W Ew. Łukasza 11:2-4 Jezus nauczał na temat modlitwy. Zbadajmy krótko niektóre podstawy, jakich nauczał.
„Ojcze nasz” - musimy zrozumieć, że teraz mamy relacje z Bogiem Ojcem poprzez Jezusa Chrystusa. To nam daje prawo aby stawać przed Jego tronem i przedstawiać nasze prośby.
„Który jesteś w niebie” - Jego drogi są wyższe niż nasze drogi; Jego myśli są wyższe niż nasze myśli. On mieszka w miejscu absolutnego i całkowitego zwycięstwa. W Bogu nie ma możliwości pokonania.
Pewnego dnia wszyscy staniemy przed sądową stolicą i odpowiemy przed Panem za to, jak wychowaliśmy nasze dzieci. W tym momencie nikt z nas nie będzie się mógł wymawiać ani zwalać winy na kogoś innego. Dlatego musimy sprawdzać samych siebie dzisiaj, pytając: Czy wychowywaliśmy nasze dzieci w bojaźni i mądrości Pana? Czy byliśmy dla nich wzorem w życiu miłości i szacunku dla Boga?
Pismo pokazuje bardzo wyraźnie, że jeżeli wychowujecie swoje dzieci na autorytecie Bożego Słowa, to nie odejdą od tej nauki w swoich dalszych latach. Mogą na chwilę się od tego odwrócić = nawet przez lata – ale w końcu to ich z powrotem przyprowadzi do prawdy. „Wychowuj chłopca odpowiednio do drogi, którą ma iść, a nie zejdzie z niej nawet w starości” (Przyp. Salomona 22:6).
Początek prawdziwego przebudzenia przychodzi, kiedy bogobojna społeczność wierzących przyjmuje brzemię Pana dla kościoła, czy miasta pogrążonego w grzechu. Ta bogobojna grupa pości, modli się i błaga Boga, aby rozpoczął odbudowę murów i bram, które będą ochraniały Jego lud przed wrogami.
Księga Nehemiasza przedstawia żywy obraz tego, co się dzieje z kościołem w czasach ruiny i odstępstwa. Kiedy Nehemiasz i 43.000 innych Żydowskich patriotów wróciło do Jerozolimy, znaleźli miasto leżące w gruzach. Mury zostały zburzone i bramy usunięte, dlatego mieszkańcy nie mieli ochrony przed wrogami . . . i cała zgraja antagonistów plądrowała miasto, kiedy tylko chcieli.
„A trzeciego dnia było wesele w Kanie Galilejskiej i była tam matka Jezusa. Zaproszono też Jezusa wraz z jego uczniami na to wesele. A gdy zabrakło wina, rzekła matka Jezusa do niego: Wina nie mają. I rzekł do niej Jezus: Czego chcesz ode mnie, niewiasto? Jeszcze nie nadeszła godzina moja. Rzekła matka jego do sług: Co wam powie, czyńcie” (Ew. Jana 2:1-5).
Modlimy się, poświęcamy, walczymy o dusze!
Nic nie jest ważniejsze! Wielu wierzących porzuciło pole walki o dusze, gdyż, skrycie, są pokonani.
W Piśmie kościół jest nazwany ciałem. Jeżeli cierpi jeden członek, wszystkie cierpią z nim. Kiedy trzymasz i przykrywasz ukryty grzech, tracisz coś przed Bogiem. Kiedy tysiące wierzących są uciszane w ten sposób, kościół może się stać bezsilny i nie rozpoznawalny. Kim jesteś i co robisz, kiedy nikt ciebie nie widzi, to będzie określało twoją przyszłość.
Niedawno otrzymaliśmy rozdzierający serce list od więźnia. Napisał:
„Pastorze Dawid, jestem w więzieniu z powodu moich uzależnień od seksu. Wiem, że takim się nie urodziłem, ale takim się stałem. Byłem żonaty trzy razy i mam czworo dzieci.
Prawda jest taka, że chcę przestać, ale nie przestaję. Rzuciłem palenie i to nie było problemem, ale nie potrafię trzymać się z dala od pornografii. Naprawdę wierzę w Bożą uzdrawiającą moc i płakałem, i błagałem Go o pomoc. Ale jakoś nie mogę znaleźć drzwi do ucieczki od mojego perwersyjnego problemu.
Bóg może jednym słowem odnowić to wszystko, co wydaje się umarłe w naszym życiu. Czy masz problemy finansowe, nie możesz opłacić rachunków? Tak też było z uczniami Pana – i On nadnaturalnie załatwił ich sytuację.
Marek 5 opisuje historię Jaira, zdesperowanego przełożonego synagogi, który poprosił Jezusa, by uzdrowił jego córkę. Ta dwunastoletnia dziewczynka była niebezpiecznie blisko śmierci i Jair prosił Chrystusa, by przyszedł do jego domu i włożył na nią ręce.