Przeżycia nawrócenia są często emocjonalne, ponieważ są nowe i tak niesamowicie szczególne. Zmiana, jaka następuje w naszej duszy jest tak nagła, że może być oszołamiająca. Jest to cudowne zostać tak nagle przeniesiony z grzechu i niewoli do całkiem nowego życia w Chrystusie.
W naszej kulturze jest wiele głosów nawołujących nas do tego, żebyśmy mieli jak najlepsze życie. Ten koncept przeniósł się do sposobu podejścia wielu chrześcijan do kościoła. Uważają, że Bóg powinien ich błogosławić we wszystkim, czego pragną w życiu. Ale Bóg nas w ten sposób nie błogosławi. Tak, On chce naszego dobra – ale imię, które ma być podniesione jako nasz punkt skupienia to Jego imię, nie nasze.
Biblia mówi nam, że pewien człowiek przyszedł o północy i powiedział, „Przyjacielu, pożycz mi trzy chleby albowiem przyjaciel mój przybył do mnie, będąc w podróży, a nie mam mu co podać” (Łk 11:5-6). Jezus nigdy nie rzucał pustymi cyframi, więc musi to mieć znaczenie. Ponadto, nie znam nikogo, kto mógłby na raz zjeść trzy bochenki chleba. Do czego więc On tu nawiązuje?
„Gdyż w wierze, a nie w oglądaniu pielgrzymujemy” (2 Kor 5:7).
Każdego dnia robisz to samo i to staje się nudne. Na przykład każdego dnia tygodnia wstajesz o tej samej porze, jesz takie samo śniadanie i jedziesz tą samą drogą do biura. Idziesz do tej samej restauracji na lunch, zatrzymujesz się przy tej samej kawiarni w drodze do domu i słuchasz tej samej radiostacji.
Możesz być całkowicie nieświadomy wspaniałego procesu dojrzewania, zachodzącego w tobie. Paweł przyrównuje nasz duchowy wzrost do wzrostu naszego ciała. Mówi, że nasze dusze są odżywiane w taki sam sposób, jak nasze stawy, mięśnie i ścięgna. Nazywa to „[wzrastaniem] wzrostem” Bożym” (kol 2:19).
Apostoł Paweł zapewnił Tesaloniczan, że nauczyli się żyć tak, by podobać się Panu. Powiedział im, „Abyście stosownie do otrzymanego od nas pouczenia, jak macie postępować i podobać się Bogu” (1 Tes 4:1) Potem dodaje zachętę: „Abyście tym bardziej obfitowali”.
Obfitować, znaczy wzrastać. Paweł mówił, „Siedzieliście i słuchali zdrowej ewangelii, a więc macie solidny fundament. Dlatego powinniście wzrastać w łasce w każdy sposób – w waszej wierze, poznaniu i waszej miłości.”
Pan pouczył Jana, „Do anioła zboru w Sardes napisz: To mówi ten, który ma siedem Duchów Bożych….znam uczynki twoje, masz imię, że żyjesz, ale jesteś umarły” (Ap 3:1)
Jezus mówił, „Możesz być dobrym człowiekiem, który gotów jest zrobić wszystko dla wszystkich. Masz dobrą opinię w kościele i w świecie. Jesteś znany, jako żywy w Chrystusie, błogosławiony przez Boga. Ale wkradł się pewien element śmierci w twoje życie. Coś z tego świata cię zanieczyściło.
Jesteśmy Boża świątynią na ziemi, nasze ciała są miejscem, gdzie mieszka Duch Święty (patrz 1 Kor 6:19). Pewne rzeczy, które niszczą naszą pasję dla Niego, nie należą do naszej świątyni.
Chrześcijanie, którzy się nie modlą, nie zdają sobie sprawy z niebezpieczeństwa, w jakim się znajdują. Możesz się z tym nie zgadzać, „No i co, jeżeli niektórzy chrześcijanie się nie modlą? Nadal są wierzący – oczyszczeni krwią, mają przebaczone grzechy i idą do nieba. Co jest w tym niebezpiecznego, że trochę oziębli?”
Kiedy Jezus chodził po tej ziemi, to był dostępny dla wszystkich. Nauczał w Synagogach, na wzgórzach, z łodzi. Uzdrawiał chorych, czynił znaki i cuda. Na uczcie podniósł Swój głos i wolał: „Ja jestem wodą żywą. Przyjdźcie do Mnie, a Ja zaspokoję waszą spragnioną duszę. „ Każdy mógł przyjść do Niego i być zaspokojony.