„Wołałem z głębi krainy umarłych” (Jonasza 2:2). Dlaczego Pan zabrał Jonasza tak nisko? Był on we wnętrzu żywego piekła, zawieszony w ciemności, między życiem i śmiercią. Dlaczego miłosierny Bóg w ten sposób prowadził sługę? Ja wierzę, że historia Jonasza pokazuje nam jak Bóg postępuje z nieposłusznymi sługami.
Jak mógł tak rozmodlony człowiek jak Jonasz odejść od swojego powołania i wpaść w nieposłuszeństwo? Rozpoczyna się to od częściowego, niekompletnego poznania Bożej natury.
Jonasz otrzymał potężne objawienie Bożej łaski i miłosierdzia. Złożył takie świadectwo, „ wiedziałem bowiem, że Ty jesteś Bogiem łaskawym i miłosiernym, cierpliwym i pełnym łaski, który żałuje nieszczęścia” (Jonasza 4:2).
Czy byłeś uczony przez Jezusa w twojej osobistej komorze modlitwy? Czy szukałeś Go odnośnie rzeczy, których nie możesz uzyskać z książek czy od nauczycieli? Czy siadałeś w uciszeniu w Jego obecności, czkając aby usłyszeć Jego głos? Biblia mówi, że cała prawda jest w Chrystusie. I tylko On może ją tobie przekazać poprzez Swojego błogosławionego Ducha Świętego.
Faryzeusze i Saduceusze przyszli i żądali, żeby Jezus pokazał im znak z nieba (zobacz Mat. 16:1). Jezus odpowiedział, „Ród zły i cudzołożny domaga się znaku, ale znak nie będzie mu dany, chyba tylko znak Jonasza” (Mat. 16:4). Później Jezus zebrał Swoich uczniów i zapytał ich, „ A wy za kogo mnie uważacie? A odpowiadając Szymon Piotr rzekł: Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego” (Jana 16:15-16).
Kiedy przychodzimy do boga w modlitwie, musimy wiedzieć kim On jest i co On chce czynić dla nas. Musimy wiedzieć, że On jest naszym Ojcem, naszym zaopatrzeniem, naszym wyzwolicielem, że mamy przebaczenie i możemy stać się ambasadorami przebaczenia. Musimy mieć pewność w naszych sercach, że Bóg jest wierny i zachowa nas od każdej zbroi złego, która jest szykowana przeciwko nam.
Dzisiaj jest wielu dobrze przygotowanych kaznodziejów, wysoko cenionych ludzi z wysokim wykształceniem. Oni spędzili lata w seminariach, studiując teologię, filozofię i etykę. Byli uczeni przez zdolnych nauczycieli, szanowanych ludzi, którzy byli ekspertami na swoim polu.
Zwróćcie uwagę na setnika Korneliusza. Ten człowiek nie był kaznodzieją, ani usługującym. Właściwie, będąc poganinem, nawet nie zaliczał się do ludu Bożego. Jednak Pismo mówi nam, że ten człowiek „bał się Boga wraz z całym swoim domem, dając hojne jałmużny ludowi i modląc się stale do Boga” (Dz 10:4).
Tragiczne jest to, że wielu kaznodziejów dzisiaj głosi martwe kazania. Ich przesłania ani nie przekonują o grzechu, ani nie dają odpowiedzi na wołanie serca. To jest przestępstwo. Puste filozofie rzucane w czasie wielkiego głodu spowodują tylko większy smutek w słuchaczach.
Pytałem Pana, czy jest możliwe dzisiaj, w czasie łaski, żyć tak, jak On żył. Czy możemy całkowicie polegać na głosie Ojca w chwale? Czy możliwe jest słyszenie Jego wskazówek do naszego życia dzień po dniu, chwila po chwili? Czy jest możliwe takie życie, byśmy również mogli powiedzieć, „Ja mówię tylko to, co słyszałem od Pana i czynię to, co widziałem u Niego”?
Czy Ojciec był wierny Swoim warunkom Przymierza? Czy prowadził Jezusa tak, jak obiecał? Czy jego Duch unosił się nad Jego Synem, dając Mu zachętę i pociechę? Czy przeprowadził Go przez wszystkie doświadczenia i zabrał Go zwycięsko do chwały? Absolutnie tak! A Ojciec złożył wieczną przysięgę, że to samo uczyni dla nas.