimi uczniami, żeby ich przygotować jako filary w Swoim przyszłym kościele. Ale w tym punkcie oni nadal nie wierzyli, „trudno im było uwierzyć.” Jezus ich napominał z powodu  ich niewiary kilka razy, pytając, „czy nie widzicie?” Widział w ich sercach przeszkodę, która musiała zostać usunięta, bo inaczej nigdy nie dojdą do objawienia potrzebnego do prowadzenia kościoła.

Kiedy chrześcijanie mówią o Górnej Izbie, to zazwyczaj odnoszą to do Pięćdziesiątnicy. Ale Biblia wspomina incydent Górnej Izby, jaki miał miejsce kilka tygodni wcześniej, gdzie uczniowie mieli inny rodzaj doświadczenia. Ta górna izba była przygotowaniem na Ostatnią Wieczerzę w nocy przed śmiercią Chrystusa na krzyżu. Tego wieczora On mówił o innych tematach: