Kościół w Tiatyrze miał problem z flirtowaniem ze zwodniczymi, diabelskimi kaznodziejami. Wyobraź sobie reakcję pastora, kiedy czytał takie słowa: „Do anioła zboru w Tiatyrze napisz; tak mówi Syn Boży, który ma oczy jak płomień ognia” (Obj. 2:18).
Zbór w Efezie opisany w Objawieniu 2 utracił obecność Chrystusa spośród nich. Widzę podobieństwo tego w dzisiejszym świecie. Jednymi z najtwardszych ludzi jakich znałem są ci, którzy pracowali w departamentach pomocy społecznej i agencjach socjalnych. Byli to szczerzy i oddani pracownicy, ale cierpienia, których byli świadkami codziennie, stały się dla nich zbyt bolesne, żeby im stawić czoła. To samo może się stać z chrześcijanami. Kaznodzieje i pomocnicy widzą tyle bólu i grzechu w ludziach, którym usługują, że mogą się stać twardzi.
Może obecnie przeżywasz niewyobrażalne doświadczenie. Jednak wiesz, że powodem nie jest to iż Bóg rozprawia się z grzechem w twoim życiu. Dlatego zastanawiasz się dlaczego Pan pozwala ci znosić taki straszny ból.
Ew. Jana 6 rozdział zawiera jeden z najtrudniejszych fragmentów w całym Piśmie, gdyż mówi o naśladowcach, którzy w końcu odrzucili Chrystusa i odwrócili się od Niego. Jest to scena, w której ludzie dosłownie odeszli od Jezusa całymi grupami (zobacz Jana 6:66).
Jezus właśnie w cudowny sposób nakarmił tysiące ludzi. Ludzie byli zdumieni i wzruszeni tym, co On uczynił, gotowi aby pójść za tym czyniącym cuda Mesjaszem. Ale kiedy im postawił wyzwanie o tym, czego naprawdę szukają, szydzili i masowo odchodzili.
Biblia wyraźnie maluje obraz, nieskończenie delikatny i osobisty, przypominający nam, że Bóg zawsze „słyszy nasz płacz” (Psalm 6:8). Niektóre przekłady z Hebrajskiego podają to tak, „On liczy, albo przyjmie, albo zna każdą naszą łzę.”
„Taki jest chleb, który z nieba zstąpił, nie taki, jaki jedli ojcowie i poumierali; kto spożywa ten chleb, żyć będzie na wieki. To mówił, gdy nauczał w synagodze.. Wielu tedy spośród uczniów jego, usłyszawszy to, mówiło: Twarda to mowa, któż jej słuchać może? A Jezus, świadom, że z tego powodu szemrzą uczniowie jego, rzekł im: To was gorszy?” (J 6:58-61).
Upamiętanie było centralnym punktem każdego kazania po zmartwychwstaniu Chrystusa. Piotr powiedział do tłumów zgromadzonych w dniu Pięćdziesiątnicy, „Jezusa Nazareńskiego, ….tego wyście rękami bezbożnych ukrzyżowali i zabili” (Dz.Ap 2:22-23).
Kiedy ludzie to usłyszeli, czuli się osądzeni. Głoszone słowo dotykało ich serc, gdyż Duch Święty zstąpił w pełni Jego mocy. Według Jezusa to właśnie jest działanie Ducha Świętego. Powiedział, że Duch Święty przychodzi, by „przekonać świat o grzechu i o sprawiedliwości, i o sądzie” (J 16:8).
Jezus oświadcza, „Mój kościół jest miejscem otwartego upamiętania.” Apostoł Paweł pisze: „Blisko ciebie jest słowo, w ustach twoich i w sercu twoim; to znaczy, słowo wiary, które głosimy. Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz. Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu. Powiada bowiem Pismo: Każdy, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony” (Rz 10:8-11).
Co to jest prawdziwa ewangelia Jezusa Chrystusa?
Pan powiedział do Piotra, „Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój, i niech idzie za mną” (Mt 16:24).
Należenie do kościoła Jezusa oznacza o wiele więcej, niż wierzenie Mu. Wielu chrześcijan dzisiaj po prostu „głosuje na Jezusa.” Myślą tak, „Głosowałem na Chrystusa. Przez to jestem członkiem Jego partii.” Kiedy już zagłosują, odchodzą i zapominają o Jego panowaniu w ich życiu.
„Najemnik, który nie jest pasterzem, do którego owce nie należą, widząc wilka nadchodzącego, porzuca owce i ucieka, a wilk porywa je i rozprasza,.. Ja jestem dobry pasterz i znam swoje owce, i moje mnie znają. Jak Ojciec mnie zna i Ja znam Ojca, i życie swoje kładę za owce” (J 10:12, 14-15).