Baie van ons wil meer van God hê, maar nie tot op die punt waar ons bespot word nie. Ons Westerse verstand dink, “Ek wil die Here dien, maar ek wil in beheer bly.” Maar dit is dit nie hoe die Kerk begin het nie. Die Kerk het begin met Geesvervulde Christene wat hulleself aan God onderwerp het. Dit is radikaal, ja, maar dit is die manier hoe die Here dit gedoen het.
As jy nie afreken met jou twyfel nie, sal jy oorgegee word aan ‘n gees van murmerering. Jy sal op daardie manier leef en so doodgaan, omdat jou twyfel nie net onderdruk kan word nie. Dit moet by die wortels uitgeruk word!
Net drie dae na Israel se verlossing uit Egipte, het hulle ‘n nuwe toets beleef. Hulle het gesing, hulle tamboeryne geskud en getuig oor die krag en sterkte van ‘n magtige God. Hulle het geroem dat Hy hulle gelei en beskerm het – en toe het hulle aangekom by Mara, wat “waters van bitterheid” beteken.
“Maar 'n mens moet gelowig bid en nie twyfel nie, want iemand wat twyfel, is soos 'n brander in die see wat deur die wind aangejaag en heen en weer gedryf word. So 'n mens wat altyd aan die twyfel is en onbestendig is in al sy doen en late, moet nie dink dat hy iets van die Here sal ontvang nie” (Jakobus 1: 6-7).
Baie mense sit in die huis van God en murmureer en kla asof God hulle nie hoor nie. Maar God hoor wel ons murmureringe – beskuldigings dat Hy nie vir ons omgee nie, insinuasies dat Hy ons teleurgestel het.
“Want daar het hulle wat ons as gevangenes weggevoer het, van ons die woorde van ‘n lied gevra en hulle wat ons verdruk het, vreugde, deur te sê: Sing vir ons ‘n Sionslied. Hoe sou ons die lied van die HERE kan sing in ‘n vreemde land?” (Psalm 137:3-4).
Die volk van God was in die moeilikste posisie van hulle leeftyd en toe hulle weggevoer is, het hulle gevangenemers ‘n lied van hulle geëis. Al wat hulle gevoel het, was depressie, wanhoop en hopeloosheid.
Vandag wil mense alles behalwe ‘n dienaar wees. Hulle trots verafsku die idee van dienaarskap. ‘n Gewilde Skrif is, “Daarom is jy nie meer dienskeg nie, maar kind; en as jy kind is, dan ook erfgenaam van God deur Christus” (Galasiërs 4:7).
Wat sê Paulus werklik hier? Hy verduidelik dat ‘n seun wat reg geleer is, weet hy is wettiglik die koning se efgenaam met al die regte wat saamgaan met die posisie. Maar hy het sy vader so lief dat hy die rol van ‘n dienaar kies.
“Ek wil hê niks in my lewe moet verhinder wat God in my wil doen nie.”
God bring altyd Sy mense op hierdie punt, omdat Hy, voor Hy Sy beste in ons kan laat plaasvind, iets diep binne-in ons moet doen. Hy wil ons Sy oorwinning gee, maar Hy wil ook ons algehele toewyding hê.
“Hoe kan ek die wil van God vind? Hoe kan ek seker wees dat ek in Sy wil vir my lewe wandel?”
Het jy al ooit hierdie vrae vir jouself gevra? Ondervind jy die onderwerp van die wil van God verwarrend, of leef jy met die aanhoudende vrees dat jy Sy wil vir jou lewe misloop?
Wanneer jy jouself saam met God in gebed afsonder, sal die Heilige Gees jou altyd lei na God se geopenbaarde Woord. Christus is die lewende Woord en Hy sal jou geloof opbou.
Ons word beveel:
“Trek die volle wapenrusting van God aan, sodat julle staande kan bly teen die liste van die duiwel. . . Daarom, neem die volle wapenrusting van God op, sodat julle weerstand kan bied in die dag van onheil en, nadat julle alles volbring het, staande kan bly. . . en neem. . . die swaard van die Gees – dit is die woord van God” (Efésiërs 6:11, 13, 17).
Die meeste Christene luister nie na God nie. Hulle gaan na Hom toe net om te praat! Die Skrif openbaar egter aan ons dat alle mense wat ooit deur God gebruik is, geleer het om in Sy teenwoordigheid te bly totdat hulle van Hom gehoor het.
Die Skrif maak dit duidelik dat die Here met elkeen van ons wil praat: “En jou ore sal ‘n woord agter jou hoor sê: Dit is die weg, wandel daarop! Wanneer julle regs of wanneer julle links wil gaan” (Jesaja 30:21).
“Deurbid,” ‘n term wat deur die vroeë Pinkster beweging gebruik is, beteken vir sommige om op jou knieë te bly totdat jy seker is dat God jou verhoor het. Vir ander beteken dit om aanhoudend terug te gaan na God, totdat jy die oplossing in jou hand het. (Dit was ook “volhard in gebed” genoem).
As ‘n jong seun tydens daardie vroeë kampbyeenkomste, het ek mense hoor getuig, “Ek gaan die horings van die altaar vasgryp – en ek gaan nie los nie totdat God verhoor het!” Tog glo ek nie dat dit die ware betekenis van “deurbid” is nie.