‘Ik zal u onderwijzen, en u leren van de weg, die gij gaan zult; Ik zal raad geven, Mijn oog zal op u zijn. Wees niet gelijk een muilezel, hetwelk geen verstand heeft, welks muil men breidelt met toom en gebit, opdat het tot u niet genake.’ (Psalm 32:8-9)

Terwijl Paulus onderweg was naar Jeruzalem in Handelingen 20, stopte hij onderweg in Efeze. Daar riep hij een bijzondere vergadering bijeen van alle leiders van de kerk. Hij vertelde deze Efezische gelovigen op ernstige toon: “Dit is de laatste keer dat ik jullie zie. En dit zal mijn laatste boodschap zijn voor jullie. Jullie zullen mijn gezicht niet meer zien nadien” (zie Handelingen 20:25).

Ik heb me een tijd lang verwonderd over een probleem dat al jaren speelt in de kerk – en waar ik me erg zorgen over maak. Het probleem is, waarom is het voor Christenen zo moeilijk om te bidden?

De Schrift maakt het duidelijk dat het antwoord op alles in ons leven ligt in gebed, gecombineerd met geloof. De apostel Paulus schrijft: ‘Weest in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God.’ (Fil. 4:6). Paulus zegt ons: ‘Zoek de Heere in alles wat je doet. En dank Hem vast voordat je verhoord bent!’.

"Maar over de tijden en gelegenheden, broeders, is het niet nodig, dat u geschreven wordt: immers, gij weet zelf zeer goed, dat de dag des Heren zó komt, als een dief in de nacht. Terwijl zij zeggen: het is (alles) vrede en rust, overkomt hun, als de weeën een zwangere vrouw, een plotseling verderf, en zij zullen geenszins ontkomen" (1Thess 5:1-3).

Christus hield van Zijn kerk. Hij gaf Zijn leven ervoor, en zei dat de poorten van het dodenrijk haar niet zullen overweldigen. Jezus zelf is het fundament van deze kerk. En de Schriften vertellen ons dat Zijn glorie en wijsheid er wonen. Met Pinksteren zond Hij Zijn Heilige Geest om de kerk te stichten. En Hij heeft het begiftigd met gezalfde dienaren – herders, leraars, apostelen, profeten en evangelisten – voor de opbouw ervan.

Ik hoorde eens een voorganger tegen zijn gehoor zeggen: "Het Oude Testament is niet relevant voor onze tijd. Het is niet meer nodig om het te bestuderen."

Hoe had hij het bij het verkeerde eind! Eén reden waarom ik ervan houd het Oude Testament te lezen is omdat het het Nieuwe Testament verklaart met duidelijke, eenvoudige woorden. Zijn verhalen zijn vol met typen en schaduwen van eeuwige waarheden, uitgewerkt in het praktische leven van echte mensen.

Wees ervan verzekerd dat je zonde ontmaskerd zal worden! Dit is één van de meest onbegrepen beweringen in het gehele woord van God. Mozes spreekt over één bepaalde zonde, die van het koppig weigeren om de Heer geheel te volgen! Er zijn vele zonden die niet worden ontmaskerd hier op aarde en die pas op de Dag des Oordeels geopenbaard zullen worden. Paulus zei: "Ten dage, dat God het in de mensen verborgene oordeelt volgens mijn evangelie, door Christus Jezus…" (Rom.2:16). Het Griekse woord dat hier voor verborgene wordt gebruikt is: "dat wat verborgen, verstopt, bedekt is".

In Mattheüs 18 vertelt Jezus een gelijkenis om zijn discipelen te leren hoe het Koninkrijk der Hemelen functioneert. Zoals met veel van deze gelijkenissen houdt alles in het verslag verband met Christus en Zijn kerk.

Jezus kwam op aarde als een man, om de mensheid te verlossen van de zonde, en van elke vorm van slavernij en gevangenhouding. Dit feit ligt vast verzekerd in de geesten en harten van de meeste Christenen. Maar Christus kwam ook op aarde met het doel om aan ons de hemelse Vader te openbaren.

Eerst vertelde Hij zijn discipelen: ‘…de Vader heeft Mij gezonden.’ (Joh. 5:36)

Ook zei Hij: ‘Ik kan van Mijzelf niets doen; … Ik zoek niet mijn wil, doch de wil van Hem, die Mij gezonden heeft.’ (vers 30)

En uiteindelijk zei Hij: ‘…Ik ga tot de Vader.’ (Joh. 14:12)

We weten dat de Heilige Geest is gekomen om: "de wereld te overtuigen van zonde en van gerechtigheid en van oordeel" (Joh. 16:8). De Puriteinen vertaalden het Grieks op de juiste wijze met deze woorden: "Als Hij, de Heilige Geest zal komen, zal hij zonde demonstreren, rechtvaardigheid en oordeel."