Mam słowo do wszystkich, którzy stają przed niemożliwymi sytuacjami: „Pan, twój Bóg, jest pośród ciebie, Mocarz, On zbawi! Będzie się radował z ciebie niezwykłą radością, odnowi swoją miłość. Będzie się weselił z ciebie” (Sofoniasz 3:17).

Oto chwalebne objawienie stałości Bożej miłości do jego ludu. Pismo mówi nam, że On odpoczywa i raduje się w Swojej miłości do nas!

Mówię wam, że jesteśmy na wojnie! Stawiacie czoła mocom zła, walczycie o wiarę, przeciwko ojcu wszystkich kłamstw. To on zasiał te wszystkie małe myśli: „Gdzie jest twój Bóg? Jest źle, a będzie coraz gorzej. Twój ból, twoje cierpienie, twoje potrzeby narastają Bóg obiecał dać ci wyjście, więc gdzie ono jest? Gdzie jest teraz twój Bóg, kiedy najbardziej Go potrzebujesz?”

Jesteś potrząsany i przesiewany, a przez to wszystko twoja wiara wydaje się zawodzić. Kochani, mam dla was dobrą wiadomość: Bóg się na was nie gniewa.

Abraham nie zachwiał się w wierze, a raczej „miał zupełną pewność, że cokolwiek On obiecał, ma moc i uczynić” (Rzym. 4:21). Wiedział, że Bóg jest w stanie pracować z niczym. Rzeczywiście, nasz Pan stwarza z niczego. Zwróć uwagę na opis w 1 Mojż.  Bóg stworzył świat z niczego. On stwarza Swoim Słowem. On też może dla nas czynić cuda – z niczego.

„I nie zachwiał się w wierze, [Abraham] choć widział obumarłe ciało swoje, mając około stu lat, oraz obumarłe łono Sary” (Rzym 4:19).

Sedno prawdziwej wiary znajduje się w tym jednym wierszu. Bóg właśnie obiecał Abrahamowi, że będzie miał syna, który stanie się ojcem wielu narodów. Abraham nie zlekceważył tej obietnicy, chociaż był już w wieku, kiedy nie płodzi się dzieci. Zamiast tego, kiedy Abraham otrzymał to słowo od Pana, to jak czytamy, „nie zachwiał się nawet, widząc obumarłe łono Sary.”

Sposób, w jaki Paweł pisze do zboru w Koryncie wskazuje, że tam panoszył się grzech. Prawda jest też taka, że oni byli wielce obdarowani darami Ducha Świętego. To przez list do Koryntian wiemy o darach Ducha; list Pawła do nich pokazuje, jak potężnie działały w nich te dary. Jednak chociaż Koryntianie posiadali wielką wiedzę na temat rzeczy Bożych, brakowało im tej miłości, której Jezus od nas oczekuje. Tu Paweł uderza w nich mocno:

Pamiętajmy jak człowiek staje się chrześcijaninem. Zanim człowiek może odczuć potrzebę Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela, to taka osoba musi być najpierw przekonana o grzechu. „Kiedy [Duch] przychodzi, to przekona świat o grzechu, sprawiedliwości i sądzie” (Jana 16:8). Duch Święty pokazuje nam nasz grzech i naszą potrzebę Zbawiciela. To właśnie przeżywa każdy wierzący podczas nawrócenia do Chrystusa.

Jezus powiedział swoim uczniom, żeby rozpoczęli swoją pracę w Jerozolimie, swoim mieście, zanim pójdą do reszty świata (zobacz Dz. Ap. 1:8). To mi mówi, że nasza pierwsza misja musi być dl naszych serc. Innymi słowy, Duch Święty musi dokonać Swojej pracy w nas zanim będzie mógł działać poprzez nas. 

Ważne jest, abyś nie czuł się sfrustrowany dlatego, że nie jesteś misjonarzem w Afryce, czy na jakimś innym polu misyjnym na świecie. Pan nigdy nie potępia żadnego ze Swoich dzieci z powodu powołania, kiedy On sam umieścił ciebie tam gdzie jesteś w Jego ciele. „Bóg umieścił członki w ciele tak jak się to Jemu podobało” (1 Kor. 12:18, moja parafraza).

W dniu rozliczenia wyobrażam sobie apostoła Pawła, który jest wywoływany. Wszystkie jego zwycięstwa w zdobywaniu dusz będą na nowo wyliczone, jak również wszystkie zbory, jakie założył. Potem wiele nieznanych mężczyzn i kobiet z Antiochii będzie wywołanych, żeby stanęli koło Pawła. Są to ci, którzy pościli i modlili się o apostoła, którzy kładli na niego ręce i wysyłali go jako misjonarza. Oni go też wspierali ofiarnymi darami.

Chcę się zwrócić do każdego chrześcijanina, który nie może pojechać na pole misyjne z powodu okoliczności. Mam na myśli tych, którzy są wierni w modlitwie, ofiarni w dawaniu, wspierają misje. Dla wszystkich takich wierzących tu jest wyraźne przesłanie z 1 Samuela 30:24: „Jaki jest dział tego, który rusza do bitwy, taki też dział tego, który pozostaje przy jukach; jednakowo się podzielą.” Wy jesteście linią wsparcia dla walczących i łupy zdobyte w walce są również wasze.