Kiedy Jezus wygłosił Kazanie Na Górze, Jego słuchacze siedzieli pełni podziwu. Pismo mówi: ”A gdy Jezus dokończył tych słów, zdumiewały się tłumy nad nauką Jego, albowiem uczył je jako moc mający, a nie jak ich uczeni w Piśmie” (Mat. 7:28-29). Greckie słowo na autorytet w tym wersecie oznacza „ mistrzostwo, moc, wolność, kogoś, kto sprawuje kontrolę.” Słuchacze Jezusa mówili w rzeczywistości, „Ten człowiek przemawia tak, jakby wiedział o czym mówi.”

Kiedy Jezus wygłosił Kazanie Na Górze, Jego słuchacze siedzieli pełni podziwu. Pismo mówi: ”A gdy Jezus dokończył tych słów, zdumiewały się tłumy nad nauką Jego, albowiem uczył je jako moc mający, a nie jak ich uczeni w Piśmie” (Mat. 7:28-29). Greckie słowo na autorytet w tym wersecie oznacza „ mistrzostwo, moc, wolność, kogoś, kto sprawuje kontrolę.” Słuchacze Jezusa mówili w rzeczywistości, „Ten człowiek przemawia tak, jakby wiedział o czym mówi.”

Jan Chrzciciel jest Biblijnym przykładem tego jak opierać się świeckim pokusom i dążyć do prawdziwej wielkości. „ Przyjaciel oblubieńca . . . raduje się niezmiernie, słysząc głos oblubieńca.” (Jana 3:29). W czasach Jezusa rola pomocnicza w czasie wesela była miejscem zaszczytnym i szanowanym. Do tego była potrzebna osoba o wielkiej odpowiedzialności i szacunku.

Bóg obdarował moją mamę wieloma talentami i zdolnościami i chciał ją używać do czynienia wielkich rzeczy w Jego królestwie na ziemi – żeby zdobywać niezliczone dusze dla Chrystusa, żeby wychowała dobrą rodzinę i była nadzwyczajną żoną i matką.

„Albowiem wielu jest wezwanych, ale mało wybranych” (Mt 22:14). Wyobrażam sobie Boga, który patrzy na tę salę weselną i stwierdza, „Przez wiele lat wolałem do Izraela przez moich apostołów, ale oni nie chcieli słuchać. Teraz ci goście w moim domu odpowiedzieli na Moje zaproszenie. Oni zostali wybrani. Nie pozwolę, by szatan wyrwał kogoś z nich z Mojego Ciała.

„Wtedy rzecze sługom swoim: Wesele wprawdzie jest gotowe, ale zaproszeni nie byli godni. Idźcie przeto na rozstajne drogi, a kogokolwiek spotkacie, zaproście na wesele. Słudzy ci wyszli na drogi, sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych, i sala weselna zapełniła się gośćmi” (Mt 22:8-10).

Jezus powiedział, „Ja jestem chlebem żywota” (J 6:35).

Ten chleb jest czymś, co wyróżnia nas jako członki Jego Ciała. Jesteśmy oddzieleni od reszty ludzkości, ponieważ spożywamy z tego jednego chleba: Jezusa Chrystusa. „Wszyscy bowiem jesteśmy uczestnikami jednego chleba” (1 Kor 10:17).

Jednak niektórzy chrześcijanie nie chcą być połączeni z innymi członkami tego Ciała. Mają społeczność z Jezusem, ale celowo izolują się od innych wierzących. Nie chcą mieć nic wspólnego z Ciałem, tylko z Głową.

Apostoł Paweł nas uczy, „Wy zaś jesteście ciałem Chrystusowym, a z osobna członkami” (1 Kor 12:27). Mówi nawet bardziej szczegółowo, „Albowiem jak ciało jest jedno, a członków ma wiele, ale wszystkie członki ciała, chociaż ich jest wiele, tworzą jedno ciało, tak i Chrystus” (12)12).

Paweł w gruncie rzeczy mówi, „Popatrz na własne ciało. Masz ręce, nogi, oczy, uszy. Nie jesteś samym mózgiem, bez połączenia z innymi członkami. Tak samo jest z Chrystusem. On jest nie tylko głową. On ma ciało i my stanowimy jego członki.”

Jan Chrzciciel nie pozwolił, by coś odwróciło jego uwagę od prowadzenia życia wielkich konsekwencji.

Ewangelia Jana mówi nam, „Wtedy doszło do sporu między uczniami Jana i Żydami o oczyszczenie. Przyszli więc do Jana i rzekli mu: Mistrzu! Ten, który był z tobą za Jordanem, o którym ty wydałeś świadectwo, oto On chrzci i wszyscy idą do niego” (J 3:25-26). Naśladowcy Jana mówili o Jezusie. Widać, że mieli co do Niego zastrzeżenia teologiczne. Może słyszeli o cudzie w Kanie i myśleli, że niewłaściwie potraktował stągwie.

„Dawid rósł coraz bardziej w potęgę, Pan Zastępów bowiem był z nim” (1 Kron 11:9).

Potężni rycerze z 1 Kronik 11 pomogli Dawidowi zdobyć nową stolicę dla jego królestwa, jak mówi wiersz 4-9). Nowoczesny Izrael obchodził 3000 urodziny tego miasta, Jerozolimy, jako centrum życia Żydów.

To nie była łatwa zdobycz. Jebuzejczycy, którzy mieszkali w Jerozolimie po prostu powiedzieli Dawidowi, „Nie ma mowy. To miasto jest ufortyfikowane i nie wejdziesz tu.” Właściwie 2 Sam 5:6 opisuje tą zniewagę: „Nawet ślepi i kulawi przepędzą cię stąd.”