Vroeg in sy bediening, het Jesus insake Homself aangekondig: “En op die laaste dag, die groot dag van die fees, het Jesus gestaan en uitgeroep en gesê” (Johannes 7:37, klem myne). Jesus het nie bloot ‘n stelling gemaak nie – Hy het uitgeroep. En Hy het gewag tot op die belangrikste dag van die fees om op te staan en hierdie aankondiging te maak: “(Hy) het uitgeroep en gesê: As iemand dors het, laat hom na My toe kom en drink! Hy wat in My glo, soos die Skrif sê: Strome van lewende water sal uit sy binneste vloei” (Johannes 7:37-38).

Laat ons praat oor gebondheid aan sonde – dit is, jou stryd met die vlees. Onder die Nuwe Testament, sal God altyd situasies toelaat om vir ons te wys hoe hulpeloos ons is en hoe totaal afhanklik ons van Hom is om ons te verlos deur geloof. God sal jou nooit in versoeking lei nie, maar Hy sal toelaat dat jy aan die einde van jouself kom.

Beleef jy jou eie krisis op hierdie oomblik? Jy mag dalk vra, “Wat is ek veronderstel om te doen wanneer ek in so ‘n krisis gebring word? Wat moet ek doen wanneer alles hopeloos voorkom – wanneer daar nêrens is om heen te gaan of enige merkbare ontsnapping is nie? Wat gebeur wanneer ek oorval word met vrees omdat alles rondom my in duie stort – en ek geen antwoorde vir my probleem het nie, met niemand om my te vertel hoe om uit my moeilikheid uit te kom nie?”

Ons lees in Exodus 14 dat God die volk van Israel beveel het om “voor Pi-hágirot, tussen  Migdol en die see” (Exodus 14:2) laer op te slaan. Hierdie plek was tussen twee bergpasse geleë met die see wat ‘n derde kant begrens het. Die enigste moontlike roete van ontsnapping was terug na die wildernis – en dit was versper deur Farao se aankomende leër.

In krisistye wil ons aksie neem en die situasie regmaak. Dit is teen ons natuur om stil te staan en wag; om geduldig vir God te wag om op te tree, is in werklikheid die moeilikste ding van die Christelike wandel. Selfs toegewyde gelowiges raak soms paniekering wanneer die Here nie gou genoeg optree nie, en dikwels roep hulle desperaat uit, “Here, doen iets!”

Was jy al ooit op ‘n lang reis op die pad en nadat jy honderde myle ver gery het, sien jy ‘n bordjie wat sê jou bestemming is slegs dertig myl ver weg? ‘n Mens sou dink daardie laaste paar myl sou vining verbygaan, maar dit voel asof dit net verbykruip. Die laaste deel van ‘n reis kan die moeilikste wees. 

Dieselfde kan gesê word vir ons geloof tydens moeilike omstandighede. My vader het eenkeer vir my gesê, “Seun, wanneer jy voel of jou lewe ontspoor het en jy hoor God nie meer nie, hou uit! Daardie laaste deel is die moeilikste.”

Om in staat te weet om die Gees te volg en sensitief te wees vir al Sy ompaaie, moet ons eerstens ‘n oop, biddende hart hê wat vebind bly aan God. Jesus is ons grootste voorbeeld hiervan.

Dit was die nag voor die kruisiging van Christus. Jesus het sy dissipels in die bovertrek byeengeroep om hulle voor te berei op sy heengaan van hierdie aarde af. Nadat hulle saam ‘n maaltyd geniet het, het die Here ‘n handdoek geneem en begin om die mans se voete te was.

Daardie aand, het Jesus aan hierdie toegewyde volgelinge gesê dat Hy “verhoog” (menende gekruisig) sou word deur die hande van goddelose mense. Toe Hy dit aan hulle gesê het, het Hy hulle vooruit gewaarsku oor wat aan die kom was.

“Vrede laat Ek vir julle na, my vrede gee Ek aan julle; nie soos die wêreld gee, gee Ek aan julle nie. Laat julle hart nie ontsteld word en bang wees nie” (John 14:27).

By die kruis het genade en vrede die gestalte van Jesus Christus aangeneem. Deur die geskiedenis heen, wanneer ‘n kind van God ten volle op die reinigende, genesende krag van Jesus se bloed vertrou het, is vrede belowe. Dit was Christus se eie vrede, dieselfde vrede wat in die paradys heers.

Paulus se woorde oor hierdie onderwerp is bedoel vir elke gelowige, om dit in sy eie wandel toe te pas.

“Want die Here tugtig hom wat Hy liefhet, en Hy kasty elke seun wat Hy aanneem. As julle die tugtiging verdra, behandel God julle as seuns; want watter seun is daar wat die vader nie tugtig nie?” (Hebreërs 12:6,7).

Jy is nooit méér geliefd as wanneer jy getugtig of tereggewys word deur die Here nie. Die hele proses van tugtiging het in werklikheid alles te doen met God se begeerte na jou. Dit is alles bedoel om jou dieper te neem in die kennis en heerlikheid van Homself. En onthou, God tugtig nooit Sy kinders in woede nie.