W nadchodzących dniach będziecie słyszeć niesamowite przesłania o kochaniu Jesusa. Będą one brzmieć święcie i Chrystusowo, ale będą zabarwione błędem, który okradnie świętych z tego, co daje stabilność. Te przesłania nie będą miały nawoływania do przygotowań lub tęsknoty za Jego przyjściem! Ci kaznodzieje będą odcinać tę chwalebną prawdę o tym wydarzeniu i zwracać waszą uwagę na szukanie ziemskiego królestwa. A jeżeli będziesz szczerze oczekiwał Jego przyjścia, będziesz oznaczony, jako człowiek uciekający od życia!

„” (J 1:14). Greckie słowo określające chwałę, to „doxa” Z tego pochodzi Doksologia, pieśń, którą wiele kościołów śpiewa dla wywyższenia wielostronnej Bożej chwały.

Czy Jego to obchodzi, kiedy my obchodzimy Jego plan, jaki On ma dla nas?

„Jezus zgromił ducha nieczystego i rzekł mu: Duchu niemy i głuchy! Nakazuję ci: Wyjdź z niego i już nigdy do niego nie wracaj” (Marka 9:25). Kiedy Jezus się pomodlił, chłopiec ten upadł na ziemię jak martwy. Pismo mówi: „ A Jezus ujął go za rękę i podniósł go, a on powstał” (werset 27).

Możecie sobie wyobrazić radość z tej scenie? Ten czysty, uwolniony chłopiec na pewno pobiegł do swojego ojca i objął go. A serce ojca skakało z radości. Bóg to wszystko naprawił.

W Ewangelii Marka 6, zrozpaczony ojciec przyprowadził swojego opętanego przez demony syna do uczniów Jezusa w poszukiwaniu pomocy. Ten chłopiec nie był tylko niespokojny, czy zbuntowany. Był on pełny złych duchów i one kontrolowały jego całe zachowanie. Jego sytuacja była dobrze znana w całym rejonie i kiedy rodzice widzieli jak się zbliża, to prawdopodobnie szybko zabierali swoje dzieci do domu.

Nie wystarczy to, że wierzymy w Boga jako stwórcę, który stworzył wszystko, co istnieje. Musimy również wierzyć, że jest On Bogiem, który pragnie czynić to, co jest niemożliwe w naszym życiu. Biblia mówi to bardzo wyraźnie: Jeżeli w to nie wierzymy, to wcale Mu nie ufamy.

Prawdopodobnie pamiętasz historię z 1 Mojżeszowej, w której Bóg ukazał się Abrahamowi. Patriarcha ten siedział przy wejściu do swojego namiotu w czasie dziennego upału, gdy nagle zobaczył trzech mężów, którzy stali pod drzewem. Abraham wyszedł na ich spotkanie, przygotował posiłek i rozmawiał z nimi.

Podczas ich rozmowy Pan zapytał Abrahama gdzie jest jego żona Sara. Potem Bóg powiedział coś niesamowitego: „Oto Sara, twoja żona będzie miała syna” (1 Mojżeszowa 18:10).

Jan i jego brat Jakub byli uczniami Jana Chrzciciela, ognistego proroka rozpoznawalnego przez cały naród. Pracując w zawodzie rybackim swojego ojca, ci pełni energii bracia otrzymali przezwisko „Synów Gromu.” Innymi słowy, oni się przed niczym nie cofali.

Pozwolę sobie na mocne stwierdzenie: Chrześcijaństwo nie jest tylko religią nauczającą. Obecnie jesteśmy pod wpływem kultu mówcy. Osoba, która może stanąć i wyłożyć prawidłowo doktrynę, jest widziana jako niezbędna; bez takiego talentu kościół by nie wiedział, co ma robić. Kościół w Ameryce Północnej uczynił kazanie centralnym punktem nabożeństwa, zamiast tronu łaski, gdzie Bóg działa w życiu ludzi.

Wspaniały Pan, który ma wszelką moc i władzę, jest po naszej stronie! Właśnie to Jezus chciał pokazać Jego dzieciom. Powiedział, „Jeżeli potraficie, zobaczcie wielkość Boga i fakt, że On jest po waszej stronie!”

„Wtedy cofną się wrogowie moi, gdy zawołam: To wiem, że Bóg jest ze mną” (PS 56:9).

„Pan jest ze mną, nie lękam się, Cóż może mi uczynić człowiek? Pan jest ze mną jako pomocnik mój” (PS 118:6-7).

Duch Święty dał nam Psalm 124, jako antidotum na strach i zmartwienie: