Nie zdawałem sobie sprawy z tego jak bardzo winny byłem grzechu zanieczyszczonych uszu dotąd, aż znalazłem się w podróży głoszenia Słowa na wyspach Brytyjskich. Pewien pastor, który wiózł nas do miejsca, gdzie mieliśmy usługiwać razem z moim synem Garym, grzecznie zapytał jak wyglądały nasze dotychczasowe spotkania. Kiedy próbowałem odpowiedzieć, on mi przerwał, aby mi opowiedzieć o swoim usługiwaniu. Zrobił tak kilka razy i za każdym razem mi przedstawiał historie o tym, że ma większe tłumy i że odwiedził więcej krajów niż ja.

“Jehová el Señor me dio lengua de sabios, para saber hablar palabras al cansado; despertará mañana tras mañana, des

„Wszechmogący Pan dał mi język ludzi uczonych, abym umiał spracowanemu odpowiedzieć miłym słowem, każdego ranka budzi moje ucho, abym słuchał jak ci, którzy się uczą. Wszechmogący Pan otworzył moje ucho, a ja się nie sprzeciwiłem ani się nie cofnąłem” (Izajasza 50:4-5).

Psalm 50 pokazuje grzech nieczystego używania ust i jego konsekwencje. Wielu w Domu Bożym lekko traktuje Jego Słowo w tej kwestii.
Ustom swoim pozwalasz mówić źle, a język twój knuje zdradę. Siedzisz i mówisz przeciw bratu swemu, znieważasz syna matki swojej. . . Mniemałeś, żem tobie podobny; Karcę cię i stawiam to przed oczy twoje... Kto ofiaruje dziękczynienie, czci mnie, a temu, kto nienagannie postępuje, ukażę zbawienie Boże” (Psalm 50:19-23).

Jakub ostrzega kościół, ” I język jest ogniem; język jest wśród naszych członków swoistym światem nieprawości; kala on całe ciało i rozpala bieg życia, sam będąc rozpalony przez piekło” (Jak. 3:6).

Podobne ostrzeżenie czytamy w Izajasza: „ Gdy potem będziesz wołał, Pan cię wysłucha, a gdy będziesz krzyczał o pomoc, odpowie: Oto jestem! Gdy usuniesz spośród siebie jarzmo, szydercze pokazywanie palcem i bezecne mówienie” (Izajasza 58:9). Hebrajskie znaczenie bezecnego mówienia tutaj wskazuje na niegrzeczność, brak szacunku, brak poszanowania.

W historii o kobiecie przyłapanej na cudzołóstwie, opisanej w Jana 8, Jezus przemienił oskarżoną w zaakceptowaną. Zamiast odrzucić tę cudzołożną kobietę, której życie było zagrożone, On ją zaakceptował. I On to czyni dla nas dzisiaj. Bierze wszystkich, którzy zostali zepchnięci na margines poprzez swój własny grzech i mówi im: „Jesteście Moi. Jesteście w centrum miłości Ojca.”

„ Dziateczki! Jeszcze chwilkę będę z wami; szukać mnie będziecie i, jak powiedziałem Żydom: Gdzie Ja idę, tam wy przyjść nie możecie, i teraz wam to mówię. Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, jak Ja was umiłowałem; abyście się i wy wzajemnie miłowali. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie” (Jana 13:33-35).

Niedawno podczas modlitwy w zborze Times Square wyszedł do przodu młody człowiek, cały zapłakany i drżący. Powiedział mi, że jest ze stanu Washington i że wcześniej tego wieczora przypadkowo wszedł na nasze spotkanie. Wyszedł i poszedł na koncert muzyczny, ale potem wyszedł stamtąd i powrócił do kościoła. Teraz prosił o modlitwę, więc zapytałem go, „Czy twoi rodzice są wierzący?” Odpowiedział, „Tak, są. Oni się o mnie modlą.”

Paweł pyta zbór w Galacji. „ Biegliście dobrze; któż wam przeszkodził być posłusznymi prawdzie? Namawianie takie nie pochodzi od tego, który was powołuje. Trochę kwasu całe ciasto zakwasza” (Galacjan 5:7-9).

Paweł mógł powiedzieć z zupełną ufnością do kościoła w Rzymie: „ A wiem, że idąc do was, przyjdę z pełnią błogosławieństwa Chrystusowego” (Rzymian 15:29). On miał świętą pewność na swojej drodze z Chrystusem. Powiedział: „Przy tym sam usilnie staram się o to, abym wobec Boga i ludzi miał zawsze czyste sumienie” (Dz. Ap. 24:16).

„ A wiem, że idąc do was, przyjdę z pełnią błogosławieństwa Chrystusowego” (Rzym. 15:29). Paweł napisał te słowa do chrześcijan w Rzymie. Mówił im: „Nie mam wątpliwości, że kiedy was spotkam, będzie to w najpełniejszej mierze błogosławieństwa Chrystusowego.”