Kiedy mój ojciec opuszczał ten świat, odchodził śpiewając uwielbienie dla Jezusa. Pod koniec swojego życia wyrzekł się czarów, wyrzekł się szatana i przyjął Jezusa jako swojego Pana i Zbawiciela. Moja matka przyprowadziła go do Pana przed jego śmiercią i teraz tych dwoje jest razem w niebie, tańczą razem na złotych ulicach, kąpiąc się w Bożej chwale, rozkoszując się swoim nowym wiecznym domem z Bogiem. Kiedy zamykam oczy, to prawie słyszę jak wykrzykują uwielbienie dla swojego nowego Króla, ich Zbawiciela, ich chwalebnego Odkupiciela!

Chrystus widział co potrzebuje Jego pomocy w kościele. Polecił Janowi, żeby zapisał Jego słowa i wysłał je do siedmiu „aniołów” zborów. Odnosi się to do Jego kaznodziejów, nazywając ich gwiazdami w Swoim ręku (zobacz Obj. 1;16). Mówi Janowi tak: „Ja kocham tych sług. Ja ich powołałem i namaściłem, a teraz ty masz im przekazać Moje słowa.”

Jako pastor, muszę się zastanawiać: Jakie to było uczucie, otwierać taki list od Jana? „Do pastora zboru w Nowym Jorku: Tak mówi Pan odnośnie twojego zboru.” Wyobraźcie sobie co czuło tych siedmiu kaznodziejów.

Chrystus kocha Swój kościół. On oddał za niego swoje życie i powiedział nam, że bramy piekła go nie przemogą (zobacz Mat. 16:18). Sam Jezus jest kamieniem węgielnym tego kościoła i Pismo powiada, że w nim mieszka chwała i mądrość. W Dzień Zielonych Świąt On posłał Swojego Ducha Świętego, żeby założył ten kościół i obdarzył go namaszczonymi sługami – pastorami, apostołami, prorokami i ewangelistami – w celu budowania go (zobacz Efezjan 4:11-12).

Kiedy jesteśmy w samym środku doświadczenia, musimy odwrócić nasze oczy od naszych kłopotów. Właśnie w takich chwilach potrzebujemy zachęcać siebie i mówić,” Mój Bóg wszystko może – i On o mnie nie zapomniał. Jego oczy są teraz zwrócone na mnie, kiedy przechodzę przez to straszne doświadczenie. Wiem, że bez względu na ta jak źle wygląda sytuacja, On ma wszystko pod Swoją kontrolą. Nikt i żadna siła nie może zmienić planów, jakie On ma dla mnie.”

Niektórzy chrześcijanie szukają prowadzenia dla najdrobniejszych codziennych decyzji. Jeżeli chcesz wiedzieć jaką pastę do zębów wybrać, to Bóg ci powie, „Po prostu myj zęby codziennie.” Są pewne rzeczy, co do których nie potrzebujemy szczegółowego prowadzenia, bo już wiemy jak to mamy zrobić według tego, co czytamy w Jego Słowie.

Ja lubię ten obraz Jezusa, jako Dobrego Pasterza, który kładzie owieczkę na Swoje ramiona i niesie w bezpieczne miejsce. Kocham miejsce, jak Chrystus karmi głodne tłumy chlebem i rybami. Podziwiam widok, kiedy On wychodzi z grobu żywy w dniu zmartwychwstania!

Jest jednak jeden obraz Jezusa, który jakby do tego nie pasował. Zastanawiam się, dlaczego Bóg umieścił to w Biblii.

Izajasz przewidział poniżenie szatana. Oglądał również, jak Bóg zniszczył wszelką moc i pychę bezbożnych zwierzchności. „Gdyż ręka Pana spocznie na tej górze, lecz Moab będzie zdeptany na swoim miejscu, jak depcze się słomę na gnojowisku” (Iz 25:10).

Izajasz pisze wyraźnie: Poniżenie szatana nastąpi na górze, w miejscu modlitwy i uwielbiania, gdzie manifestuje się obecność Chrystusa. Tu Moab był nieprzyjacielem Izraela. To stało się też symbolem reprezentującym wszystko, co było złe i szatańskie.

W nadchodzących dniach wielu będzie pod mocą i obecnością Chrystusa. Ci, którzy wrócą do Niego w pełni – którzy pokutują, przebaczają i ucztują z Nim w modlitwie w Jego Słowie – zobaczą, że ich łzy zmieniają się w radość. Obecnie po całym świecie płynie wiele łez od tych, którzy już są uwolnieni. Po wiekach szatańskiej niewoli ludzie są uwalniani z więzów i płaczą łzami radości i uwielbienia dla ich Wyzwoliciela.

„I zniszczy na tej górze zasłonę, rozpostartą nad wszystkimi ludami, i przykrycie, rozciągnięte nad wszystkimi narodami” (Iz 25:7).

Tu są dwa cudowne proroctwa, z których pierwsze dotyczy Żydów. Zasłona, o której mówi Izajasz, to duchowa ślepota, która okrywa Żydów od czasów Mojżesza. Apostoł Paweł mówi szeroko o tej ślepocie:

„Gdy się do Pana nawrócą, zasłona zostaje zdjęta” (2 Kor 3:16). „Zatwardziałość przyszła na część Izraela aż do czasu, gdy poganie w pełni wejdą, …Przyjdzie z Syjonu wybawiciel i odwróci bezbożność od Jakuba” (Rz 11:25-26).

Czy goście w twoim domu odczuwają obecność Jezusa? Czy woń Jego świętości otacza twoją rodzinę, twoje małżeństwo, twoje relacje? Czy są tam łzy wstawiennictwa o członków rodziny, płacz złamania i prawdziwe pragnienie, by naprawić wszystko, co było złe? Czy też rządzi ciało?

Każdy dom chrześcijański powinien być miejscem wysokim, górą oddzieloną od świata i ciała, miejscem świętych spotkań z Chrystusem. Tego nie ma w wielu chrześcijańskich domach, gdyż zostały zanieczyszczone brudem świata. Zmysłowa, dzika rozpusta wpuszczana jest przez telewizję i Internet.