Bóg czyni nową rzecz dzisiaj w swoim kościele. Tego wielkiego działania Ducha nie można znaleźć w jakiej jednej lokalizacji. To się dzieje po całym świecie, ale nie musisz daleko podróżować, żeby to oglądać. Ta „Nowa rzecz” może być tak blisko jak miejscowy zbór.
Kiedy zastanawiamy się nad stylem naszego życia jako naśladowcy Jezusa, to większość z tego nie pasuje do modelu Nowego Testamentu. Chrystus wysłał swoich dwunastu uczniów, żeby głosili dobrą nowinę, uzdrawiali chorych i żeby byli ochotnymi narzędziami dla wprowadzania jego królestwa na ziemi (zobacz Marka 16:15-18). Później wysłał siedemdziesięciu uczniów z tymi samymi instrukcjami (Patrz Łukasz 10:1-16). Powiedział każdej grupie: „Róbcie wszystko czego was uczyłem – głoście Ewangelię, uzdrawiajcie uciśnionych i głoście moje królestwo – macie to robić w moim imieniu.
Musimy rozróżnić pomiędzy osamotnieniem, samotnością i odizolowaniem. Odosobnienie jest to fizyczne odseparowanie od innych ludzi. Czasem rodzina, przyjaciele i inne osoby są oddzielone od naszej obecności, ale to, że jesteśmy sami niekoniecznie oznacza, że jesteśmy samotni. Po prostu podejmujemy taki krok i uznajemy, że życie nie zawsze będzie wypełnione ludźmi.
„A dzień Pański nadejdzie jak złodziej [nagle]” (2 Piotra 3:10). Bóg używa wiernych sług - czasami tych, którzy stają za kazalnicami i są znani w całym kraju, a innym razem pokornych, nieznanych, ukrytych strażników -- by przekazywali jego słowa ostrzeżenia. Tylko ci, którzy nie są zakochani w tym świecie i oczekują przyjścia Pana, przyjmą to poselstwo jako prawdę do swoich serc.
Odwaga w modlitwie pochodzi ze świadomości czegoś, co nazywamy „wiążącym precedensem.” Jeżeli potrafisz zrozumieć tą prawdę, to na zawsze zmieni sposób twojej modlitwy. Precedens, to „poprzedni przypadek, który służy jako wzór do następnych przypadków. „Wiążący precedens” jest prawną decyzją, podjętą w przeszłości, która staje się autorytatywną zasadą dla podobnych przypadków w przyszłości. Dla sędziów to oznacza trzymanie się decyzji, która już była podjęta.
Może teraz cieszysz się okresem dobrego czasu - bez większego stresu, testów zniechęcających lub głębokiego bólu. Ja jestem wdzięczny Panu za takie czasy w życiu jego dzieci. Ale wiemy z Pisma Świętego, że sztormy i wielkie doświadczenia przychodzą na wszystkich, którzy prawdziwie oddali wszystko Chrystusowi. „Wiele nieszczęść spotyka sprawiedliwego, ale Pan wyzwala go ze wszystkich” (Psalm 34:20).
„Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze” Hbr 4:16). „w którym mamy swobodę i dostęp do Boga z ufnością przez wiarę w Niego” (Ef. 3:12).
„Lecz to jest post, w którym mam upodobanie: że się rozwiązuje bezprawne więzy, że się zrywa powrozy jarzma, wypuszcza na wolność uciśnionych i łamie wszelkie jarzmo” (Izajasz 58:6). Bóg mówi, że post, który on popiera, zaczyna się w naszych sercach. Mamy siebie nastawić, by otrzymać coś ponadnaturalnego od Boga -- wolność od opresji i wszelkiego rodzaju zniewolenia.
„A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego. Obietnica ta bowiem odnosi się do was i do dzieci waszych oraz do wszystkich, którzy są z dala, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła” (Dz. Ap. 2:38-39).
Pan panuje nad wszelkim stworzeniem z majestatem i mocą. Jego prawo rządzi całym wszechświatem – całą przyrodą, każdym narodem i wszystkimi sprawami ludzi. On panuje nad morzami, planetami, ciałami niebieskimi i ich ruchem.
„Panuje w mocy swej na wieki. Oczy jego patrzą na narody” (Psalm 66:7). „Pan jest królem. Oblekł się w dostojność; Pan oblekł się i przepasał mocą . . Mocno stoi twój tron od dawna, Tyś jest od wieczności. Świadectwa twoje są godne wiary” (Psalm 93:1-2,5).