„ Jezus wziąwszy prześcieradło, przepasał się. Potem nalał wody do misy i począł umywać nogi uczniów i wycierać prześcieradłem, którym był przepasany” (Jan 13:4-5). Niektórzy gorliwi chrześcijanie idą za tym przykładem i mają nabożeństwa z „umywaniem nóg.” Chociaż jest to godne pochwały, należy zauważyć głębszą lekcję w tej praktyce. Właściwie, kiedy Jezus umył nogi uczniów, zapytał ich, „Czy wiecie, co wam uczyniłem?” (13:12).
Może przeżywasz najgorszy sztorm w swoim życiu - finansowe zmagania, kłopoty w biznesie, pomówienia, problemy rodzinne lub osobistą tragedię. Niepokój nie pozwala ci w nocy spać i wisi nad tobą chmura. Kiedy się budzisz, ten ból dalej jest i wołasz, „Boże, jak długo pozwolisz jeszcze przez to przechodzić? Kiedy to się skończy?”
Mojżesz wyprowadził dzieci Izraela z Egiptu i kiedy doszli do Morza Czerwonego, przywódca wyciągnął swoją laskę nad wody i w ciągu nocy mocny wiatr rozdzielił morze. Wody stanęły jak mur po dwóch stronach, by Izraelici mogli przejść po suchym gruncie. Kiedy próbowali tego Egipcjanie, wody ich pochłonęły i utopili się wszyscy. Czytaj ten opis w 2 Mojż. 14:15-31).
Apostoł Paweł mówi nam, że jesteśmy powołani przez Boga do biegu. Piotr również nawiązuje do tego biegu, kiedy mówi nam, byśmy przepasali swoje biodra (patrz 1 Piotra 1:13). Mówi, że mamy się przygotować do zawodów, poprzez wzmocnienie naszego wierzenia i zaufania Panu.
Kiedyś Jezus powiedział, „Złodziej przychodzi tylko po to, by kraść, zarzynać i wytracać. Ja przyszedłem, aby miały życie i obfitowały” (Jan 10:10).
Ty i ja też spotykamy dzisiaj złodzieja - tego, który przyszedł ukraść naszą przyszłość, nasze rodziny, naszą radość, naszą nadzieję i naszą efektywność na ziemi. Ale Jezus przypomina nam, że on umożliwił nam obfite życie. Musimy zrozumieć, że mamy moc pokonać wroga.
Niektórym ludziom trudno jest myśleć o Bogu, jako kochającym Ojcu. Potrafią patrzeć na Boga tylko oczami minionych doświadczeń z bezbożnym ojcem lub ojczymem. To takie smutne, ale słuchaj, jak Bóg opisuje siebie dla Mojżesza: „Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność, zachowujący łaskę dla tysięcy, odpuszczający winę, występek i grzech” (2 Mojż. 34:6-7).
Ilu chrześcijan nazywa siebie wojownikami, ale nigdy nie byli doświadczeni i wytrenowani? Słyszymy o wielu bojownikach modlitwy w narodzie. Jednak smutna prawda jest taka, że większość z nich nigdy nie była wyćwiczona -- nie są gotowi do walki. Wielu wierzących nie zgadza się walczyć z diabłem lub jego królestwem.
Kiedy Bóg znajduje wierzącego z pragnieniem jego błogosławieństwa, stawia go w ringu, by nauczył się walczyć. Pan będzie potrzebował dobrze wyszkolonych wojowników, którzy będą zwyciężać wszelkie moce piekła w ostatniej godzinie walki.
Każdy prawdziwy naśladowca Jezusa Chrystusa mówi, że chce wykonywać wolę Bożą, ale większość chrześcijan myśli o woli Bożej, jako o czymś, co jest im narzucone -- o czymś nieprzyjemnym i trudnym, do czego są zmuszani. Wyobrażają sobie Boga wymagającego, by poddali się twardym prawom i warunkom: „Rób to po mojemu, albo radź sobie sam!” Jakże bardzo się mylą.
„I przyjmę was za swój lud, i będę wam Bogiem” (2 Mojż. 6:7).
Bóg chce, byś go znał! Chce cię uczyć, jak rozpoznawać jego głos wśród innych. On objawiał i manifestował się dla jego ludu, dzieci Izraela ciągle na nowo -- poprzez wielkie wybawienia i cudowne znaki -- a jednak oni dalej nie znali swojego Boga.
„Przez czterdzieści lat czułem odrazę do tego rodu I rzekłem: Lud ten błądzi sercem i nie zna dróg moich” (Psalm 95,10). Bóg mówił, „W tym wszystkim nigdy nie pozwoliliście mi być Bogiem. Dalej nie wiecie, jak ja działam.”
Atakują cię pokusy i zauważasz, że twoja odporność jest słabsza. Słowo Boże wydaje się mniej inspirujące, a twoje życie modlitewne jest słabe i anemiczne. Nawet twoja miłość do Chrystusa dziwnie maleje. Co się dzieje? Może popadasz w duchową letniość -- ale nie panikuj. Jest dla ciebie nadzieja! Zbawiciel działa w twojej sprawie, by wyrwać cię z duchowego otępienia i zapalić świeży ogień w twoim duchu.