‘Ik zal u onderwijzen, en u leren van de weg, die gij gaan zult; Ik zal raad geven, Mijn oog zal op u zijn. Wees niet gelijk een muilezel, hetwelk geen verstand heeft, welks muil men breidelt met toom en gebit, opdat het tot u niet genake.’ (Psalm 32:8-9)
Onze bediening heeft vele conferenties gehouden voor pastors gedurende de afgelopen jaren, maar met opzet heb ik nooit onderwezen over hoe je moet prediken. Ik heb genoeg moeite met mijn eigen prediking om ook nog iemand anders te kunnen adviseren over hoe je dat moet doen. Ik herinner me levendig de tijden tijdens mijn meer dan vijftig jaar prediking dat het woord dat uit me kwam mijn eigen ziel aanraakte en doordrong. Ik wist dat, toen ik die preken bracht, er een geestelijke autoriteit gepaard ging met de boodschap. Er was gewoon geen twijfel mogelijk over de aanraking van de Heer.
De laatste tijd ben ik erg ontmoedigd geraakt over wat wij Christenen pastoraat noemen. Op dit ogenblik zijn er meer getrainde pastorale medewerkers dan in de hele kerkgeschiedenis ooit geweest zijn. En er zijn honderden boeken en richtlijnen voorhanden die mensen helpen en geestelijk adviseren op allerlei onderwerpen, van huwelijksproblemen en fysieke fitness tot het opvoeden van kinderen.
Paulus schreef over de mogelijkheid van het vallen in een satanische strik in zijn brieven aan Timotheüs. Hij begreep de gevaren van een satanische val of strik: "…opdat hij niet in opspraak kome en in een strik des duivels valle" (1 Tim.3:7). Maar hij vertelde ons ook hoe te ontsnappen aan die satanische strik: "…en, ontnuchterd, zich te wenden tot de wil van Hem, (losgekomen) uit de strik des duivels, die hen gevangen hield" (2 Tim.2:26).
De boodschap die ik nu aan je schrijf, is van de Heilige Geest aan mij. In feite beschouw ik het als mijn eigen persoonlijke oproep om wakker te worden. Ik besef dat vele lezers misschien niet dezelfde aanraking nodig hebben als ik. Maar de bewegingen van de Geest hebben me zo diep geraakt, dat ik deze aantekeningen altijd voor mij op mijn bureau wil houden, om ze telkens weer te lezen in de komende dagen.
Als er één klacht is die ik constant hoor van christenen over de gehele wereld, is het deze: "Ik kan nergens een goede kerk vinden! Ik heb een plaats nodig waar mijn hele gezin kan worden bijgestaan – waar we een waar woord uit de hemel kunnen horen, en waar mijn kinderen kunnen opgroeien en echte rechtvaardigheid leren kennen. Maar ik kan zo'n kerk gewoon niet vinden!"
‘Door het geloof is Henoch weggenomen zodat hij de dood niet zag, en hij werd niet meer gevonden, want God had hem weggenomen. Want vóórdat hij werd weggenomen, is van hem getuigd, dat hij Gode welgevallig was geweest; maar zonder geloof is het onmogelijk (Hem) welgevallig te zijn. Want wie tot God komt, moet geloven, dat Hij bestaat en een beloner is voor wie Hem ernstig zoeken.’ (Hebr. 11:5-6).
Terwijl Paulus onderweg was naar Jeruzalem in Handelingen 20, stopte hij onderweg in Efeze. Daar riep hij een bijzondere vergadering bijeen van alle leiders van de kerk. Hij vertelde deze Efezische gelovigen op ernstige toon: “Dit is de laatste keer dat ik jullie zie. En dit zal mijn laatste boodschap zijn voor jullie. Jullie zullen mijn gezicht niet meer zien nadien” (zie Handelingen 20:25).
Ik heb me een tijd lang verwonderd over een probleem dat al jaren speelt in de kerk – en waar ik me erg zorgen over maak. Het probleem is, waarom is het voor Christenen zo moeilijk om te bidden?
De Schrift maakt het duidelijk dat het antwoord op alles in ons leven ligt in gebed, gecombineerd met geloof. De apostel Paulus schrijft: ‘Weest in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God.’ (Fil. 4:6). Paulus zegt ons: ‘Zoek de Heere in alles wat je doet. En dank Hem vast voordat je verhoord bent!’.
"Maar over de tijden en gelegenheden, broeders, is het niet nodig, dat u geschreven wordt: immers, gij weet zelf zeer goed, dat de dag des Heren zó komt, als een dief in de nacht. Terwijl zij zeggen: het is (alles) vrede en rust, overkomt hun, als de weeën een zwangere vrouw, een plotseling verderf, en zij zullen geenszins ontkomen" (1Thess 5:1-3).
