Wielu dobrych ludzi, którzy uważają się za chrześcijan, są przekonani, że idą do nieba, ale bardzo się mylą. Chociaż nawet nie nurzają się w wielkich grzechach i wykonują wiele dobrych uczynków, ich gorliwość dla dobrych rzeczy odepchnęła na bok rzeczy Boże.

Bóg Ojciec wyznaczył swojego Syna Jezusa, by stal się najwyższym kapłanem dla nas w chwale. Jezus jest teraz w chwale - jako człowiek i Bóg - w naszym imieniu. Jest ubrany w szaty najwyższego kapłana i stoi przed Ojcem, orędując za nami.

„Lecz ja wam mówię prawdę: Lepiej dla was, żebym ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel do was nie przyjdzie, jeśli zaś odejdę, poślę go do was” (Jan 16:7).

Jezus - Mesjasz - uzdrawiał, uwalniał, wskrzeszał z martwych, wypędzał demony, chodził po wodzie i głosił prawdę Bożą tak, jak nikt inny. Mówił z autorytetem i głęboko kochał swoich uczniów. Jak zatem byłoby lepiej, żeby odszedł? Uczniowie nie mogli sobie wyobrazić, jak to może być dla nich pożyteczniejsze.

Jednym z najczęściej słyszanych zdań w kościele jest, „Bóg odpowiada na modlitwy!” To jednak tylko połowa prawdy. Cała prawda, to, „Bóg odpowiada na modlitwy ponad miarę!”

Weź na przykład dzieci Izraela. Ozeasz prorokował do Izraela, „Jesteście odstępcami, ale dalej jesteście Bożym ludem. Wróćcie do Pana i módlcie się.”

„Błogosławiony Pan, Który nie wydał nas na łup zębom ich! Dusza nasza jak ptak umknęła z sidła ptaszników   . . . Pomoc nasza w imieniu Pana, który uczynił niebo i ziemię” (Psalm 124:6-8).

Ptasznicy to byli profesjonalni łapacze ptaków, zanim wynaleziono strzelby. Łapali ptaki, rozkładając na ziemi sieci i przytwierdzali do nich pułapki lub sidła. Rozsypywali na ziemi ziarna w pobliżu sieci i kiedy ptaki jadły ziarna, pułapka się otwierała, a sieć wyskakiwała nad nimi i chwytała je. Ptasznicy łapali ptaki w kilku celach - jako zabawki, jako ofiary lub jako pokarm.

Kiedy pasterze patrzyli na Niemowlę w żłobie, widzieli Zbawiciela, który wybawi całą ludzkość. Kiedy widzieli go mędrcy, widzieli Króla, który pokona śmierć. Kiedy prorocy spoglądali w przyszłość, widzieli Wyzwoliciela, który otworzy bramy więzień, zdejmie kajdany i uwolni pojmanych. Oni wszyscy mieli wizję tego, kim Jezus był, kiedy przyszedł.

„Oto ja widzę czterech mężów chodzących wolno w środku ognia i nie ma na nich żadnego uszkodzenia, a wygląd czwartej osoby podobny jest do Syna Bożego” (Daniel 3:25)

„A w szóstym miesiącu Bóg posłał anioła Gabriela do miasta galilejskiego, zwanego Nazaret, do panny poślubionej mężowi, któremu było na imię Józef, z domu Dawidowego, a pannie było na imię Maria I wszedłszy do niej, rzekł: Bądź pozdrowiona, łaską obdarzona, Pan z tobą, błogosławionaś ty między niewiastami” (Łuk 1,26-28).

Potem anioł ogłosił coś niesamowitego: „Nie bój się, Mario, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. I oto poczniesz w łonie, i urodzisz syna, i nadasz mu imię Jezus. Ten będzie wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego” (1:30-32).

„Podobnie i Duch wspiera nas w niemocy naszej; nie wiemy bowiem, o co się modlić, jak należy, ale sam Duch wstawia się za nami w niewysłowionych westchnieniach” (Rzym 8:26).

„Wysławiajcie Pana, albowiem jest dobry, Albowiem łaska jego trwa na wieki! Niech mówią odkupieni przez Pana, Ci, których wyzwolił z ręki nieprzyjaciela, Których zebrał z ziem, ze wschodu i zachodu, Z północy i południa! Błądzili po pustyni, po pustkowiu, Nie znajdując drogi do miasta zamieszkałego. Byli głodni i spragnieni, Dusza w nich omdlewała” (Psalm 107:1-5).