Szatan obrócił swój gniew na kościół Jezusa Chrystusa i zarezerwował najgorszą wściekłość na wierzących, którzy przestrzegają Bożych przykazań i ufają Mu. Diabeł wie, że ta walka jest jego ostatnią szansą, gdyż zostało już niewiele czasu przed powrotem Chrystusa po jego Oblubienicę: „Gdyż zstąpił do was diabeł pałający wielkim gniewem, bo wie, iż czasu ma niewiele” (Obj. 12:12).

Obecnie dzieci są niszczone przez seks, narkotyki, alkohol, chciwość i przemoc w młodym wieku. Nasz system sprawiedliwości odciął Boga od naszych szkół, ale nie możemy zwalać winy na nasz zepsuty system szkolnictwa za upadek naszych dzieci - nasze całe społeczeństwo przeżywa upadek moralny.

Bóg może przywrócić do życia wszystko, co pozostawiłeś już jako martwe. Znamy historię z Ew.Marka 5 o Jairze, zrozpaczonym przełożonym synagogi, który prosił Jezusa, by uzdrowił jego córkę. Ta dwunastoletnia dziewczynka była niebezpiecznie blisko śmierci i Jair błagał Chrystusa, by poszedł do jego domu i włożył na nią ręce.

„Zastawiasz przede mną stół wobec nieprzyjaciół moich, Namaszczasz oliwą głowę moją, kielich mój przelewa się” (Psalm 23:5).

Kochamy obietnicę, że będziemy na uczcie przed naszymi wrogami, a oni będą to widzieć. Ale kim są ci wrogowie? W biblijnym znaczeniu są w postaci demonicznej i ludzkiej. W Psalmie 23 Dawid odnosi się do wrogów demonicznych; oni reprezentują diabła i wszelkie piekielne zwierzchności i siły.

Niektóre sprawy w naszym życiu są poza naszą kontrolą. Na przykład, nie potrafisz sprowadzić marnotrawnego dziecka i zmusić do relacji z Chrystusem. Obojętne ile pościsz i wspominasz jego imię przed Bogiem, to ono decyduje. Wiele innych rzeczy w życiu stanowi podobne wyzwania, ale jeżeli znasz Tego, kto może przenosić góry, zawsze jest nadzieja.

„Napominam, abyście podjęli walkę o wiarę, która raz na zawsze została przekazana świętym. Wkradli się bowiem pomiędzy was jacyś ludzie, . .  bezbożni, którzy łaskę Boga naszego obracają w rozpustę i zapierają się naszego jedynego Władcy i Pana, Jezusa Chrystusa” (Judy 3-4). Musimy rozsądzać, identyfikować, konfrontować i uczyć się przezwyciężać, i chronić się przed wrogami naszej wiary.

Kiedy chodzimy w Duchu, kiedy Duch Święty nas kontroluje, to wytwarza w naszym życiu radość tak, jak wytwarza miłość. Łukasz opisuje Jezusa jako „pełnego radości przez Ducha Świętego” (Łuk 19:21). Wszelka radość pochodzi od Ducha Świętego. Nie możemy jej wyprodukować, przywołać i wytworzyć sami z siebie.

Jezus jest wierny i troskliwy w każdym okresie naszego życia i jest dotykany każdym uczuciem, które my przeżywamy w trudnych czasach. Apostoł Paweł nawiązuje do tego, kiedy pisze, „Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby się okazało, że moc, która wszystko przewyższa, jest z Boga, a nie z nas” (2 Kor 4:7). Skarb, o którym wspomina Paweł, to świadomość obecności Jezusa Chrystusa -- i my trzymamy ten drogocenny skarb w naszych ciałach. Wyobraź to sobie!

Jak wygląda Bóg? Wiemy, że jest duchem i jest dla nas niewidoczny; nawet Słowo Boże mówi, „Boga nikt nigdy nie widział” (Jan 1:18).

Częścią misji Jezusa na ziemi było to, by objawić nam niebiańskiego Ojca. Kiedy Chrystus miał powrócić do nieba, powiedział swoim uczniom, że wiedzą gdzie idzie i znają drogę. Jednak Tomasz zaprzeczył, „ Panie, nie wiemy, dokąd idziesz, jakże możemy znać drogę?” (Jan 14:5). Innymi słowy, „Jeżeli nas zostawisz, jak mamy kiedyś dotrzeć do Ojca? Powiedziałeś nam, że ty jesteś jedyną drogą do niego.”

Kiedy Jezus został ukrzyżowany, Józef, bogaty człowiek z Arymatei wziął ciało Zbawiciela i złożył w swoim własnym grobie. Na miejsce przytoczono masywny kamień, by zamknąć wejście do grobu -- powodując, że ci, którzy byli bliscy Mistrzowi, poczuli się opuszczeni i mieli złamane serca. Pismo mówi, że grupa kobiet, włącznie z Marią Magdaleną siedziała naprzeciw grobu, prawdopodobnie pytając, „Co będzie teraz, kiedy Jezusa nie ma? Jak będziemy żyć dalej? (patrz Mat 27:57-61).