“Want daar het hulle wat ons as gevangenes weggevoer het, van ons die woorde van ‘n lied gevra en hulle wat ons verdruk het, vreugde, deur te sê: Sing vir ons ‘n Sionslied. Hoe sou ons die lied van die HERE kan sing in ‘n vreemde land?” (Psalm 137:3-4).

Die volk van God was in die moeilikste posisie van hulle leeftyd en toe hulle weggevoer is, het hulle gevangenemers ‘n lied van hulle geëis. Al wat hulle gevoel het, was depressie, wanhoop en hopeloosheid.

Vandag wil mense alles behalwe ‘n dienaar wees. Hulle trots verafsku die idee van dienaarskap. ‘n Gewilde Skrif is, “Daarom is jy nie meer dienskeg nie, maar kind; en as jy kind is, dan ook erfgenaam van God deur Christus” (Galasiërs 4:7).

Wat sê Paulus werklik hier? Hy verduidelik dat ‘n seun wat reg geleer is, weet hy is wettiglik die koning se efgenaam met al die regte wat saamgaan met die posisie. Maar hy het sy vader so lief dat hy die rol van ‘n dienaar kies.

“Ek wil hê niks in my lewe moet verhinder wat God in my wil doen nie.”

God bring altyd Sy mense op hierdie punt, omdat Hy, voor Hy Sy beste in ons kan laat plaasvind, iets diep binne-in ons moet doen. Hy wil ons Sy oorwinning gee, maar Hy wil ook ons algehele toewyding hê.

“Hoe kan ek die wil van God vind? Hoe kan ek seker wees dat ek in Sy wil vir my lewe wandel?”

Het jy al ooit hierdie vrae vir jouself gevra? Ondervind jy die onderwerp van die wil van God verwarrend, of leef jy met die aanhoudende vrees dat jy Sy wil vir jou lewe misloop?

Wanneer jy jouself saam met God in gebed afsonder, sal die Heilige Gees jou altyd lei na God se geopenbaarde Woord. Christus is die lewende Woord en Hy sal jou geloof opbou.

Ons word beveel:

“Trek die volle wapenrusting van God aan, sodat julle staande kan bly teen die liste van die duiwel. . . Daarom, neem die volle wapenrusting van God op, sodat julle weerstand kan bied in die dag van onheil en, nadat julle alles volbring het, staande kan bly. . . en neem. . . die swaard van die Gees – dit is die woord van God” (Efésiërs 6:11, 13, 17).

Die meeste Christene luister nie na God nie. Hulle gaan na Hom toe net om te praat! Die Skrif openbaar egter aan ons dat alle mense wat ooit deur God gebruik is, geleer het om in Sy teenwoordigheid te bly totdat hulle van Hom gehoor het.

Die Skrif maak dit duidelik dat die Here met elkeen van ons wil praat: “En jou ore sal ‘n woord agter jou hoor sê: Dit is die weg, wandel daarop! Wanneer julle regs of wanneer julle links wil gaan” (Jesaja 30:21).

“Deurbid,” ‘n term wat deur die vroeë Pinkster beweging gebruik is, beteken vir sommige om op jou knieë te bly totdat jy seker is dat God jou verhoor het. Vir ander beteken dit om aanhoudend terug te gaan na God, totdat jy die oplossing in jou hand het. (Dit was ook “volhard in gebed” genoem).

As ‘n jong seun tydens daardie vroeë kampbyeenkomste, het ek mense hoor getuig, “Ek gaan die horings van die altaar vasgryp – en ek gaan nie los nie totdat God verhoor het!” Tog glo ek nie dat dit die ware betekenis van “deurbid” is nie.

Die Here het my gelei om hoofstuk 2 van Nehemia te lees en ek het iets gesien wat ek nog nie tevore gesien het nie. Hierdie hoofstuk bevat ‘n bemoedigende storie vir almal wat na die Here kom met ‘n swaarmoedige hart.

Nehemia was ‘n skinker van koning Artasásta van Persië. Dit beteken hy het die wyn geproe voor dit na die koning se tafel gebneem is om seker te maak dat dit nie vergiftig is nie. Met verloop van tyd, het Nehemia ‘n betroubare dienaar van die koning geword.

Elísa het van Elía die rol van die profeet in die land geërf. In 2 Konings 4, sien ons waar hy een van sy eerste groot toetse teëgekom het. Die seun van ‘n Sunamitiese paartjie se seun het gesterf en in desperaatheid het die vrou uitgeroep na Elísa, “Ek het gevas, gebid en geween, maar ek het niks van die Here ontvang nie. Ek verstaan nie wat God besig is om te doen nie en dit is meer as wat ek kan verduur. Ek het geen krag om voort te gaan nie.”

“Sonder geloof is dit onmoontlik om God te behaag.” Ek glo diep dat die sonde van ongeloof onder die mees vernietigende sondes is in hedendaagse Christenskap. Ongeloof sny geestelik ons kele en verblind ons. Dit maak ons aan die slaap en knel ons bietjie vir bietjie, meedoënloos, jaar na jaar, todat ons die onaanvaarbare aanvaar.